Texel. Een mooi eind van het seizoen.

Wij deden het  het afgelopen weekend, maar als u de weersverwachting wat in de gaten houdt, dan zou u komend weekend nog kunnen. Of heel misschien het weekend daar op. Maar daarna zal het echt wel voorbij zijn… Het klassiekerseizoen.

Wij kozen voor een Wadden eiland. Voor Texel. Daar waren we nog nooit geweest in verband met allergie voor massa toerisme. Maar de Waddeneilanden hebben veel zonne-uren, en 19-21 september viel beslist buiten het seizoen.

Texel in het naseizoen, of het eind van het seizoen,  blijkt een fantastisch eiland. Net groot genoeg om een wat rond te toeren. Klein genoeg om een – elektrisch ondersteunde – fiets te huren.

Er is cultuur, er zijn enorm brede stranden. Het horeca personeel is vriendelijk. En op het terras van De Kastanjeboom in Den Burg overwogen we na de maaltijd maar naar Texel te emigreren. Oprecht vriendelijke bediening, die fantastische maaltijd waarmee de kok bewees dat Texels lam, dat naar onze ervaring beperkt aaibaar is, voortreffelijk eetbaar is. , een paar glazen Texels speciaalbier… Een toetje. Een diepe zucht.

We liepen gearmd naar ons hotel.
Vanwege het bestelde Romantische Arrangement lagen daar twee in de vorm van zwanen gevouwen handdoeken op het met rozenblaadjes besprenkelde bed.

Een dop lavendelbadzout in de whirlpool…

Nog een glas wijn in de schemering.

Er rommelde een 1969 Corvette voorbij. En in Den Burg, waar we sliepen, zitten ook nog The Smith Brothers. En die doen in het meer aparte soort klassieke motorfietsen en ander nostalgisch vervoer.

Terug in Gelderland regende het.

www.hotelkoogerend.nl

www.kastanjeboomtexel.nl

www.smitbros.nl