We zijn aan het afsluiten voor het decembernummer
Citroën Acadiane (1978–1987): Sterke familieband voor Fedde
Fedde rijdt geen hippe crossover, maar een klassieke bestelauto die z’n sporen allang verdiend heeft: de Citroën Acadiane. Ooit sjouwde dit werkpaard over Franse binnenwegen, daarna stond hij jarenlang weg te roesten in een loods. Tot iemand ‘m in Nederland weer op de kaart zette. Een schoolvoorbeeld van een duurzame klassieker: geen sloop, maar reïncarneren op de weg. Het gevoel achter het stuur is pure nostalgie. Bochten neem je niet, je leunt erdoorheen. Moderne rijders schrikken zich kapot, maar Fedde geniet er alleen maar meer van.
Een oldtimer camper met Franse flair
“Kijk toch naar die lijnen, die parmantige grille en die brave koplampen”, zegt Fedde. “Ik heb de laadruimte omgebouwd tot een oldtimer camper: achterdeurtjes open en je stapt zo een éénpersoonsbed in, met kastjes en keukentje erbij. Avontuur en vrijheid op wielen.” Geen camper van 80.000 euro, maar een Acadiane waar je zelf de romantiek in last.
Citroën-DNA zit diep
Waarom een “nieuwe liefde”? Omdat Fedde’s hele autoleven draait rond Citroën. In 1967 begon het met een gele Citroën 2CV 4, gevolgd door een BX, Xantia, C5 en zelfs een roestvrije CX als dagelijkse auto. Zijn mooiste 2CV staat nog altijd glimmend in de garage, naast de Acadiane. En ook zijn vader was al bezeten. In de jaren zestig reed die in een 2CV – of zoals de Fransen zeiden: deux chevaux. Een vergeeld introductietekstje prijst hem nog steeds aan als “een automobiel waar vier personen gemakkelijk in kunnen plaatsnemen… en het ophangsysteem schakelt alle oneffenheden van de weg uit.” Roest probeerde het feestje te verpesten, maar een bevriende scheepsbouwer laste gewoon een nieuwe bodem. Daarna kwamen er meer 2CV’s in allerlei kleuren. Het virus zat er diep in.
Nostalgie en toekomstwaarde
Met zijn rode 2CV 6 uit 1990 en de Acadiane rijdt Fedde nu weer in stijl. Geen moderne snufjes, wel puur rijplezier en een vleug familiegeschiedenis. Op de snelweg tussen anonieme SUV’s zijn de 2CV en Acadiane inmiddels bijna toeristische attracties. Mensen zwaaien, kinderen wijzen, camera’s klikken. Fedde lacht: mooier wordt het niet.
Feiten om mee te nemen
De Citroën Acadiane werd gebouwd tussen 1978 en 1987, in totaal 253.393 stuks. Motor: 602 cc tweecilinder, goed voor 31 – 33 pk, topsnelheid net boven de 100 km/u. Voorvader was de AK 400, maar de Acadiane kreeg de Dyane-neus en iets meer comfort. De 2CV-familie liep van 1948 tot 1990, met meer dan 5 miljoen exemplaren.
(Hieronder gaat het nog verder met wat foto’s.)
Veel kilometers mee gemaakt als tv monteur (jaren 60 70 konden ze nog gerepareerd worden met het vervangen van een potmetertje of buis.
Op een gegeven moment hoorde ik bij het remmen, of eigenlijk als je het rempedaal los liet een stevige bonk onder de kap vandaan komen.Tijdens nader onderzoek bleek dat de achterste versnellingsbak steun was afgebroken. dus tijdens het remmen werd de bak opgetild en bij het lossen van het pedaal viel deze dan weer op zijn plaats.
veel leuke kilometers mee gereden
Hoi Pascal,
Was dat ‘uit de keuken van Branco’?
Groet, Rob
Daar zijn maar drie woorden voor: “Prachtig, prachtig, prachtig!”
Altijd leuk zo’n Acadiane.
30 jaar geleden bouwde ik op een Ami Super chassis een Acami Super.
Voorkant was de Ami , de achterkant het bestelgedeelde van een niet meer te redden Acadiane.
Om het passend te krijgen bracht het wel wat hoofdbrekens.
Met het GS motorblok van 1015cc kwam het goed vooruit! Auto nog in mijn bezit.
Roel Dekker
Heb jij daar foto’s van?
Spaan en Vermegen….. Haasklus!
Zo’n handige auto. Zo’n leuke auto. Zo’n mooie auto! Mijn ogen dicht en ik hoor en zie ze nog dagelijks rijden. Vroeger waren het gewoon dagelijks geziene auto’s. Wat zeg ik? Meermaals per dag zag ik die Arcadianes rijden. Zo gewoon, zo dienstbaar. Maar stilletjes verdwenen ze. Heel leuk om dit artikel nu te mogen lezen. Herinneringen komen boven. Heb wel eens aan zo’n Arcadiane gewerkt. Contactpuntjes vervangen en beurtjes doen. Daar knapten ze dan weer lekker van op. Een vriend van mij had in zo’n Arcadiane toen een motor van een BMW R100 gemonteerd. Was een bult werk maar het plezier was er dan ook naar. Joh, dat ding liep als de brandweer. De autosloperijen in de omgeving werden afgeschuimd om versnellingsbakken en aandrijfassen te scoren. Vooral die assen gingen vaak naar de ratsmodee.
De laatste alinea geloof ik meteen van je, zo’n R100 motorblok trekt er behoorlijk hard aan 💪
Mijn ouders hebben een restaurant gehad, en een zandkleurige Acadiane uit ’82 was onze bezorg-auto.
Fantastische uitvinding, wat hebben we daar een lol mee gehad.
Helaas; met het verkopen van het restaurant verdween ook de 2CV-bestel uit ons leven, maar de herinnering blijft…
Wij waren Citroën-rijders thuis, en de Citrofilie stroomt ook door mijn aderen..
Leuke auto, inderdaad voorganger 2cv en opvolger de C15. De Aca was achteraf gezien een luxe en handige tussenpaus.
Als je voorwielen goed staan (de auto recht vooruit rijdt) moeten de spaken van het stuur naar beneden wijzen. Als tip obv de foto.