In Wervershoof zit een muzikant die ook Guzzies doet. Een techneut. Daar, net ten zuiden van Nova Zembla wordt gedacht en geconstrueerd. Het idee om trikes te gaan maken werd al tijden geleden geboren toen iemand uit de klantenkring na een TIA niet meer op twee wielen kon, en mocht rijden.
De driewieler die voor die man werd gebouwd is nooit bij zijn gedachte eigenaar terecht gekomen, maar heeft verre reizen gemaakt. De machine heeft 
zelfs een poosje in Mandello gewoond om Guzzi minnende bruidsparen ter kerke te rijden.
Natuurlijk is de Guzzi een toonbeeld van zeventiger-tachtiger jaren styling. Gelukkig zijn Guzzi rijders doorgaans onbevangen mensen.
Maar het grappige verhaal achter het uiterlijk van deze mensen liet ons denken aan alle passionado’s die voor de dikste banden onder de breedste velgen gaan.
Natuurlijk reed de Guzzi eerst ook op dikke sloffen. Maar omdat de machine niet alleen met goed weer werd gebruikt bleken die banden bij regen heel snel voor massieve aquaplaning te zorgen.
Nadat er weer Echte Guzzi velgen gemonteerd waren zag de trike er opeens weer heel klassiek uit. Hij had bovendien geen last meer van aquaplaning en stuurde weer zoals een trike kan sturen.
En dat deed ons dan weer denken aan de Henry uit onze jeugd, een VW buggy rijder. Diens buggy leek net een puppie: Weinig hond, maar grote poten.
Henry merkte bij het ronden van zijn favoriete doorlopende bocht na een stevige regenbui opeens dat hij echt alleen nog maar recht vooruit kon. En recht vooruit, daar was de Ringvaart
Zo zie je maar weer: soms is een maatje minder veel beter…
