Wij horen de laatste tijd berichten over klassiekers die al (tientallen) jaren in Nederland rondrijden en keer op keer braaf hun APkaatjes hebben gehad.
Blijkbaar kan zo’n perfect ingeburgerde klassieker bij een RDW bezoek of controle genadeloos door de mand vallen om vervolgens nog een lang leven als plantenbak voor zich te hebben omdat het kenteken wordt ingenomen.
De gevallen waar wij van hoorden betroffen auto’s waarvan het chassisnummer niet ‘correct’ was ingeslagen of waar de typeplaatjes niet geaccepteerd werden. Denk aan de afstanden tussen de chevrons bij Citroën of het formaat of type slagletters dat gebruikt is. Of aan een typeplaatje dat met gewone Praxis popnageltjes if – erger nog – zelftappertjes is gemonteerd.
Hoe dat soort dingen ooit zo zijn gekomen? Wij weten het niet. Net zo min als de eigenaars waar van er eentje na dertig jaar pas met deze situatie werd geconfronteerd.
Het enige ‘nut’ dat wij bij deze verhalen als ‘passend’ kunnen vinden is dat de Overheid ook in de marges er alles aan doet om ‘Oud & Vervuilend’ uit te roeien ten gunste van ‘Nieuw & Zogenaamd Niet Vervuilend’.
Want het verhaal dat elektrisch rijden duurzaam zou zijn laat alleen maar zien hoe de marketeers met het begrip ‘duurzaam’ aan de haal zijn gegaan. In China zijn intussen hele streken voor generaties lang onbewoonbaar geworden vanwege de winning van grondstoffen voor accu’s en zonnecellen…
