‘Blauwtje’: Een heel bijzondere BMW R45

Maurice Hünen is Maintenance Supervisor, genetisch techneut, motorrijder en politiek actief. Maurice is een goede bekende waar we regelmatig contact mee hebben. Zijn BMW ‘Blauwtje’ was ooit zo’n niet vooruit te branden BMW R45.

Sinds kort heeft Maurice een R1150R. En misschien gaat zijn unieke Blauwtje weg. “Plaatsgebrek”. Het is toch wat. We vroegen ons af hoe dat traject eigenlijk was gegroeid.

Maurice vertelt Blauwtjes verhaal

“Het was in 1995 dat mijn echtgenote mij, zonder overleg, aanmeldde voor motorrijlessen. Ongelijk kon ik haar onmogelijk geven.

Want vaak was ik aan het sleutelen en afstellen aan andermans motorfietsen. En als ik getailleerd vroeg naar de gedragingen van de fiets, zo kreeg ik niet zelden te horen van:  “Jongen, pak een helm en ga zelf rijden met dan ding!” Ook zij hadden gelijk.

Maar dan nog is het beter om te rijden mét dan zónder roze papiertje.

Tijdens de lesperiode diende zich een BMW R45 aan om een afstelkuur te ondergaan door mij. En toen gebeurde het.

Ik was op slag verliefd op het boxertje

Bescheiden, met een mooie kleur en vol mogelijkheden. Vanaf het moment dat zijn baasje hem ter adoptie aanbood zou hij voortaan bij mij wonen. Maar een gelukkig huwelijk met de prestaties van “Blauwtje”, de naam die hij voortaan zou dragen, werd het niet.

Daarbij had Blauwtje veel klein mechanische zorg nodig. Zorg die reikte van het reviseren van de, inmiddels over het asfalt slepende, middenbok, vervangen van het versleten gashandvat, vervangen van de voorveren en het beminnen van de sproeierbezetting omdat Blauwtje overmatige dorst had.

En nog veel meer.

Ach… er kunnen boeken over geschreven worden, maar hoe dan ook, de ‘quest for power’ was losgebarsten. De 27 paarden in de stal bleken al heel snel te weinig toen ik, geheel legaal met roze papiertje op zak, de Limburgse heuvels beklom met mijn inmiddels trouwe vazal.

Slechts de aanblik van een tas vol boodschappen deed hem al het zweet op zijn cilinderkoppen krijgen.

Er werd uiteindelijk nogal wat veranderd. De doelstelling was meer vermogen met minder toeren. Het moest allemaal gebeuren met discrete zaken zonder astronomische bedragen te offeren.

En dat zou lukken ook!

Het begon met 650cc laagcompressie zuigers.

Zo konden de bestaande koppen er nog op en behoefde eigenlijk niets aangepast te worden. Het scheelde een slok op een borrel.

En die kleine kleppen? Die waren onderdeel van het concept. Want gasstromingstechnisch zijn krappe kanalen niet per definitie fout.

De korte eindoverbrenging werd direct na de aanpassing meteen al tot een soort van onding.

Het blok draaide te veel toeren op de autoweg. En zo werd er snel een overbrenging van de R100 gemonteerd. Dat scheelde enorm, maar goed, nu was er natuurlijk weer te weinig trekkracht voor die lange overbrenging.

In monteren van een twin-spark systeem bracht leven in de brouwerij.

Sneller op het gas en meer vermogen. Mooi! Maar daarmee was het niet gedaan. Na lichte aanpassingen aan de cilinderkoppen werden 650cc cilinders met standaard zuigers gemonteerd. De compressieverhouding ging bijna de coulissen in! Blauwtje werd bijna een diesel. Dit was nodig om het thermisch rendement van het ding te verhogen. Meer doen, met minder brandstof.

Blauwtje zou daarna met een noodzakelijk in de verdeler volledig aangepaste vervroegingscurve een al even volledig anders loopgedrag ontplooien.

Zeer regelbaar en fors meer koppel. En zelfs met de zeer tamme ‘284’ nokkenas ging hij zeer snel de toeren in.

Al eerder werden 32 mm gasfabrieken en de aanzuigbuisjes van de R100 gemonteerd. Zonder deze was het al einde oefening geweest.

Te nauwe ademwegen, en daardoor veel te veel weerstand.

Grote kanalen zijn niet altijd top. Maar hardlopen met een te nauwe boord aan je T shirt? Daar wordt je amechtig van.

Enfin, dat werd dus doeltreffend opgelost. Met een nest jonge sproeiers werd met wat experimenteren al snel de juiste maat sproeiers gevonden, nadat ook de luchtfilter vervangen was, en wel door een K&N luchtfilter. Een echt K&N filter. De Chinese dingen die ‘er zo op lijken’ zijn echte vermogenskillers.

Het resultaat was er naar.

De uitlaat was ook een dingetje op zich. Vanaf fabriek al voorzien van een balanspijp vóór het motorblok én eentje erachter, waren de mogelijkheden tot verbetering al gegeven. In het kader van de ontwikkelingen werden de balanspijpen beide vervangen door RVS expandiedempertjes, om de resonantie frequentie van de uitlaat in het voorste gedeelte omhoog te krijgen hetgeen een fors verbeterd ‘scavenging’ effect teweeg bracht.

De sproeierbezting kon andermaal opnieuw bepaald worden. Het effect op de krachtontwikkeling bleek verbluffend.

Nu vraag je je natuurlijk af wat dit allemaal opgeleverd zal hebben.

De acceleratie van 0-100 gaat richting de 5 seconden.

Het origineel verbruik van royaler dan 1:15 (!) werd terug gebracht naar 1:19.

130km/uur is half gas cruisen en de motortemperatuur is gezakt.

De top ligt rond de 160km/uur in zijn hoogste versnelling.

Het blok doet exact datgene dat ik voor ogen had met dit project.

Hoewel meer vermogen, gebeurt dit alles bij 41% minder toeren en dus veel minder massakrachten. Dit spaart het blok, dat dit alles heel gelaten presteert. Om nog keer zekerheid te bieden is er ook een oliekoeler gemonteerd. Die doet zijn werk keurig.

Om alles ook op de weg in goede banen te leiden, werden de voorveren vervangen door progressieve exemplaren van Hyperpro.

De achterveren en -schokbrekers werden vervangen door exemplaren van IKON. Het stuurgedeelte kreeg een stuurdemper en de linker voorrem kreeg een broertje aan de rechter kant.

Het totale eindresultaat is een machine die in niets meer vergelijkbaar is met het origineel. Ja….op het uiterlijk na dan. Blauwtje is echt een ‘sleeper ‘geworden. Een heel potente machine met de looks van vaders boodschappenfiets.

In de sprint van 0-100 doet niet Blauwtje niet onder voor een K75.

Ogenschijnlijk alles met een originele BMW… maar dan net iets anders.

Stabiel op de weg en volwassen.

Even bukken en de onderste vonkenstoppen worden zichtbaar. Die zijn zowaar eigenlijk het meest opvallende van alle veranderingen. Oh ja… dat komt omdat de bougiekappen nu rood zijn.

Inmiddels heeft Blauwtje een nieuwere broer in de stal staan.

Na 24 jaar is er een nieuwe uitdaging met een R1150R.

Blauwtje heeft beweging nodig. Het is immers een atleet geworden.

Een goed nieuw baasje ware geen ondenkbaar idee.

Blauwtje is een heel dankbare fiets!”