De herinneringen van Rolf Wassens – Deel 5: Marly 2 en avonturen met de MZ

In dit vijfde deel van “De herinneringen van” gaat Rolf Wassens door met zijn motoravonturen. Hij vertelt over zijn nieuwe Jawa 350, de beruchte Marly-olie, en zijn ervaringen met de MZ, inclusief winterse ritten en opmerkelijke reizen door Europa.

Op aanraden van TTN kocht ik bij hen een MZ TS 250, fijn sturend en comfortabel. Eigenlijk een prima motor, ook met rubber tunnels en diverse leuke oplossingen zoals een schuifje over het contactslot, zodat er geen water in kon lopen en het dus ook niet kon bevriezen. Waarom kom je dat nergens anders tegen? Achteraf bleek dat de dealer de mengverhouding lucht/benzine verkeerd had afgesteld; in elk geval zei kameraad Luut ‘betonmolen’ tegen mijn MZ. Hij had er zelf ook eentje gehad, die toch wel mooier liep. Met de MZ en kameraad Jaap achterop ben ik naar St. Gallen en twee erg leuke verpleegsters gereden. Ik had ze ontmoet op een molen in Norg, en toen was het al gezellig; ze nodigden ons uit naar het mooie Zwitserland te komen. De eerste keer waren we met de trein, dat was erg gezellig. Misschien wat minder dat Lisa, terwijl ze met ons in een Mini haarspeldbochten doorscheurde, even teveel naar haar handtasje keek in de buurt van het gaspedaal. Toen lagen we ineens op de kop tegen een Tannenbaum en keken we in een diepe afgrond. Blijkbaar hebben Zwitsers standaard touw bij zich, want een andere automobilist wist ons met behulp van touwen uit de auto te krijgen.

Deze tweede keer, met de MZ, bleek de liefde van hun kant wat bekoeld, dat viel tegen. Toen er ook nog een agressieve Italiaan bleek rond te lopen, zijn we toch maar weer naar Nederland gereden. Een blauwtje gelopen, en we werden ook blauw van de kou. Het vroor en het sneeuwde, maar wel gewoon doorgereden met een soms slippend achterwiel. Met behulp van plakband, touwtjes en mijn grote rode zakdoek moest ik zien de bobine wat sneeuwvrij te houden, beetje dom van die mannen uit Zschopau om die zo open te hangen. Maar we zijn thuisgekomen. Dat is ook wel typisch MZ, ze hadden wel kuren, maar je kwam thuis. Alleen had ik het wel koud gekregen, het was inmiddels al ver onder nul. Nadat ik Jaap had afgezet, reed ik naar Nijverdal. Neef Wim hoorde ‘bons’. ‘Bons’, dat was ik die totaal verkleumd mij nog net tegen de muur kon laten vallen. Ze hebben mij van de motor moeten tillen en voor de open haard neergezet.

Deze MZ ruilde ik vrij snel in, vooral vanwege dat geratel. Ik heb er ongeveer 15.000 km mee gereden, ondanks het lawaai van het motorblok probleemloos. Ik heb altijd ‘s winters doorgereden, en zo ook weer op een zaterdagmorgen van mijn woonplaats Norg naar Dalen, daar gaf ik een cursus. Het was glad in de gemeente Zweeloo, maar er was gestrooid, dus waarom die auto’s zo langzaam reden begreep ik niet. Ik reed ze allemaal vrolijk voorbij. Helaas had de aangrenzende gemeente Dalen verzuimd me te vertellen, dat zij niet gestrooid hadden. Van het ene op het andere moment reed ik op een spiegelgladde weg, en er was meteen een bocht naar rechts, dus daar ging ik. De motor ging links in de sloot, en ik rechts in de sloot. De auto achter ons ging ook de sloot in, maar dat was een paar meter verder. Zo’n eenvoudige motor als een MZ sleep je dan uit de sloot, je buigt eens wat aan een spiegel en het stuur, veegt de modder er wat af en je rijdt gewoon verder.

Een stuk verder in de tijd heb ik als tweede motor jarenlang een ETZ 250 gehad, dat was een betere motor. Onderweg in het donker in de Lauwersmeerpolder schoot de vlotterkamer los. Ik had wat zakkentouwtjes bij me, en met een zaklamp tussen de tanden knoopte ik de vlotterkamer onder de carburateur. Je kon overal goed bij met zo’n ding. Kickstarter – trappen en lopen. Kom daar es om met een moderne motor.

Ik heb ook nog een ETZ met Stoye zijspan gehad, maar daarmee kon ik de vrachtwagens niet voorblijven, dan wordt het gevaarlijk. Op zich reed dat ding prima.

Deel 1, deel 2, deel 3 en deel 4 vind je dus via de links.