De markt, de spagaat

Er is momenteel één ding dat ons bindt: onze verbazing over de klassiekerprijzen. We lezen wat ze op hebben gebracht bij de internationale veilinghuizen. En bij Chasing Classic Cars zien we hoe dubbeldik glanzend gespoten auto’s en wat motoren voor huiveringwekkende prijzen naar… Verveelde rijke mannen en kille investeerders gaan.

Tel daarbij het algemene idee dat niet perfecte, of niet rijdende klassiekers voor de markt blijkbaar het bespugen nog niet waard zijn en je hebt een paar goede redenen om als echte liefhebber serieus gedeprimeerd te raken.

Te weinig vragen is laf

Als je dan nog eens een Honda CB750 K2 aangeboden ziet voor € 8.500, dan haak je af. Temeer omdat die Motor van alweer de Vorige Eeuw qua kleur niet klopt, een hangorenstuurtje, een vier-in-een uitlaatsysteem en een atermarket sportzitje heeft. Je merkt pas echt dat de prijzen allemaal uit cowboyland komen als je één (1) cilinderkop van een Russische zijklepper ziet aangeboden met de kreet ‘ZELDZAAM!’. De vraagprijs is een stijve € 350. Als je onder een steen hebt gewoond zou dat acceptabel kunnen zijn. Maar voor ‘woke’ liefhebbers van Russische scharreldieren is het om te giechelen: Vanuit de Genemuidense zoldervoorraad levert Richard Busweiler zulke onderdelen voor € 80-100. Per twee. Aan de andere kant: We kennen een tevreden klassiekerhandelaar die zegt: ‘Weinig vragen is laf’. Hij heeft daarmee altijd een riante ruimte om te onderhandelen.

Zoek een andere bubble

Maar als je in de hoge prijzenwereld vastloopt is dat dan weer omdat het vermaledijde internet je in zo’n door algoritmes geregelde ‘bubbel’ heeft gemanoeuvreerd. De markt voor incomplete en/of defecte machines is er alleen maar als die tweewielers heel oud of heel zeldzaam zijn. Maar er is meer.

De nieuwe handel

Intussen is er een nieuwe generatie handelaars opgestaan die zijn bestaan heeft gebaseerd op de vergrijzing in de motorwereld en op een manier om aan aan hun handel te komen die zelfs mij wonderbaarlijk is. Blijkbaar zijn heel veel van ons ooit gestopt met motorrijden. En die mensen hebben voor ‘hun moverende redenen’ geen afscheid genomen van hun laatste motorfiets. En blijkbaar staan er nog talloze klassieke motorfietsen verlaten in onnoemelijk veel schuren, garages en loodsen.

Weet ze maar te vinden

De ervaring leert dat dat motorfietsen zijn die gewoon ooit een keer rijklaar neergezet zijn. Neergezet zijn om vervolgens tientallen jaren te blijven staan. En dat segment is de speeltuin van mannen als Alex Janssen, Anne de Leeuw en een paar anderen. Dat zijn handelaren. En hun specialiteit is de in- en verkoop van schuurvondsten en motorfietsen uit collecties die afgeroomd worden.

Snelle handel, je koopt voor wat het is

Hun verdienmodel is gericht op een (heel) snelle doorstroom van hun handel. De marges die ze daarbij hanteren zijn daarbij uiterst krap. Hun aanbod bestaat doorgaans uit motorfietsen waarbij iets vermeld staat als ‘Heeft dikke compressie en vonkt’ of ‘Heeft al even gelopen op start pilot. De afleveringsbeurt bestaat in het algemeen uit het afstoffen of het ‘dweilen’ met een vette doek.

Er is een zeker risico

De aanschaf van zoiets kan 100% goed uitpakken. Maar mocht na de koop blijken dat bijvoorbeeld zo’n gecompliceerd Honda CB 450 blok toch aan revisie toe is, dan kan het kostenplaatje toch beduidend anders uitpakken. Maar zoals gezegd: Als zo’n klassieker twintig-dertig jaar geleden rijdend is weg gezet, dan kan het weer mooi en in orde maken een feestje zijn.

Met een beetje geluk scoor je dus nog steeds een leuke klassieker voor weinig.
En is dat geen fijn idee? (foto’s Alex Janssen, DP)