Afhaalchinees of boeuf Bourguignon?

De Chinezen zijn intussen serieus bezig met een opmars in motorland. Dat doen ze voornamelijk door Japanse en Duitse motorblokken van BMW en dergelijke te gebruiken. Blokken die de top Europese en Japanse fabrieken heel slim al in China lieten maken. Nu de Echte Merken een nieuwe generatie motorblokken – ook weer in China – laten maken, mogen de Chinezen de eerdere generatie blokken voor de eigen motorfietsbouwers gebruiken.

Zo is er opeens een heel nieuw stel merken dat de markt wil veroveren. Of gaat veroveren. Want er zijn intussen heel wat mensen te jong om te vallen voor legendes als BMW, Harley en Triumph. Eerder werd er ook al volop geproduceerd in China. Mijn als boodschappenfiets aangeschafte Mash 125 – gemaakt in China onder Franse kwaliteitscontrole – is daar een voorbeeld van. De 2017’er eencilinder doet qua looks denken aan de Hondaatjes uit de jaren 60, heeft een Suzuki GN125 cc kloonblok en ik word regelmatig aangesproken met kreten als: “Wat een mooie brommer!” en “Wat is hij mooi gerestaureerd”.

Mijn Mash stond met een elektrische storing in consignatie bij Roadrunner motoren. Hans heeft doorgaans geen consignatiehandel, maar de Mash was van zijn buurman en had sinds 2017 6000 km gelopen. Iets met ‘achter op de camper’ of zo. Hans had geen zin reputatieschade op te lopen door een ouder exemplaar van een onbekend merk aan een vreemdeling te verkopen. Maar ik ben geen vreemdeling. En Hans weet dat ik blij ben met een Ural span dus dat mijn kwaliteitseisen bescheiden zijn.

De storing bleek een defecte schakelaar te zijn. Verder was de Mash ZGAN. Maar lekker lopen deed hij niet. En dat zat hem duidelijk in de brandstofvoorziening. De Mash had een Delphi-inspuiting. Onderin gaf die een nogal rijk mengsel. Bovenin liep hij erg arm. Dat bewezen de viergasmeter en de aanloopkleuren van de uitlaat. Met mijn universeelmeter kon ik weinig aan de inspuiting doen. Een elektronisch onderlegde kameraad zag weinig mogelijkheden met de Delphi-elektronica. Met wat ingesoldeerde weerstandjes zou je… Nou ja: dat ging me de pet te boven.

Dan ga je basaal denken: De kleine eencilinder is een kopie van het aloude Suzuki GN125 blokje. En bij Ali koop je daarvoor weinig een vervangingscarburateur voor. Ik kwam niet bij Ali terecht, maar bij FB vriend Ben van Eerdt die ook weet hoe de hazen lopen. Ben bezorgde voor een Ali-prijs plus wat benzinegeld een nagelnieuwe carburateur die weer een kameraad van hem overhad.

Ik koppelde alle enge elektronica los, verwijderde de inspuiting en de Lambdasonde. De benzinepomp ging ook uit de tank en ik knutselde een benzinekraan aan de tank. De carburateur was er voor gemaakt om te passen. Zelfs de gaskabel zette zich probleemloos. Voor het montagegemak leverde Joost Woesthoff een K&N-filter met ervaring. Nadat alles zo’n beetje gemonteerd was, was het starten en lopen. En dat lopen gaat met de carburateur een stuk beter. Rapper en sneller dan met de inspuiting. Of het geheel nog wel helemaal conform Euro 4, 6 of 6 is? Geen idee. Maar met de carburateur heb ik mijn kleine daily driver toch weer een stuk klassieker gemaakt. En voor mij is dat klassiek genoeg.

En ondertussen is er ook nog het merk Mutt. En dat wordt dan weer onder Britse supervisie gemonteerd.

Hier hadden we trouwens al eerder Berini motorfietsjes en die kwamen uit India bij Mahindra vandaan. Maar of al die vertederende dagelijks inzetbare retro scharreldieren ooit ‘klassiekers’ zullen worden? Wij denken dat ze op hun best ‘oud’ kunnen worden.

** De Chinese klones van oudgediende, lichte Japanse motorblokken staan bekend als ‘bamiblokken’ Eigenaars van klassieke Honda’s tot zo’n 100 cc kopen zoiets nieuw voor vanaf een paar honderd euro om hun originele blokjes voor zondags ritten te sparen. Dat originele 50 cc Honda blokjes daarbij schaamteloos kunnen groeien naar 140 cc is verzekeringstechnisch best spannend.