Eén van de meest geliefde sportieve modellen uit de geschiedenis bestaat al meer dan zestig jaar. De Volvo P1800 zag in december 1960 op het Salon van Brussel het levenslicht. Het commerciële debuut volgde in mei 1961. De Volvo P1800 kent een bijzondere ontwerpgeschiedenis en werd in meerdere vormen tot in 1973 gebouwd. Wij schreven ook daarom een verhaal over deze prachtig vormgegeven en sportieve P1800 en 1800 modelserie.
Volvo baas Gunnar Engellau gaf Helmer Pettersson opdracht om de eerste designschetsen van de P1800 te beoordelen. Deze waren gemaakt door Frua in Turijn. Wat Engellau niet wist, was dat de zoon van Helmer Pettersson –Pelle- ook een aantal schetsen op papier had gezet én dat deze werden toegevoegd aan de designvoorstellen van Frua. Engellau koos voor de schetsen van Pelle Pettersson en gaf Frua opdracht om samen met Pelle Pettersson een aantal proefmodellen te gaan maken. De eerste prototypen ontstonden en het allereerste proefmodel werd door Helmer Pettersson naar Karmann in Osnabrück gereden, ook om mogelijke productieafspraken te maken. VW haalde een streep door dat voornemen.
De technische basis
De Amazonbasis diende bij de ontwikkeling van de P1800 mede als uitgangspunt. De wielbasis werd bijvoorbeeld met 15 cm ingekort. De Volvo P1800, die de nieuwe B18B motor met een cilinderinhoud van 1.780 cc kreeg, debuteerde in 1960 op het Salon van Brussel, en in mei 1961 verschenen de eerste exemplaren in de showroom. Belangrijk was verder, dat de auto ook met het oog op de Amerikaanse markt werd ontwikkeld.
Eerste serie in Groot-Brittannië geproduceerd, kwaliteitsissues
De eerste reeks van de P1800 werd- vanwege capaciteitsproblemen in de Zweedse Volvofabriek – volledig in Groot-Brittannië gebouwd. Pressed Steel bouwde in het Schotse Linwood de carrosserieën, voor de assemblage werd Jensen Motors in West Bromwich aangewezen. Volvo volgde het productieproces van de P1800 nauwgezet, en de eerste 250 exemplaren kregen een intensieve kwaliteitscontrole. De bouwkwaliteit viel ernstig tegen. Volvo stuurde onmiddellijk een afgevaardigde naar Groot-Brittannië om de kwaliteit van de P1800 te borgen. Twee jaar later kwam de P1800 min of meer thuis, want vanaf 1963 werd hij in de nieuwe fabriek in het Zweedse Torslanda geassembleerd.
P-aanduiding verdwijnt uit de modelnaam
De Volvo P1800 maakte ondanks de roerige start wél indruk. Dat weerhield Volvo er niet van om stapsgewijs wijzigingen door te voeren. De aanduiding P (Personvagn) verdween, en de auto heette vanaf 1963 1800S (met de S van Sverige, Zweden). De B18B motor, die aanvankelijk 90 DIN-PK leverde en gekoppeld was aan de volledig gesynchroniseerde M41 versnellingsbak, kreeg meer vermogen. De toepassing van een scherpere nokkenas zorgde voor een vermogensstijging naar 96 DIN-PK. De Laycock de Normanville D overdrive vond vanaf 1963 steeds vaker zijn weg richting de 1800S. Verder verdween de tweedelige Koehoornbumper en verder kregen de flanken nu andere sierstrippen, zonder bocht naar de kleine B-stijl.
Ontwikkelingen gaan door, ook motorische wijzigingen
De 1800S werd in de loop der jaren steeds meer fijn geslepen. Hij kreeg verbeterde stoelen, een lichtmetalen grille en een verbeterd koelsysteem. Door de modificatie aan het inlaatspruitstuk en het uitlaatsysteem was het vermogen van de oersterke B18B krachtbron inmiddels gestegen naar 103 DIN-PK. Voor modeljaar 1968 voerde Volvo- ingegeven door Amerikaanse veiligheidseisen- het nieuwe stuurwiel met drie spaken. Verder pasten de Scandinaviërs de gedeelde veiligheidsstuurkolom toe. In de loop van 1968 kreeg de 1800S óók een gescheiden remsysteem.
Andere carburateurs, nieuw type overdrive
Ondertussen werden de 2 SU HS 6 carburateurs voor bepaalde markten vervangen door een duo Stromberg carburateurs. Voor 1969 kwam de B20B motor op de rol voor deze coupe, die nog steeds 1800S heette. De motor leverde een hoger koppel en ook iets meer vermogen. Ook paste men een ingenieuze koelvin toe om het verlies van vermogen te beperken. Verder maakte Volvo nu gebruik van het “J” type van de Laycock de Normanville overdrive.
Volledig Zweedse productie vanaf 1969
De wijzigingen vormden de opmaat naar de laatste jaren van het 1800 tijdperk. De productie vond nu volledig in Zweden plaats. De carrosserieën werden vanaf 1969 namelijk ook in Zweden gebouwd. Er gebeurde meer. Met het oog op de Amerikaanse emissie eisen -en het nog altijd aanwezige afzetpotentieel van de 1800 in Amerika- besloot Volvo om vanaf augustus 1969 de D-Jetronic brandstofinjectie te koppelen aan de krachtbron, die mede daardoor B20E ging heten. En over namen gesproken: de coupé met injectiemotor heette 1800E.
1800E, meer modificaties
De Zweden namen de gelegenheid te baat om meer modificaties door te voeren. De 1800E was herkenbaar aan een matzwarte grille én de toepassing van aluminium velgen. De vulopening voor brandstof verhuisde naar de linkerflank. De 1800E kreeg- in tegenstelling tot de bekende configuratie met schijfremmen vóór en trommels achter- nu schijven rondom. En verder verdween er veel chroom uit het interieur, dat dus een zakelijker uitstraling kreeg. De inzittenden kregen in de 1800E verbeterde ventilatie mochten, omdat Volvo bij de 1800E afzuigopeningen aan de achterzijde monteerde. Ook plaatste Volvo de ZF 410 M versnellingsbak (voor modeljaar 1971 keerde Volvo weer terug naar de M41 transmissie), die ook zijn emplooi had in de Volvo 164. Zó ging het oorspronkelijke ontwerp van Pettersson en Frua de jaren zeventig in.
Komst van de 1800 ES
In 1970 keerde Volvo dus terug naar de M41 transmissie én werd een drietraps automaat van Borg Warner leverbaar. Ondertussen tekende Jan Wilsgaard op basis van de coupé een juweel van een combi mét een grote glazen achterklep: de 1800ES. Deze versterkte in 1971 het modelgamma van Volvo. Deze prachtige Volvo werd tot in 1972 naast de 1800E geleverd en profiteerde van dezelfde wijzigingen als de coupé. Stalen velgen met wiel sierringen en een plastic grille deden in 1971 hun intrede, terwijl de B20E motor niet veel later meer vermogen kreeg. Ook monteerde Volvo nieuwe voorstoelen in de beide modellen.
Productiestop na elf jaren
In 1972 werd- na een periode van elf jaren- de productie van de coupé stopgezet. Het laatste exemplaar verliet op 22 juni 1972 de fabriek. De 1800ES bleef in productie. Hij kreeg zelfs nog enkele wijzigingen aangemeten, zoals tuimelschakelaars, versterkte portieren tegen zijdelingse botsingen, halogeen koplampen en ruitenwissers die een groter oppervlak bestreken. De 1800ES hield tot 27 juni 1973 de eer binnen dit Volvo segment hoog. Het sprookje eindigde daarmee qua productie wel, maar de nalatenschap van Volvo is tot op de dag van vandaag groot. niet. Want de P1800, zijn nazaten én de 1800ES zijn –terecht- zéér geliefd in klassiekerkringen. In totaal bouwde Volvo een kleine 48.000 exemplaren van de 1800-serie. Daar zijn alle varianten bij inbegrepen, prototypen en bijzondere studiemodellen uitgezonderd.
De Volvo P1800 en 1800 in beeld
Rij er dagelijks in hele fijne auto
Onverslijtbaar
P1800s 1966
Ik heb er eentje uit 1963 en die is bijna klaar na 10 jaar noeste restauratie werkzaamheden !
1800 E S afgietsel van de reliant scimitar die al jaren ervoor op de markt kwam!
Zeer interessant artikel …. Eindelijk een Frau genoemd !
Het is ook de wereldkampioen kilometers vreten: Irving Gordon uit de VS reed met zijn P1800 een absoluut record van 5.150.000 kilometer. Dat is de hoogste kilometerstand van een personenwagen ooit.
Daarbij moet wel gezegd worden dat hij vanaf 1 miljoen mijl kon rekenen op gratis onderhoud en reparatie door Volvo USA, zolang hij maar van de ene naar de andere autoshow bleef rijden om reclame te maken.
En de hele kofferbak gevuld met onderdelen, mooi verhaal is dat!