De tijd is voorbij gevlogen. Ik realiseer het mij als ik Piet en José Bil na een jaar weer in levende lijve zie. Het gebeurt op het terras van Welkom Bij de Buren. Dat is het horeca-etablissement van hun dochter Martine. Zij erfde de drive en de juiste horecagenen van haar ouders, en draagt deze al vroeg op de dag met verve uit. Op 25 juni is alles gereed voor een nieuwe editie van Wieringerwerf op Wielen. Het is warm. Piet denkt dat de hitte deelnemers scheelt. Niets blijkt minder waar. Want een recordaantal mensen komt naar Wieringerwerf voor een indrukwekkend spektakel, waar alles wat rolt welkom is.
Al ruim voor het officiële openingstijdstip van 12 uur rijdt menig deelnemer het dorp binnen, fotograaf Rien Hoekenga legt de voertuigen één voor één vast. En reken maar dat hij het er druk mee heeft. José en Piet zorgen ondertussen heel goed voor alle vrijwilligers en genodigden. Ik hoor daar (in alle bescheidenheid) min of meer bij, want later op de dag mag ik de parade en de prijsuitreiking presenteren. Piet heeft mij dat kort na afloop van de vorige editie gevraagd. Natuurlijk wil ik dat, het is een eer om dat in mijn oude woonplaats én voor de organisatie te mogen doen. Die trok meer dan een halfjaar lang alles uit de kast. Ook daarom voel je dat het vandaag gaat kloppen. Toch laten de verantwoordelijken nul aan het toeval over. Nog even een extra kabeltje, nog even een extra aansluitinkie, gewoon, voor de zekerheid. Dit komt goed, zeker te weten!
De vertegenwoordigers van de regionale mediakanalen leggen alles vast. Ook zij zien, dat er van alles is. En dat is veel meer dan rollend materieel alleen. Kindervermaak, kraampjes, standjes, muzikanten, horeca: je kunt het zo gek niet bedenken. En de gezamenlijke presentie van de inktkunstenaars van Tattoo Hippo en Barberink is óók een gouden greep, één van de velen. Het loopt af en aan. Menigeen laat een tatoeage zetten en dat gaat- zoals later blijkt- aan de lopende band door. Een grote pluimage aan rollend materieel neemt de terreinen op en rond de Brinkweg in. Schitterende trucks, motoren, een Nortonmeeting, een Mustangplein, tal van andere klassiekers, trikes, tractoren, brommers, een Bugatti waarvan bezoekers de waarde (€795.000,–) mogen raden: het kan niet op. Letterlijk niet, want ondanks het stijgende kwik komt een recordaantal deelnemers naar Wieringerwerf. Je ziet waar een half jaar aan goede voorbereiding toe leidt. Het evenement is het equivalent van een geoliede machine. Het loopt, en hoe.
Bas Spanjer en zijn vrouw jureren, zij kiezen de kandidaten uit voor de Wieringerwerf op Wielen award, en kiezen de genomineerde voertuigen. Ondertussen sla ik zelf ook een aantal kandidaten gade. Ik zie een werkelijk prachtige Scania Vabis, een oud-legertruck die in de historische kleuren van Kaan van Wieringen is gespoten. Ik zie enkele heel fraaie Mustang-exemplaren uit de eerste jaren. De Scania en de Fords blijken later in de prijzen te vallen. Een setje luchtgekoelde VW’s doet het altijd goed, een Ovaaltje en een Typ 3 met Pontonkoetswerk staan naast elkaar. De Oldsmobile 88 Holiday uit 1957 en de Talbot (u leest het goed, geen Simca) 1100 LS uit 1981 zijn bij mij mede-favorieten om in de prijzen te vallen. Dat zij niet zijn genomineerd zegt veel over de kracht van het deelnemersveld, en over de originaliteit ervan.
Om 15.00 uur start de uitreiking van de awards. Maar niet voordat de winnaars eerst een rustige opwarmronde rijden. Na de ronde worden de winnaars één voor één in het zonnetje gezet. Bas en zijn vrouw hebben alles keurig genoteerd. Martine reikt de bekers uit. En ik mag het verhaal bij iedere winnaar vertellen. De samenwerking loopt gesmeerd en ongecompliceerd. We hebben het echt heel goed naar onze zin.
Na de uitreiking voeg ik mij bij mijn Friese kameraden, die ik dankzij mijn redactiewerkzaamheden leerde kennen. Sicco Dijkstra spreek ik eerder op de dag, en een breed grijzende Durk Tinga verrast mij direct na de paradepresentatie. We pakken een statafel, en nemen een paar koele drankjes. Ik ben er trots op dat wij daar zo met zijn drieën bij elkaar staan. En dat is niet in het laatst omdat ik op beide heren zeer gesteld ben. Het doet mij heel goed. Na verloop van tijd keren zij- na weer een portie ouderwets goede lol en een paar mooie gesprekken- huiswaarts.
Het evenement loopt ondertussen nog steeds op rolletjes, dynamiek is één van de geheimen, mensen zijn blij en ontspannen, alles deugt en de ervaring van José en Piet en de medeorganisatoren openbaart zich overal, en op meerdere vlakken. Een rondje doen is voor hen niet eens nodig, iedereen weet wat er wordt gevraagd. En ondertussen is het oergezellig. Veel mensen, nul komma nul wanklank, gewoon genieten met elkaar. Van het aanbod, van een drankje, van een patatje, van een kleine aankoop, van de tatoeages die meerdere bezoekers laten zetten, van Clemens en Clemens. en ga zo maar door. Het gaat lang door. Jeff Hofstede van Pulse Visuals weet die sfeer op een prachtige manier in camerabeelden te vangen.
De sfeer en het karakter van het evenement passen bij Wieringerwerf, bij de Noordkop. Niemand voelt zich verheven, gewoon doen wat je moet doen lijkt voor iedereen de lijfspreuk te zijn. Dat spreekt enorm aan, want die begrippen zijn tegenwoordig allang niet meer vanzelfsprekend. In Wieringerwerf wel, en het is niet voor niets dat een recordaantal deelnemers van heinde en verre naar de Wieringermeer is gekomen en de warmte trotseert. Dat is een ultieme beloning voor de organisatoren, die van Wieringerwerf op Wielen in alle opzichten een hittebestendig topevenement op de kaart zetten. En het was prachtig, om daar een steentje aan bij te mogen dragen.
Heel veel Foto’s:
Jeff Hofstede maakte namens zijn bedrijf Pulse Visuals (www.pulsevisuals.nl) een schitterende en treffende sfeerimpressie voor Bij de Buren, de oergezellige horeca uitspanning van Martine Bil. Om alle beelden te bekijken gaat u naar deze Facebook pagina.
Verder schoot Rien Hoekenga veel foto’s voor het evenement. De afbeeldingen zijn ondergebracht in meerdere albums. Bijna alle deelnemers en hun voertuigen zijn zichtbaar op de Facebookpagina van Wieringerwerf op Wielen. Daar vindt u nog meer impressies.
Met dank aan José, Piet, Martine, Bas, Jeff en vele anderen die Wieringerwerf op Wielen mogelijk maakten.
Voor mij een goed, prettig en leesbaar geschreven verslag. En stimulerend om er de volgende keer ook bij te zijn.
Kleine rectificatie
Ook Dieuwertje Prins van Barberink was aan het tattooeren samen met Esther van tattoo Hippo
Dank voor de toevoeging, Jacobus.
Jammer dan weer dat een echtte Zundapp een Kreidler genoemd wordt….
Verder leuk artikel..
Dank! En ‘the slip of the pen’ is uiteraard hersteld. Zo zie je maar, altijd scherp blijven! De Zündapp viel terecht in de prijzen in Wieringerwerf, écht een prachtig exemplaar!
Hèhèhè, ik ben oud genoeg om de boerenzonen nog op die dingen nieuw te hebben zien rijden….
Het zij je vergeven….