De nieuwe van mijn tandarts

Pas geleden zag ik mijn tandarts grijnzend van een doorleefde Transalp afstappen. Omdat hij een overtuigd Harley-rijder is, sprak ik hem aan. Of ik hem moest matsen met een kroon of stifttand zodat hij weer geld had om zijn dikke Yank te rijden?

De zaak lag anders. In zijn studietijd reed hij motor uit armoede en droomde hij over ‘Ooit een Harley’. Dat was hem inmiddels gelukt. Maar vorige herfst had hij uit medelijden met een armlastig, studerend neefje voor een paar stuivers de Transalp overgenomen van die mensenredder in opleiding, die wat in een spagaat zat in het spanningsveld van zijn studiefinanciering en zijn wens om het studentenleven tot op de bodem te leven. Mijn tandarts had het idee met zijn sympathiek doorleefde gebakje wat meer dorpskilometers te gaan maken dan met zijn Bigtwin, die hij voor het koesteren en een paar lange ritten per jaar bewaarde.

Deze winter had hij dus weer voor het eerst sinds zijn studietijd doorgereden. Niet veel, maar toch. En hij had het hartstikke leuk gevonden. Intussen was het voorjaar weer losgebarsten, maar hij merkte dat hij steeds meer dingen op zijn Hondaatje ging doen. Hij ging er zelfs mee naar zijn praktijk. Maar dan zorgde hij wel dat hij vroeg was en zette hij zijn brommer uit het zicht, achter het pand.

Natuurlijk bleef zijn Harley nummer één, maar wat een schik hij met het Hondaatje had! Enthousiast vertelde hij over de imperfecties, wees hij op de krassen. En hij had zelf weer gesleuteld ook. Trots liet hij een stevige schram op zijn hand zien. Een kras in zijn eigen lak. Hij had zelfs een werkplaatshandboek gekocht. Als overtuigd bezoeker van Authorized Harley Dealers moest hij alleen nog wat wennen aan het idee dat de lokale motorsloop in de toekomst zijn onderdelenleverancier zou zijn.

Glunderend vertelde hij met zijn small twin binnendoor naar Oberhausen te zijn geweest. Een wereldtrip! En zijn lunch? Die had hij gepakt in een Biergarten! Helemaal top! Mijn tandarts is een voorbeeld van de mannen die hun droom hebben bereikt en nu aanvullend geluk weer vinden in een stukje jeugdsentiment. In het basale rijden op imperfecte motoren waar zomaar helemaal geen mobiliteitsgarantie of GPS en ABS op zit.

Moderne zware motorfietsen zijn beter dan ooit, bijna perfect. Ze zijn dus heel goed om zorgeloos lange ritten te maken. Maar er is blijkbaar een groeiend aantal mensen dat er een motorfiets bij wil hebben die iets minder volkomen is. Die iets minder door hun assen hangt van de elektronica en waar je bij bepaalde toerentallen nog jeukende handen of een kriebel aan de kont van krijgt.

Want diep in onze genen zit het gevoel dat motorrijden toch wat avontuurlijk moet zijn. Het verhaal van de man en zijn machine en niet het idee van de machine en zijn tweede stuurman. Dat doet niets af van de kwaliteit van de Trots in je Garage, die kun je koesteren en uitlaten tijdens lange ritten. Ritten waarbij je ver kunt rijden en ontspannen kunt aankomen. Op een moderne zware toer- of toersportfiets blaas je, als het nodig is, in een ruk van Utrecht naar Milaan. Op een Transalp is het anders. Kleinschaliger. Meer onbevangen. En dan is een dagetappe naar Sedan in Noord-Frankrijk al een heel avontuur.

Op je Transalp bijvoorbeeld. Een dappere draver waar je als motorrijder in praktijk heel wat meer mee kunt doen dan met de nieuwste Mega Allroad. Je kunt hem bijvoorbeeld om laten vallen en weer oprapen.

Maar koop bij voorkeur een exemplaar dat niet te vaak is gevallen. Een nette Transalp is een ranke verschijning die ongeveer net zo breed is als een enveloppe op zijn kant. Je kunt er heerlijk kruip-door-sluip-door-routes mee pakken en je hebt altijd voldoende vermogen en remkracht. Ze schrikken bovendien niet van wat kilometers.

De blokken zijn taai en het comfort aan boord is goed. Voor de wat oudere Transalps zijn er intussen al specialisten die van alles en nog wat gebruikt kunnen leveren. Daarbij pak je dan direct de nostalgische bonuspunten van het motorleven van vroeger. Want wat marketeers tegenwoordig een ‘used spare parts specialist’ noemen, dat noemden wij vroeger gewoon de motorsloop. En dat is een bedrijfstak voor ongecompliceerde mensen. Want vaste klanten krijgen steeds lagere prijzen.