Zeventien jaar lang rolde in meerdere fabrieken van Simca de succesvolle 1000 van de band. Binnenkort leest u in Auto Motor Klassiek meer over de geschiedenis van de kleine Simca, als onderdeel van een reportage over de Simca 1006 SR van André Reus. Vandaag geven wij een inkijkje in de historie van de 1000-modellen van de laatste bouwjaren.
Simca (inmiddels al jaren opererend onder de naam Chrysler France) pakte de 1000 serie vanaf de productiestart in 1961 regelmatig aan. En men besloot om dat in de aanloop naar modeljaar 1977 nog een keer te doen. Vanaf de zomer van 1976 produceerde Simca dus de vernieuwde 1000-serie, waarvan de wijzigingen met name aan het front zichtbaar waren. Dat kreeg een grille met rechthoekige koplampen. Vanaf nu heetten de modellen (uitgezonderd de Rallye versies) 1005 en 1006. De Rallye versies bleven onder de namen Rallye 1 en Rallye 2 leverbaar. Deze werden intern overigens 1007 genoemd, en dat had te maken met het aantal van zeven fiscale pk’s. Het laat zich raden waar de 1005 en de 1006 hun naam aan hadden te danken.
De 1005 werd leverbaar als LS, en werd de instapper in de vernieuwde 1000-serie Hij kreeg de aloude 944 cc motor aangemeten, die in 1961 in de 1000 debuteerde. Dezelfde motor verscheen ook in de 1005 GLS, een duidelijk luxueuzer uitgevoerde versie met onder meer getint glas, halogeen verstralers en stootstrippen over de flanken. Bovendien waren zij ook in combinatie met de Ferodo-transmissie leverbaar. Een stap hoger (ook fiscaal) zat de 1006 SR, die een nog betere interieurafwerking (met velours bekleding van de deurpanelen en het meubilair) kreeg. Verder paste Simca op deze versie een voorruit van gelaagd glas toe en H4 verlichting, zaken die ook op de Rallye 1 en Rallye 2 werden gemonteerd. De wielen kregen semi-opengewerkte kunststof kapjes rond de as in plaats van dichte wieldoppen.
In het achteronder begroette de koper van de 1006 SR niet de 944 cc motor met 40 DIN-pk, maar de 1118 cc motor met 55 DIN-pk. En dat gaf de 1006 SR een behoorlijk volwassen prestatieniveau, en om dat te beteugelen monteerde de Franse fabrikant schijfremmen op de voorwielen. De Rallye 1 met 1294 cc motor en 60 DIN-pk en de Rallye 2 met dezelfde motor, twee dubbele carburateurs en 86 DIN-pk rondden het gamma naar boven af, en verschilden uiterlijk ook qua decoratie. De Rallye 2 kreeg nu bijvoorbeeld een matzwarte motorkap. Bovendien was- vanwege een betere gewichtsverdeling- de radiateur weer voorin geplaatst. Ook waren er tuningkits beschikbaar voor de Rallye 2, met name voor wedstrijdgebruik.
Na de zomer van 1977 voerde Chrysler-Simca wijzigingen door binnen het gamma van de langloper. De 1005 LS bleef, de 1005 GLS en de 1006 SR verdwenen uit het gamma, en kregen een ten opzichte van de 1006 SR iets vereenvoudigd uitgevoerde vervanger in de vorm van de 1006 GLS. De Rallye 1 en 2 uitvoeringen bleven leverbaar. 1978 brak aan, en dat werd het laatste productiejaar. De 1000-serie liep op de laatste benen. Toch kwam de Franse fabrikant bij het scheiden van de markt nog met een verrassing. Simca bracht de gepeperde Rallye 3 uit, en deze versie werd symbolisch en vanwege homologatiedoeleinden duizend keer gebouwd. De meeste exemplaren geklonken spatbordverbreders geven de Simca een veel stevigere uitstraling. Onder meer dankzij de toepassing van twee dubbele carburateurs van Weber werd het motorvermogen naar 103 DIN-pk gebracht. De topsnelheid bedroeg 183 kilometer per uur. Overigens kon ook de Rallye 3 nog worden uitgerust met een tuningkit die- net als bij de Rallye 2- speciaal werd geleverd voor competitiedoeleinden.
Uiteindelijk zou de laatste serie uit de langlopende Simca 1000-reeks in mei 1978 een halt toe worden geroepen. Na een productie van bijna twee miljoen auto’s in bijna zeventien jaar ging het boek van een succesnummer dicht.
De witte simca Rallye 1 was mijn eerste auto, uit 1974. Gekocht in 1980. Mijn vriend had er ook een, er is menig wedstrijdje verreden in die tijd…. gelukkig zonder ongelukken. 10 maanden lang elke dag van de kazerne in Nunspeet naar Barneveld gereden, geen problemen gehad, wel een paar keer dwars gestaan in een ‘mooie’ bocht. Met Hanneke Kappers toen op de radio (hardrock) wilde je wel eens te snel thuis zijn. Ook nog met de tent met zijn tweeen op vakantie geweest naar Texel. Toen hij 8! jaar oud was viel de voor bumper er af, na inspectie was bijna alles doorgeroest, helaas rijp voor de sloop….. Gebruik nu nog steeds de luchthoorn, bouw deze steeds over. Het instructieboekje koester ik ook nog.
Heb zelf in het verleden enkele sportieve wagens gehad. De meest memorabele was zonder twijfel een Ford Cortina Lotus. De Fiat X 1/9 was ook wel vinnig. Maar wat de Simca rally 2 zo leuk maakte was dat we hem van alle uiterlijk herkenbare items ontdaan hadden én dat hij daarenboven getuned was door een rallycross team. Je kan je de verbazing van BMW rijders niet voorstellen wanneer zo’n sardineblik er aan een verkeerslicht als een pijl uit de boog wegschiet.
De Simca 1000 was mijn tweede auto en lag mede door in de bak (waar het reserve wiel hoorde) beton te storten als een blok op de weg.
Motorisch niet kapot te krijgen alleen de snelle roestvorming was jammer
Heel veel plezier aan de Simca 1000 beleefd.
Wat een tawwe karretje. Ik rijd in Zuid Afrika in’t 60er jare in de Kalahari woestijn @ 42°C. Om overhitting op de motor tegen te houden gebruikt ik de kachel, ha, ha.!! Ja, met volle ventilator aan. Latere jaren drie bezit. Uitleg prima. Duur alleen twaalf minuten om de motor/ versnellingsbak uit te haal.
In de zeventiger jaren , een Simca 1000 in Haarlem de bocht Amsterdamse Vaart naar de Gedempte Oostersingelgracht zo snel zien nemen dat ie zijdelings over de kop sloeg , weer op zijn pootjes terechtkwam en doorreed of het de gewoonste zaak van de wereld was . Niemand van de omstanders bij de stoplichten, fietsers en brommers heb ik zien reageren , maar heb het tocht echt gezien.
Later in een geleende Simca 1000 , het motorgeluid achter ,het gevoel dichtbij vlak op de
weg te zitten, kortom het intensieve kontakt met de wereld waarin je leeft , verhoogde concentratie op de weg als vanzelf,.gaat als rijbeleving weinig boven, ook een Morris Mini kon daar niet tegen op.
Mooi artikel. De Simca heeft het straatbeeld van vroeger ruim vertegenwoordigd met deze Simca.
Ook de Simca 1501 en 1301 en niet vergeten alle versies van de 1100 zie ik nog voor mij. De laatst genoemde was ook populair bij de toenmalig geheten PTT.
Vond jaren geleden nog een Simca 1000 op de sloop van de slipschool van Rob Slotemaker die menig keer zo’n Simcaatje op het circuit liet rondtollen.
Wat jammer dat je zo weinig deze ‘gewone’ auto’s van vroeger nog ziet. Laat staan de 1005 en 1006.
Blij met zo’n liefhebber als André Reus!
Was de eerste auto van mijn vader, 69-21-AH, gebruikt gekocht en zakje cement voorin.
Eén rit herinner ik mij nog goed, de hele familie aan boord en pap een snelle/ gekke bui… Na weet ik het hoelang het gaspedaal op de bodem riep hij met stemverheffing boven het motortje uit: “Wij gaan nú honderd!!!!”.
Was mijn eerste auto na behalen rijbewijs. Een zoveelste hands exemplaar. Zelf er een rally versie van gemaakt inclusief Cibie verstralers en een notenhouten dashboard. Heerlijk mee gereden. Een auto om nooit meer te vergeten.
Volgens welingelichte kringen – Italianen in Frankrijk – wilde Fiat een fabriek in Frankrijk bouwen. Dit plan werd door Franse overheid afgewezen – te veel concurrentie voor de eigen automerken. Wat deden de Italianen? Ze bouwen een Simca-fabriek in Frankrijk, wat wel werd toegestaan. En Simca werd een succesvol ‘Frans’ merk van Italiaanse komaf. Logisch dus dat er hibride 1000’tjes zijn.
c’est sur cette voiture que j’ai passé le permis, ce modèle était équipée d’une direction à vis, grace à elle j’ai loupé mon permis à cause de la tenue au vent latéral…… que n’a pas été vraiement appréciée par l’examinateur !
Drie stuks Simca 1000 gereden. De eerste gekocht met schade en zelf gerepareerd. De tweede een mooie blauwe metallic heb ik omdat ik moest uitwijken voor een bromfiets zes boompjes, mee omver gereden op zijn zij de sloot in en daarna was hij total-los. De derde was een 1000 special. In alle auto’s lag een betonblok voorin de koffer. Veel plezier mee gehad. Maar ja aan alles komt een einde.
Drie stuks Simca 1000 gereden. De eerste gekocht met schade en zelf gerepareerd. De tweede een mooie blauwe metallic heb ik omdat ik moest uitwijken voor een bromfiets zes boompjes, mee omver gereden op zijn zij de sloot in en daarna was hij total-los. De derde was een 1000 special. In alle auto’s lag een betonblok voorin de koffer. Veel plezier mee gehad. Maar ja aan alles komt een einde.
The “hottest” version was the 1300 Rallye, playing with NSU 1200 TT and RENAULT 8 Gordini the rear-engined “little bombs” championship.
Mijn rijbewijs mee gehaald. Blijf een zwak voor houden. Als een soort eerste liefde. Een auto met een glimlach.
afgekeurd bij fiat , het eigenlijk een fiat 850 moeten worden…
Nee hoor; zover ik begreep was het een gezamenlijk ontwerp van Fiat en Simca.
De een maakte van het prototype de 850, de ander maakte er de Simca 1000 van.
Dus niks afkeur…
fout begrepen
Leuke eenvoudige wagens