Of internet nu een zegen of een vloek is? Het geeft in elk geval ook aan mensen met de intelligentie van een nat dweiltje de mogelijkheid om zich eens lekker breed te maken. Kijk maar eens op MP. Bij een vraagprijs van vijf mille zijn er altijd grote geesten die met 500 euro beginnen te bieden. Dat doet me denken aan mijn diensttijd.
Een pelotonsgenoot ging tijdens elke keer stappen strak op willekeurige meisjes af en vroeg dan met een hoopvolle blik in zijn ogen: “Zullen we n…?” Het kwam er nooit van, maar hij droomde ervan dat er ooit een keer “ja” gezegd zou worden. Ik verwacht dat hij nog steeds maagd is.
Een bevriende dealer kreeg op die manier bezoek van iemand die met opgestoken zeilen de zaak binnenkwam. De zaak was voor de bezoeker klip-en-klaar. Hij had via internet bij een particulier een motorfiets gekocht. Die motor was serieus stukgegaan. De voormalige eigenaar adviseerde hem dan maar verhaal te gaan halen bij de dealer waar de motor in onderhoud was geweest. De zaak van onze vriend dus. Wat er nu precies aan de motor stuk was gegaan, werd niet duidelijk.
Terwijl zijn bezoek uitsluitend op ‘zenden’ bleef staan, keek de dealer in zijn bestanden. Het kenteken van de motor stond erin. Er was twee jaar geleden een nieuwe accu geplaatst. In het kolommetje ‘notities’ stond: “Klant had accu via internet gekocht”. Er was tien euro montageloon verrekend. Dat verhaal pikte de bezoeker natuurlijk niet. De verkoper van zijn kapotte motor had immers duidelijk gemaakt dat het aan hem niet had gelegen? En dan hier, in zo’n dure zaak, je verantwoordelijkheid niet nemen? Een schande was het! Als hij niet ter plekke geholpen zou worden, zou hij via FB en de fora de zaak eens glashelder maken. Dan zouden al zijn vrienden zien hoe klanten tegenwoordig behandeld werden in een motorzaak.
Onze bevriende motordealer heeft al het water onder alle bruggen door zien stromen. Hij koestert zijn klanten en zijn grenzen: “Ten eerste bent u geen klant en ten tweede denk ik niet dat u ook maar één vriend hebt. Ik vraag u de winkel te verlaten.” Een keurige aanpak toch? Zelf heb ik de trotse traditie op elke transactie geld toe te leggen, of – volgens kenners – altijd te veel te betalen. Maar ik blijf er positief onder. Toen ik een bagagerek aanbood en daar vrijwel onmiddellijk een positieve reactie op kreeg, maakte ik zowat een huppeltje van plezier. Of ik nog wat fotootjes kon opsturen? Bij zoveel positieve kooplust was dat geen probleem. Daarna volgde een mailwisseling met veel mitsen en maren en telkens weer verzetten van afspraken om het rekje op te komen halen. Op de uiteindelijk toch maar definitief afgesproken datum, zelfs mijn positiviteit heeft zijn grenzen, kwam mijn gedroomde klant niet opdagen. Ik stak er een sigaar bij op en haalde mijn schouders op.
Vriend Mike, die beroepshalve in de internetverkoop zit, heeft in dit soort gevallen de troostende opmerking: “Wolkenlopers en steunzolen, dat zijn het.” De dag na de afspraak kreeg ik een mailtje: “Chips, ik was het helemaal vergeten, maar ik heb ergens anders een rekje gevonden. Met koffers en een spatbord.” Ik heb geantwoord dat ik hoopte dat hij bij zijn vrouw zo’n lang voorspel niet zou laten eindigen in een snelle wip bij de buurvrouw. In de tussentijd is het lekker weer. Ik heb een andere motor gekocht en heb nu ernstig ruimtegebrek in de garage.
Misschien had ik hem gewoon in moeten ruilen. Maar dat vond ik zielig voor hem. Ik wilde graag weten bij wie hij terecht zou komen. Maar om de motor die nu zo in de weg staat op internet te zetten? Ik heb er eigenlijk niet zo’n zin in. Ik koester mijn vertrouwen in de mensen. Ik vraag wel eens wat rond binnen de vriendenkring…
Het kan ook anders. Ik bood ooit op een netjes maar gebruikt Land-Rover onderdeel de halve nieuwprijs, het onderdeel stond 50km rijden van mijn huis te koop. Die nieuwprijs was die in het VK, maar daar moest ik toch al naar toe. De eigenaar werd daarop woest, want ik bood veel te weinig, vanuit het VK heb je nog BTW, invoerrechten etc. Ik kon aantonen dat dat onzin was, want de getoonde Britse prijs was incl.BTW, invoerrechten, maar zonder verzenden. Daarop werd de verkoper nog bozer en onredelijker dan hij al was, en heb ik een week later dat onderdeel in het VK gescoord, ik reed er toch langs en kreeg warempel nog 10% korting. Een jaar later zag ik hetzelfde onderdeel nog steeds te koop, ook de eigenaar was nog niet veranderd…..
Maar hij koesterde zijn Grote Gelijk. We hebben meer van dat soort lopvogels mee gemaakt
Ik word altijd moe van die “wat is je laagste prijs?” of “ik bied dit en kom hem vanmiddag ophalen!”- figuren…
En dan boos zijn dat ik het item echt niet verkoop voor 1/3 van de vraagprijs…
Of lui die vol enthousiasme vertellen hoe gek ze zijn met het item dat ze van je kunnen (mogen?) kopen, om het vervolgens voor €€€ weer te koop aanbieden..
Alweer een lezenswaardig verhaal Dolf! Dankje.
Heb ik ook mee gemaakt. De koper had tranen in zijn ogen van blijdschap. Snapte ik later. De motor stond na minder dan een week voor twee x het bedrag dat ik had ontvangen te koop