En daar loop je dan met je hondje… Door een bos in Annapolis in de Amerikaanse staat Maryland. Op een gegeven moment neemt het diertje een ‘afslag’ waar u niet blij van wordt. Het dier wil even plassen. Zoals-ie gewend is, tegen een auto. Hij komt echter niet direct terug en dus gaat u als dierenvriend ‘zijn’ kant uit. En dan, dan sta je ineens oog in oog met en het beestje, een bonte verzameling afgedankte klassiekers waaronder een heuse Iso Grifo GL Coupé. Tussen al het loof ontwaart u op zeker een kilometer afstand een aftands huisje en een man die – met een geweer onder de arm, vinger aan de ‘trekker’ – uw kant op komt lopen. Het overkwam een van onze lezers, die het
helemaal niet belangrijk vindt om met naam en toenaam genoemd te worden. Beide heren ontmoeten elkaar en raken in gesprek. De Iso is daar veertig jaar geleden geparkeerd en nooit meer aangeraakt. Overgelaten aan de elementen, de natuur. De Italiaanse volbloed – met van oorsprong Chevrolet Corvette V8 en 350pk powerrrr, gekoppeld aan een Borg Warner T10 ‘top loader’ vierversnellingsbak – dateert van 16 juni 1967. Werd in de kleur zwart afgeleverd. Met crèmekleurig interieur en direct vanuit Italië verscheept naar de Verenigde Staten. Het chassisnummer laat zich lezen als GL*730143*. Thuisgekomen blijkt dit de 15e Grifo van de oorspronkelijk 45 stuks te zijn die oorspronkelijk naar de States werden geëxporteerd. Bovendien voorzien van een eindreductie met een verhouding van 3.07 op 1 en – dat is uiterst zeldzaam – airco. De Iso Grifo is een ontwerp van Giotto Bizzarini – afkomstig van Ferrari en onder andere verantwoordelijk voor de 250GTO -, zijn bedrijf Prototipo Bizzarini en van Giorgetto Giugiaro toen werkzaam bij Bertone. De productie vond van 1965 tot 1974 plaats in de fabriek van Renzo Rivolta in Milaan. Er zijn in die periode circa 400 exemplaren gebouwd. Omdat ook een Grifo – met een ‘blikken’ carrosserie – verschrikkelijk kan roesten, is het bij dit in een bos gevonden exemplaar, niet anders. ‘Geparkeerd’ op een aanhangertje, blijkt deze auto toch behoorlijk compleet te zijn. Een vluchtige inspectie leert dat motor en versnellingsbak, evenals al het glas, het stuurwiel, de motorkap, de wielen, de metertjes ontbreken. Allemaal zaken die redelijk eenvoudig bij elkaar te schrapen zijn. Het belangrijkste, het originele chassisplaatje zit er nog op! Vraag blijft natuurlijk “Waarom wordt zo’n auto zó aan z’n lot overgelaten?”. Dan blijkt de vriendelijk ogende gesprekspartner – die zijn ‘vuurwapen’ geen moment loslaat – garagehouder geweest te zijn. De restanten van zijn ‘paradijs’ zijn nog aanwezig. De auto is daar ooit gebracht voor een reparatie die door geldgebrek niet vlotte en werd uiteindelijk door hem tegen finale kwijting van werkzaamheden en stalling in eigendom verkregen. Eén ding is zeker, om deze Iso Grifo weer toonbaar en rijdend te krijgen, is een uitdaging, een kostbare ‘grap’, een grap die aan het einde van de rit de investering waard zal blijken te zijn. Een mooie Grifo – met ‘blikken’ koetswerk doet tegenwoordig op veilingen zomaar 4-5 ton. Aan Amerikaanse dollars, dat wel. Als-ie uiteindelijk helemaal ‘af’ is, is dat bedrag misschien wel verdubbeld? De tijd gaat het leren…
