De sluitingsdatum voor het decembernummer is 21 oktober
Tien jaar geleden … – column
Als het nog te koud is om klassiekers uit te laten. Als het zelfs in de garage nog vrij fris is… Dan kun je beter wat bestanden gaan ruimen of herwederindelen.
Een bestandje van tien jaar geleden stond in tweevoud opgeslagen. Dus eentje kan er weg. De andere blijft (eeuwig) als herinnering (on line).
Motorreizen is – als je nu de verslagen in de diverse motorbladen leest – iets wat je doet in of naar verre landen op zware all roads of adventure bikes. Lekker rondkachelen op bij de trip inbegrepen Enfields in India en over de Himalaya, Vietnam verkennen op lokale 125-250 cc machines. Route 66 pakken op je eigen motor of een gehuurde Harley.
In onze onbekommerdheid zoeken wij het kleinschaliger dichter bij huis. Die trip van tien jaar geleden deden we op vertederende scharreldieren, over fietspaden en door winkelcentra. De reis was wat ze in modern Nederlands een ’tribute’ – vroeger heette dat een eerbetoon – noemen. Het idee kwam van vriend E, die ergens in zijn vroege puberteit van Tiel naar Cadzand-Bad was gefietst op een strikt menu van meegenomen flessen chocomel en boterhammen met pindakaas.
Het idee was om dezelfde route nog eens te doen. Niet op de fiets en zonder pindakaas, maar op twee vedergewicht Japanners en met voldoende terrasstops. Omdat we op Honda’s reden planden we geen sleuteltijd in. En dat ging bijna goed. Alleen bleef op een gegeven moment de gaskabel van de anabole Cub hangen.
Met 150+ pk onder je tweewieler in een rit naar Oostenrijk knallen kan. Maar over een slordige 200+ kilometer binnendoor naar Cadzand-Bad kun je ook zomaar een uur of acht doen.
Met een 90 cc Honda en een anabole Cub heb je dan in alle rust een hoop pret en bekijks. Tijdens terrasstops word je aangesproken door mensen die herinneringen ophalen over hun jeugd. Hun reizen. Okay, ons transport is serieus gekentekend als motorfiets. Maar in de jaren zestig en zeventig gingen er heel wat jongens op brommers op vakantie. Naar Griekenland. Naar de Balkanstaten. Zwitserland. Naar Polen op een Puch met een hoog stuur… Dat soort verhalen. Denk aan de motorherinneringen van Rolf Wassens, eerder op deze ‘pagina’s.
Urenlange grenscontroles. Geld zien te wisselen. Aangehouden en opgesloten worden in verband met ‘verdacht door lang haar’. Het leven is er saaier bij geworden.
Bij ons was de oversteek per veer het enige spannende ‘event’ in een uiterst ontspannen dag. De Westerschelde Ferry is een fiets- voetveer, uitsluitend voor voetgangers en (brom)fietsers. Dit betekent dat motoren en auto’s geen gebruik kunnen maken van deze oversteek.
Maar als je dan met een serieus besnorde aspirant veerman om twee ouwe Hondaatjes loopt en hem positief smekend vraagt: “Maar dit zijn toch gewoon net brommers?” Dan is er een korte uitleg over nummerplaten en voorschriften… “Maar ja, anders moeten jullie dat hele stuk weer terug”. Welwillende oudere jongeren onder elkaar. Beter kun je het niet treffen.
De volgende rit is gepland naar de westkant van de Ardennen.
Via de Maasvallei.
Dat is pas ver weg!
Zelf zo’n KS50 gehad met een stout en gekieteld KS80 blok eronder. Dat ding versnelde nog een heel eind door als de snelheidsmeter al lang bij 100km/h aanwijzing tegen de aanslag hing. Omdat het te opzichtig was werd dat blok verkocht en werd er voor dat geld een normaler ogend 4 versnellings exemplaar onder gehangen met een akelig snelle 70cc cilinder op. Liep geen kilometer langzamer maar wel meer toeren. Met een elektronische ontsteking en een H4 lamp in de grote ronde lichtbak voorop werd de nacht tot dag voor je. Veel plezier aan beleefd. En dat kreng liep nog zuinig ook. Erg handig als het uitgaansleven toch al duur genoeg was. Dat waren nog eens tijden. Wie vandaag de dag nog een schakelbrommer wil zien heeft zowat dezelfde kans als het winnen van de loterij. Jammer.
Jawel!
Rond 1987 met een MT5 60cc, een MTX 80 (met 50 stickers) en ikzelf een Kreidler RS met Superbreitband cilinder, 28er Bing en 5 versnellingen best wel vlot vanuit Noord Limburg naar de Ardennen (tentjes en slaapzakken mee). Via het Circuit van Spa (uiteraard langs de afsluitborden bij Au Rouge gereden en een hele ronde gereden 😉 en in de buurt van Malmedy op een camping de binken uitgehangen. Heen en terug vrijwel zonder problemen (behalve het klemblokje op de koppelingskabel van de Kreidler verloren wat bij een lokale Velo specialist in Maaseik zonder problemen voor hele 10 Belgische Franken gekocht kon worden 😉 ) op en neer. En ook de flikken hadden geen interesse voor ons. Gelukkig moeten er nog ergens foto’s zijn.
Ga ONMIDDELLIJK die foto’s opzoeken (alsjeblieft)
Wij reden met z’n vieren in 1986, ik was net 16, op 50cc Hondaatjes, naar de ‘Appelhof’ op Terschelling vanuit zuid-Utrecht.
Het jaar erop met vijf man naar Pilzen in (toen nog) Tsjechoslowakije, want daar had je fonteinen vol met bier…. zo ging het verhaal.
Na 3,5 dag rijden en een enorme houten achterwerk aangekomen bleek er uiteraard van alle mooie verhalen niks waar…
Wel een mooie stad, en spòtgoedkoop; een avondje stappen kostte je nog geen fl14,-
Andere tijden..
De Hondaatjes hielden zich prima; 2 lekke banden en een gebroken koppelingskabel was ons leed onderweg.
En ja; ook een liter 10w40 verstookt…de SS-50 van één van ons was aan nieuwe zuigerveren toe.
Prachtige herinneringen…
In 1986 vanuit Waterland naar de Provincie Zeeland gereden want zuster en zwager woonden daar en lieten vanwege de vakantie hun hond en hun huis achter.
Ik had net een nieuwe Vespa bromscooter aangeschaft en wilde daar natuurlijk mee op pad.
Het was zo’n 180 km, maar na 1x teveel zijn overgestoken met een rivier pontje werd het zomaar 280 km! 4x Roosendaal in de rondte
want er stond een geparkeerde vrachtauto voor de wegwijzer….
Toch nog bij daglicht aangekomen…
de scooter reed heel fijn!
Een brede glimlach hier!