Stoppen op je 83ste? – column

Ik heb een motorfiets gekocht. Van een 83-jarige. Die stopte ermee omdat zijn vrouw vanwege de gemoedsrust van haar dochter en een verhaal dat de kleinkinders het niet zouden trekken als opa zich kort zou rijden… Verdorie, zou ik over al maar 13 jaar verder motorfietsen weg moeten doen? Dat hoop ik niet, maar het is toch maar een reden om van elk moment tot dat moment te genieten.

Mijn genieten begon op mijn 17^e toen ik voor 75 gulden een Norton Domi 99 kocht. Die duwde ik de straat uit om hem om de hoek, naast het huis van mijn grootmoeder aan te trappen. Het systeem was toen al zo verrot dat de politie die machine straffeloos van me af kon nemen.

Wat later, na een jaar serieuze verkering, maakte ik het uit met mijn toenmalige Lief. Ik kocht voor 2.000 gulden een Ducati 750 GT met een schakelprobleem. Dat probleem bleek een binnen een kwartier te vervangen veertje. Er was een song ‘Dave is on the road again’ en vanonder mijn handbeschilderde jethelm galmde ik ‘Dolf is on the road again’. Je kunt liefdesverdriet net zo lang laten duren als je maar wilt. Vriend Theo Terwel heeft onlangs zo’n GT750 gerestaureerd voor een klant. Die de Duc verkocht. Voor 43.000 euro.

Er waren geen Tomtoms of wat. Er waren geen smartphones. Er was geen internet. Er waren geen plannen. Die insteek had al eerder tot grootse dingen geleid. Zo was ik op een vrijdagochtend, een mooie vrijdagochtend als ondernemende MTSser, op weg gegaan naar Utrecht waar de regionale MTS Scutos (ruim 400 leerlingen, of moet ik ‘studenten’ zeggen)  stond en nog steeds staat. Lang verhaal kort: Ik reed Kanaaleiland voorbij en had een prettig weekend in de Ardennen.

Ik heb altijd meer mensen gekend dan dat ik geld heb gehad. Ik had wel altijd geluk met baantjes met een auto van de zaak. Dat gaf toen prettig veel ruimte om leuke dingen te doen. Want met vier man in een Peugeot 504 break Diesel naar en van Zuid-Frankrijk was met maar 1 keer tanken op eigen kosten gedeeld door vier. Dat soort dingen. Maar op een gegeven moment had ik poen voor een ZGAN XS650. Die kocht ik bij Van der Kuinder. Toen ik daar weer eens was stond er achter in de zaak een ingeruilde Triumph T150 V, een machine met een gruwelijke reputatie. Maar wel een heel mooie machine. Nico wilde maar niet geloven dat het een serieus voorstel was toen ik zei dat ik de XS wilde ruilen tegen de Triumph. Toen het muntje eenmaal gevallen was bleef hij maar benadrukken dat er HELEMAAL NOOIT NEVER enige vorm van garantie op de T150 zat en dat hij me liever ook niet meer in de buurt van Hilversum wilde zien.

Met die Triumph heb ik met heel veel TLC en respect dik 50D km gereden. In mei sneeuwde het als een gek in Engeland. Ik besloot de boot te nemen en mijn vakantie af te breken. Eenmaal op temperatuur liet ik de driecilinder draven. Waar mogelijk reed ik 160. De Trident ging steeds mooier lopen. Had ik al die jaren misschien gewoon te langzaam gereden? Thuis ging de Triumph de garage in en had ik uren nodig om weer wat warm te worden.

Aan alle goeds komt een eind, maar onder de streep heb ik veel meer motoren dan verkeringen gehad.

De laatste 25+ jaar is de zaak wel wat uitgekristalliseerd. Sinds die tijd hebben er altijd en in elk geval een Moto Guzzi en een Uraldriewieler in de garage gestaan. De afmetingen van die garage bepalen verder dat er hoogstens ruimte voor vier motoren is. Dus dat bleef behelpen. Omdat ik altijd weg ben gebleven van moderniteiten en elektronica onderhouden repareer ik zelf. Daarbij is de hydraulische heftafel die ik ooit heb aangeschaft tot een onmisbaar stuk gereedschap geworden. Want hoewel ik nog geen 83 ben, is mijn rug er in de loop der tijd niet veel beter op geworden. Sommige mensen schatten in dat dat iets te maken zou kunnen hebben met de klapper die ik met een XT 500 had. Daarmee ben ik een ravijn in gedoken. Of dat het zou liggen aan de keer dat ik met een Biggelaar Ducati onder de vangrail door ging. Onzin. Ruggen zijn gewoon een zwak punt in mijn familie. Mijn vader had ook rugklachten. En hij heeft nooit motor gereden. En ik heb nog lekker 13 jaar voordat ik 83 ben.