Volvo P1800/1800S/1800ES (1961-1973). Deze informatie over de Volvo 1800 is afkomstig van de Volvo Car Nederland persdienst: In 1960 introduceerde Volvo een nieuwe sportauto, slechts enkele jaren na hun poging met de kunststof carrosserie van de Volvo Sport. De nieuwe auto kreeg de naam P1800. Deze sportauto, ontworpen door de jonge Zweed Pelle Petterson, had enkele Italiaanse invloeden. De productie begon in 1961. Omdat Volvo niet over de benodigde productiecapaciteit beschikte, werd de productie van de Volvo 1800 in het eerste jaar uitbesteed: Pressed Steel uit Schotland produceerde de carrosserie en Jensen Motors Ltd assembleerde de auto’s. Het verhaal van de Volvo persdienst is uitgebreid, maar wij richten ons op de Volvo 1800S en ondernemer Bert Zijlstra.
Wie is Bert Zijlstra?
Bert is de eigenaar van California Classics in Damwoude, Friesland, en is gespecialiseerd in de import van unieke klassieke auto’s. Hij heeft een bijzondere gave: een instinct dat een sterk verlangen toont om te handelen. Niet alleen om geld te verdienen, maar ook vanwege zijn passie voor het vak. Hij zegt hierover: “Ik voel me op mijn gemak in zakelijke gesprekken, vooral als het gaat om California Classics.”
Er is een duidelijke verschuiving van de klassieke Amerikaanse luxeauto’s naar Europese modellen. Een kijkje op hun website (www.californiaclassics.nl) geeft een goed beeld van het aanbod op een sfeervolle locatie.
Onbetrouwbare overheid
We hebben te maken met een onbetrouwbare overheid die voortdurend van regels verandert en onzekerheid creëert over de toekomst van klassiekers en oldtimers. “Leuker kunnen wij het niet maken, wel makkelijker” was de slogan van de belastingdienst. Maar in de praktijk belast de fiscus auto’s zwaar om begrotingstekorten te dekken. Dit is de reden waarom de meeste auto’s Nederland weer verlaten en naar andere Europese bestemmingen gaan.
“Please don’t touch/ Bitte nicht anfassen?”
De Volvo 1800S is een uitzondering. Deze heeft na een verblijf van 5 jaar in de showroom nooit eerder te koop gestaan. Gelukkig staat er geen bordje met “Niet aanraken”. We willen immers graag voelen, de prachtige vormen van de auto met onze handen verkennen. Deze prachtige Volvo 1800S roept emoties op door zijn bijzondere uitstraling.
De nieuwe Nederlandse eigenaar:
Achter het stuur voel ik me herboren, gelukkig en vooral trots op mijn nieuwe aanwinst. Ik geniet van het design van deze Zweedse schoonheid en ben blij dat de Volvo 1800S in de schijnwerpers staat bij Auto Motor Klassiek.
We kennen allemaal de charme van het rijden in een klassieke auto en willen niet dat deze natuurlijk eindigt. (De Volvo is bijna 60!) Woorden schieten tekort als je de collectie van California Classics ziet.
heeft Cali Classics dan mooie auto’s? hij is anders een “niksgever”, zodat het feit : “goedkoop is duurkoop overeind blijft”. Tenzij je teveel betaalt dus
Het is ook mij een doorn in het oog dat niet alleen vakjournalisten maar ook eigenaren van de Volvo 1800 het vaak hebben over de P1800 ook al hebben ze een 1800S, 1800E of zelfs ES.
Duidelijk mensen die er geen verstand van hebben of zich niet verdiepen in waar zij over schrijven.
Worden kennelijk beoordeeld of het aantal woorden en niet op de inhoud door de hoodfredacteur.
Zelf heb ik een Volvo 1800ES. De E staat overigens voor injectie. De S heeft een motor met carburateur.
De hardnekkige gewoonte om de ” sportieve” Volvoreeks met P1800 aan te duiden, ( zelfs in de vakpers), is slechts juist als het de eerste serie betreft die door het Engelse Jensen in elkaar werd geflansd.
Dit is een 1800S, om aan te geven dat het een in Zweden gefabriceerde auto is.De opvolgers zijn de 1800E (van Einspritzung) en de 1800ES, de bestelvariant. In 1973 uit productie genomen wegens de milieu-eisen in Californië.
Mijn ES uit 1971 heb ik nu 36 jaar en is niet te koop.
Roerend met de Heer Koelmans eens, de eerste door Jensen in elkaar geknutseld, waren puur slecht. Die reden ook niet van de band , die vielen er van af.
Volgens mij was dat ook de reden dat Volvo crij snel klaar was met Engeland als productielocatie.
Volgens contract werden de eerste 250 auto’ s van Jensen naar Volvo in Göteborg gezonden. Daar had men nogal wat op het geleverde aan te merken. Na alle herstelwerk te hebben uitgevoerd, konden de auto’s naar de eerste klanten. Het leeuwendeel ging terug naar Engeland. Die 250 eerstelingen zijn niet met winst verkocht. Denk: van kleine cosmetische zaken herstellen tot en met een aantal auto’s volledig strippen en opnieuw door de lakstraat halen. Bij Jensen werkte men met cellulose, bij Volvo al heel modern met Acryl laksystemen. Mengen is geen goed idee. Direct na deze tegenvallers werd besloten een eigen Volvo kwaliteitsdienst bij Jensen te stationeren. Tot dan toe was bij uitbesteed werk (bijv. versnellingsbakken, achterassen etc. ) de Volvo politiek altijd geweest: als wij niet de juiste kwaliteit krijgen, sturen we de levering terug. Als je auto’s in de showroom moet zien te krijgen, werkt dat natuurlijk niet.
Uiteraard wilde men de P1800 liever in Zweden bouwen: maar men kampte met capaciteits problemen. Management wilde de PV serie blijven leveren omdat er relatief veel per auto op werd verdiend. De gekozen koers zorgde voor leveringsproblemen bij de Amazon serie en een no go voor P1800 productie in Zweden. De grondslag voor de problematiek bij Jensen was de abominabele bouwkwaliteit van de Presed Steel bodies. Waarom daar dan geen Volvo inspecteurs naar toe gezonden? Vermoedelijk was dit door Pressed Steel contractueel uitgesloten. Jensen had geen enkele contractuele relatie met Presed Steel, wat Jensen veel ellende heeft bezorgd en door Pressed Steel is uitgebuit.
Volvo laat het je tot op de dag van vandaag niet graag weten: de eerst 30.000 P1800 en 1800S bodies zijn op contract met Pressed Steel in Linwood, Schotland in elkaar gezet. De eerste 6.250 van de eerste 10.000 zijn bij Jensen aangeleverd, de rest ( ongeveer 23.750) in Göteborg. Pas in januari 1969 is Volvo van het contract voor die 30.000 bodies af en kon men de mallen naar Göteborg laten overbrengen. Het toont ook gelijk aan: de auto was geen verkoop knaller, want duur en geen harde sportauto.
De firma Jensen is in 1963 ruimhartig afgekocht – men had tenslotte eenzijdig het contract voor 10.000 auto’s afgebroken. Niet lang daarna ging men daar Sunbeam Tigers bouwen voor Rootes. Waarna de turbulente jaren zestig voor Jensen een race naar de bodem inluidden. Sommigen denken dat Jensen tijd over had en daarom in het Volvo avontuur dook. Niets is minder waar: Jensen had geen grote assemblagehal en om die te bekostigen zocht en vond men investeerders, in ruil voor verlies van zelfstandigheid.
In 1965 luidde de verkoop van Pressed steel aan BMC nog bijna de doodsklok voor de 1800S. Die verkoop was door BMC en andere automotive klanten in het Verenigd Koninkrijk afgedwongen. Reden: Rootes was vanaf het najaar 1964 steeds verder in Amerikaanse Chrysler handen geraakt. Met name BMC vreesde dat de Amerikanen als even belangrijke klant van Pressed Steel, daar de koers zouden gaan bepalen. Of zelfs tot aankoop zouden overgaan. Gelukkig voor Volvo werd de Schotse fabriek verzelfstandigd om de niet BMC klanten -lees Rootes- te kunnen blijven bedienen. Gelukkig maar, anders waren er nooit meer dan een kleine 8.000 autos van de P1800 en vroege 1800S series gebouwd,
Dat die Jensens van de band af rommelden, dat zal zeker niet zo zijn geweest: urban myth! Vermoedelijk zijn de -enge!- verhalen over die eerste 250 stuks een eigen leven gaan leiden in de loop der tijd. Mocht u niettemin nog ergens een leuke Jensen Volvo P1800 voor weinig weten te staan waar men graag van af wil vanwege die reputatie …