ABS en andere feestelijkheden

In 1988 bracht BMW de K100. Met ABS.

Alle Old School motorrijders steigerden. De tijd van het echte rijden en het zelf denken was nu definitief voorbij. Nu rijden er motorfietsen met ABS, cruise control, tractiecontrole, powerlaunch, quickshifters, anti hopping koppelingen, servo- en slipkoppeling, en wheelie- en stoppie controle. Plus natuurlijk actieve vering en demping, de bandenspanningcontrole, de ‘modi’ voor regen, toeren, sport, gladheid, matige tegenwind en koffiestops met latte macchiato en een koekje. En dan is er natuurlijk ook nog een multimediasysteem waarmee je je smartphone kan koppelen aan je motorfiets.

Begon de waanzin na het ABS??

Dat is natuurlijk heel mooi en een smart phone hebben we tegenwoordig allemaal. Maar toch. Zelfs de meest serieuze motorfietsen hadden voor de invoering van de ABS gewoon op zijn best een dubbele schijf voor en een schijf achter. De berijders wisten dat natte voorschijven eigenlijk bij het aanremmen hun eigen ABS hadden. Daar hield het verder wel mee op. Maar toch is dat ABS het enige systeem dat in praktijk erg praktisch kan zijn. En dat er zelfs al zelfrijdende motorfietsen (Honda) gepresenteerd zijn? Het zal. Maar het lijkt gevoelsmatig toch op het inhuren van een uitzendkracht om je geliefde een fantastische avond te bezorgen.

Leer toch gewoon motorrijden

Toen een motorrijder onlangs trots aan wat bevriende klassiekerrijders vertelde hoeveel digitale intelligentie hij aan board had reageerde één van de toehoorders met “Maar waarom leer je niet gewoon goed rijden?“ Daar zit wat in. Want elektronische hulphersenen laten echte hersencellen heel snel op non actief staan. Bij een TomTom doet dat niet zo’n pijn. Maar de SuperSportrijder die op een Laverda Jota mocht spelen ging keihard op zijn plaat. Bij het dapper insteken voor een bocht na een inhaalactie reed hij alsof zijn digitale beschermengelen op zijn schouder zaten. NOT! Zijdelings maken we daarbij voorzichtig de opmerking dat er een paar dingen zijn die je nooit moet uitlenen…

Het ‘lezen’ van de weg

Het ‘lezen’ van de weg, het kennen van de eigenaardigheden en de grenzen van onze klassiekers is hetgeen ons tot een soort ambachtslieden maakt. De motor is ons gereedschap en we weten hoe we ermee om moeten gaan. Op zo’n manier ben je een eenheid met je motor inplaats van dat je de minst actief werkende partij in een triootje bent. En als je al niet voelt hoe de bandenspanning is, dan controleer je hem gewoon regelmatig.

Onlangs mocht ik een dag op zo’n heel moderne motorfiets rijden. En op een elektrische motorfiets ben ik ook al een dag onderweg geweest. Mijn meest recente motor is een 1991’er Guzzi. En die is mij modern genoeg. Ik stap er keer op keer met een glimlach op. En af. De keer dat ik ermee ben gevallen? Dat was ook gebeurd op de modernste motor.

Onderhoudsonvriendelijk

Nog zoiets vreemds aan moderne motoren: ze zijn extreem onderhoudsonvriendelijk. En bij zowat alle werkzaamheden moeten ze ingeplugd zijn en uitgelezen worden. Gelukkig blijkt de moderne motorrijder weinig met techniek te hebben. De problemen worden opgelost tegen een werkplaatstarief dat zomaar kan oplopen tot krap 100 euro per uur hoorden we van een bevriende BMW rijder.

Bedenk: misschien zijn wij fossielen. De belangrijkste hard- en software zit gewoon onder onze helmen. De belangrijkste sensor zit in je kont. Het is weer bijna voorjaar. Dus let na de winterstop even op de bandenspanning

Een serieuze voorrem… Geen ABS