De Japanse scramblers

Retro is helemaal hot. Scramblers zijn helemaal hot. Het wordt door strotten geduwd en hongerig geslikt. De marketeers doen juichend hun vreugdedansjes: Scrambler rijden is een stuk lifestyle!

Zoals bekend is het moderne motorrijden in Amerika ontstaan

Daar was geld om een motorfiets niet alleen als goedkoop vervoersmiddel te zien. De Amerikanen beseften al in de tijd dat de Britten nog de toonaangevende motorverkopers in the States waren dat motorrijden ‘fun!’ kom zijn.

De weg was te saai

En dan is het vanzelfsprekend dat er in een land waar de wegen vaak kilometers en kilometers – of mijl na mijl – kaarsrecht zijn, aan een alternatieve inzet van motorfietsen gedacht ging worden. De Amerikanen verlieten het asfalt en gingen off the road. Die trend werd toen nog niet na doorwaakte nachten bedacht door marketeers. Het idee werd gewoon in praktijk geboren. Amerikanen maakten hun (Britse) motoren zo licht mogelijk, zetten er een kleine tank en een breed stuur op en klaar was Kees, of laat het John zijn geweest.

De importeurs bepaalden

Oplettende motorhandelaren en dealers merkten de trend op en zagen er een verdienmodel in. En in die tijd bepaalde de Amerikaanse importeurs feitelijk wat de Britse fabrieken maakten. Want wie de markt heeft, die heeft de macht. Zo kwamen er plaatmooie en intussen gezochte Britse ‘scramblers’. Ducati stapte ook in het marktsegment en Honda (en de andere Japanse fabrikanten) natuurlijk ook.

De scramblers uit die dagen waren dus verregaand ‘confectiemodellen’ die wat gepimpt waren. Het waren geen crossers. Het grappige is dat al die machines het hier op de Europese markt het niet verder schopten dan een zwart wit fotootje in motorbladen. En lang nadat de klassiekerliefde was geboren was er bij ons nog hoegenaamd geen interesse in de scramblers die immers een ‘ver van ons bed show’ waren. We hadden ze hier nooit gezien. We hadden er geen herinnering aan, geen klik mee.

De Honda CL’s, de scramblers

Dat begon pas te veranderen toen de eerste Honda CL modellen quasi als ‘de volmaker van de container’ deze kant op kwamen. De mening over de hoog liggende uitlaten aan één kant was niet onverdeeld gunstig. De vaak ‘kleiner dan de onze’ benzinetank duidde meer op ‘Spielerei’ dan op serieus kilometers maken. Oh ja: de meeste van die Honda CL scramblers waren machines uit het lichtere segment. Maar gelukkig waren er ook de CL 350 en natuurlijk de CL 450. En een Honda CB 450 K4 uit 1971 bijvoorbeeld? Die was feitelijk een ‘burger’ CB450 in joggingpak. Bij ons werd zo’n machine met dat rare uitlaatsysteem dus vooral gezien als goedkope donor voor een gewone CB450 in opbouw.

De interesse groeit

Intussen liften de klassieke scramblers mee op de interesse voor de nieuwe scramblers die nadrukkelijk geïnspireerd zijn door de oer scramblers. De Britse scramblers zijn voornamelijk geliefd in Engeland, maar ook hier weten we er een paar die soms nog dapper over zandpaden mogen bulderen. De Ducati scramblers profiteren vol op van de fenomenale marketing die vooraf ging aan hun jongste neefjes. En de CL modellen van Honda? Die begin je hier ook vaker te zien. Qua prijs liggen ze (nog) onder de Europese modellen. De onderdelen die de machines tot scrambler maken zijn er ook nog. Maar die zijn duur. Als u dan toch kiest voor een scrambler, dan is het niet fout om voor een Honda te kiezen. Maar koop dan wel een zo goed en mooi mogelijk exemplaar. Het redden van een ‘barnfind’ kan voldoening geven, maar is een duur genoegen.

En dat heeft XS650 passionado Fried Anepool er zelf van gemaakt

Nu in de winkel, het augustusnummer

Auto Motor Klassiek van augustus ligt nu in de winkel. Voor maar 4,99 een garantie voor zeker een paar uur leesplezier.

Deze maand een mooie opvallende omslag. De Opel Rekord die Erwin Roosink een paar jaar geleden kocht in slechte staat en volledig restaureerde. Waarna hij als fan van de Dukes of Hazzard aan het uiterlijk van zijn Rekord een eigen draai gaf.

Verder in dit nummer:

• Fiat 850 Familiare die na een halve eeuw overging naar de tweede eigenaar, die vervolgens beloofde de volgende halve eeuw er goed voor te zorgen.
• Suzuki GS1000 die in de eind jaren zeventig een nieuw hoofdstuk vormde in de betrouwbaarheid en rij-eigenschappen van de Japanse supersports.
• De Volvo 340 GL is dan misschien wel geen uniek type auto, maar met zijn 58.000 kilometer op de teller, is de inmiddels 33 jarige klassieker wel in unieke staat.
• In het praktjkartikel leren interieur opknappen wordt een uitgedroogd leren interieur weer mooi gemaakt.
• De Toyota Corolla Coupé GT Twin Cam 16 is de laatste tien jaar behoorlijk in populariteit gestegen. Reden voor ons er eens een reportage aan te wagen. We vonden een mooi exemplaar.
• BMW R100 Mono. In vergelijking met een R69S of een R90S heb je zo’n ‘nieuwe’ R100RT voor wisselgeld. En je rijdt er een mooie motor mee. Een signalement.
• De Saab 96V4 van Ad van Beurden had al wat rally's gereden, maar om hem echt optimaal te laten presteren, moest er nog het een en ander aan gebeuren. In dit nummer een verslag van de werkzaamheden.
• In 75 jaar later opnieuw een serie foto's uit de oude doos, waarmee we even terugschakelen naar de jaren van de Tweede Wereldoorlog.

Alle auto- en motorverhalen worden voorafgegaan aan tientallen pagina's met korte berichten, vanaf praktische tips tot en met historie, klassiekers die we onderweg tegenkwamen en diverse columns waar het hebben van een klassieker, het sleutelen aan een klassieker en zelfs het hobbymatig handelen van klassiekers centraal staat. Bovendien ook rond de veertig pagina’s met klassiekers te koop, die soms online niet eens aangeboden worden. Het perfecte leesvoer, ook voor de komende vakantie. Haal hem daarom snel in huis en neem alvast een abonnement, zodat u de volgende editie niet mist.

Meer over wat er in deze editie allemaal staat ziet u op onze pagina deze maand.