We hebben zo onze dromen. Onze beperkingen. Onze nuchterheid. En doorgaans geen bakken vol geld… En dan raak je in een prettig gesprek met iemand van de soort die vroeger ‘paradijsvogel’ werd genoemd. In het VK zou zo iemand mogelijk als ‘slightly eccentric’ benoemd worden. Een vriendelijk mens, zo aan zijn verschijning te zien een eind vijftiger en waarschijnlijk vrijgezel. Volgens mijn lief herken je dat soort mannen qua relationele staat aan een zekere slonzigheid en de vage suggestie van een beperkt zelfreinigend vermogen. Hij was een motorliefhebber, zei hij. Hij had zeventien motorfietsen, zei hij. Nieuwe motorfietsen.
Een lang verhaal kort en helder: De man had 17 motorfietsen. Zeg maar uit de jaren tachtig tot negentig. En hoe nieuw ze waren? Ze hadden nog nooit gereden. Sterker: ze zaten allemaal nog in de kratten/kartonnen overdozen waarin ze indertijd uit de fabriek waren gekomen. Die emballage was ook van belang in het verhaal. Om te voorkomen dat de teksten op de kratten, stickers en labels zouden vervagen door UV-licht, was de hele collectie in het donker opgeslagen in een speciaal gebouwd halletje. De UV-straling in zonlicht breekt de pigmentdeeltjes in de inkt af. De hoeveelheid UV-straling is natuurlijk seizoensgebonden en verschilt uiteraard van jaar tot jaar. Niet alle kleuren vervagen even snel. Geel en rood vervagen eerst, daarna blauw en zwart. Het in het duister houden is de beste remedie om dat fenomeen te voorkomen. Bij het – door een sluis – binnenkomen van de elektronisch driedubbel beveiligde hal gingen overal schemerlampjes branden.
Mijn gesprekspartner legde uit dat hij zijn collectie was begonnen vanuit de erfenis van zijn vader, een blijkbaar befaamde psycholoog die zonder twijfel een menig zou hebben gehad over de aanpak. De aanpak, want als het een investering zou zijn geweest, dan had het opgeld van het kopen van het perceel en de bouw van het halletje een minimalisatie van de winst op termijn gebracht. Leek mij…
Dat zag ik verkeerd. Mijn nieuwbakken kennis voerde op een Trump-waardige manier argumenten aan waaruit bleek dat hij investeringstechnisch heel goed bezig was. Daar paste slechts een nederig knikken… Ik droomde weg over de toekomstige waarde van een Honda CB 250 RS uit 1986. Een nette Kawasaki GTR1000? Die heb je voor minder dan € 1.000. Een heel mooie Yamaha GTS1000 zal momenteel niet veel meer dan € 3.000 opbrengen. Of er ooit enige interesse zou zijn voor maagdelijke exemplaren van die machines?
Ik weet nog een vroege BMW R80 G/S te staan met 99.985 km op de teller. Dat is de kilometerstand waarmee BMW de machines uitleverde zodat de dealer nog een proefrit kon maken voordat hij de machine met 0 km op de klok aan de klant kon geven. De boxer had nog nooit benzine in de tank gehad. Dat unicaat bleek niet interessant. Hij was immers al uit de verpakking! En, nog erger, de banden hadden al gewoon over grond buiten de fabriek gerold.
Al met al heb ik 17 maagdelijk gesloten dozen in een schemerig verlichte hal mogen aanschouwen. De erbij horende verhalen gehoord. De dozeneigenaar was trots en blij. Ik was voornamelijk verbaasd. En laten verbazing en nieuwsgierigheid nu net de kurken zijn waarop ik drijf. Maar ik had een topdag gehad. En kartonnen dozen? Die snap ik ook. Ik gebruik dat soort grote lappen karton als winterse bodemisolatie van mijn garagevloer. Want sleutelen met koude voeten is een ramp. Maar het is nu voorjaar. En mijn intussen doorleefde kartonnen vloerbedekking is alweer in de blauwe Kliko beland.
De Norton op de foto vonden we overigens een poosje geleden bij Gallery Aaldering. Dat exemplaar kwam uit de collectie van de Vlaamse Norton-dealer Podevyn, en dat was ook al zo’n karakter!
Die norton F1 heeft toen een ton op de veiling opgebracht
En bij de veiling op 25 april 2010 stonden er er nog een paar Norton Commando’s in originele krat.
En dit was de etalage van zijn winkel.
En bedankt!!!
Podevijn was ook MZ importeur voor België en als dusdanig directe collega van van de Kuinder. Een ETZ kostte bij hem in 1987 58000 Bfr. Had een voorkeur voor motoren die niet echt in de markt lagen. Na zijn overlijden is de hele inventaris jarenlang geblokkeerd vanwege o.a. fiscale “problemen”. Op een veiling -na vrijgeven van de goederen- zijn inderdaad een aantal Commando’s in krat geveild voor behoorlijk stevige bedragen. Maar – heel raar- geen enkele MZ.
Dat klopt inderdaad.
Ik heb via de tamtam en rooksignalen de spannendste verhalen over de man en zijn bedrijf gehoord
Ik, nu 64, kocht 42 jaar geleden een BMW R60/6 ex politie motor van Aalst bij de heer Podevijn. De motor stond achter in zijn magazijn dat volgeladen was met Engels spul, nu classics genaamd. Ik kwam net kijken in de motorwereld en wilde kost wat koste een BMW voor een beperkt bedrag, dus ja, de heer Podevijn had deze voor mij. Tussen neus en lippen door merkte ik op wat voor *BROL* er in de magazijnen stond, echter dit viel niet in goede aarde bij de eigenaar die uiteindelijk gelijk kreeg.
Ik zie de meerwaarde niet van een voertuig als investering.
Rije met die handel, daar zijn ze voor gemaakt.
Niet als vitrinekast vulling, zet daar maar een leuk klokje in ofzo.
Heb in de vroege jaren ’80 eens een namiddag met de heer Podevijn in zijn atelier gesproken. Mocht van alles vragen, kreeg wijze raad. Idd die kratten gezien. Was een zeer vriendelijk persoon. Toen ik de prijs vroeg van de Norton F1 die er stond kreeg ik als antwoord ” die verkoop ik niet, ik zie die te graag. “
Dat moet dan hoogstwaarschijnlijk deze geweest zijn.
Helemaal mee eens. Rijden met een klassieker, zoveel mogelijk en liefst voor een normale prijs, niet exorbitant dus.
Amen!