Peugeot 309 GR Plus. ADVERTENTIE VERLOPEN

Soms word je door iets verrast. Je rekent er niet op, en ineens neemt iets op een aangename wijze bezit van jouw gedachten. Het overkwam mij een paar dagen geleden. Peugeot 205-309 fan Mario Müller plaatste een post op Facebook,mét een link naar een Marktplaats advertentie, waarin een Peugeot 309 GR Plus 1.4 werd aangeboden. De gedachten sloegen een beetje op hol. Een beetje? ik was op slag verliefd.

De in Rouge Vallelunga gespoten Peugeot verkeerde -op een paar details na- in een prachtige staat. En sinds de eerste tenaamstelling in het voorjaar van 1992 had ze pas 65.000 kilometer achter de knopen. Een ouder echtpaar (inmiddels in de negentig) spaarde gedurende meer dan dertig jaar niet alleen de kilometerteller, maar ook de auto. Want hier was heel, héél goed op gepast. Echt een juweel. ‘Museumwaardig’, zei Peugeot-adept Wim Noorman op Facebook. WIm had gelijk. Meer dan.

De 309, de auto die toch altijd een licht stiefdochterlijke rol vervulde binnen het Peugeot gamma van destijds, behoorde tot de bij mij licht favoriete faceliftserie. Ik heb vaker een zwak voor tweede series. De Fiat Uno was bijvoorbeeld voor mij zo’n auto, waarbij de tweede serie (met het gewijzigde front en de dikkere kofferklep) mij meer aansprak dan het origineel. En ook de 205 van Peugeot kon mij vooral ná de latere wijzigingen bekoren.

Het sterke nummer van Peugeot redde een concern, en groeit meer en meer in aanzien onder youngtimer-en klassiekerliefhebbers. Zelf had ik twee exemplaren, waar ik mooie herinneringen aan heb. De eerste stamde uit…..maart 1992. Kenteken DV-JJ-97. Rouge Vallelunga, een GR, met de 1.1 motor. Heerlijk autootje was dat, ik denk er nog vaak aan terug. De tweede 205 was een Generation, mét de 1.4 TU3 motor en 75 DIN-pk. “NIet veul”, zult u denken. Ik help u uit de droom. Menig auto met een atmosferisch viercilinder motorblok had het nakijken als ik de 205 met de 1.4 motor de sporen gaf. “Ja, weinig gewicht natuurlijk.” Tja. Er is altijd wel een argument. En u heeft gelijk. Deels.

De op Marktplaats aangeboden 309 droeg dezelfde motor als de Generation. 75 DIN-pk, maar wél in staat om de Peugeot binnen 11 seconden naar 100 kilometer per uur te krijgen. De 309 droeg ook zelfde kleur als mijn beide 205-exemplaren. Rouge Vallelunga,ik zei het al. De verstralers onder de bumper, de grille met de tikje ondeugende Peugeot-Talbot Sport kleuren en het niet te versmaden grote schuifdak én het dashboard mét toerenteller en subtiel digitaal klokje gaven de auto nog meer aantrekkingskracht.

Om over de staat maar te zwijgen. Alles, echt alles zag er op de foto’s onberispelijk uit. Waar je ook keek,, welke foto je ook zag. 24 keer onberispelijk,.”Wát een plaatje van een 309″, zei ik meerdere keren tegen mezelf. En ik werd heel gelukkig van de gedachte dat ik in de nabije toekomst terug in de tijd zou gaan. Terug naar de tijd ook, waarin ik heel gelukkig was. Want het bouwjaar van de auto behoorde tot een heel mooie periode uit mijn leven.

De 309 was voor mij ook altijd een speciale auto binnen het Peugeot-gamma. Stiefdochterlijk, zoals gezegd, want eigenlijk was de 309 voorbestemd als Talbot. De Arizona moest de opvolger van de Horizon worden, maar Peugeot besloot het Talbot-merk te schrappen en zo werd de Arizona geen Talbot, maar een Peugeot met een anti-cyclisch typenummer. De 309 werd belast met de 1100-Horizon erfenis en speelde haar rol met verve. Ze droeg veel 205 trekken, werd in Whitley ontworpen (binnen het Talbot-ontwerpcentrum) en kreeg onder anderen dankzij een anders en groter getekende achterzijde (inclusief de klep mét de grote panoramische achterruit) een heel eigen gezicht.

En deze Peugeot 309 zorgde ervoor, dat ik mijn gedachten en mijn fantasie de vrije loop liet. Moeiteloos zou ik de Peugeot minstens een paar jaar als daily driver kunnen gebruiken. En op mooie dagen zou het geopende dak de rijwind voorzichtig toelaten. De verstralertjes zouden soms op een eigen stoere wijze voor extra licht in de duisternis zorgen. En de 1.4 motor zou zich ook nu nog moeiteloos van zijn taak kwijten, aangespoord door de toerenteller binnen dat instrumentenpaneel dat bijvoorbeeld ook luxere en sportievere 205-modellen toebehoorde.

En nee, de naald van die teller zou dan nooit richting de max gaan, maar vooral het kompas zijn om het voorhanden zijnde koppel optimaal te benutten. Want zo’n mooie 309 zou ik vooral zo ontspannen mogelijk gaan rijden. En die ritten zouden geen rondjes om de kerk worden. Nee hoor, ik reed in gedachten al moeiteloos met de Peus naar Italië, Frankrijk of Spanje. Of naar een ander land in Europa. Want ik wist: met een 309 kom je moeiteloos en comfortabel een heel eind.

Ik had de beslissing al genomen, maar moest het alleen nog even regelen. Ik legde het voor aan een aantal vrienden en bekenden. Sicco feliciteerde mij al, Cor wenste mij veel plezier met de voorpret en was evenzeer benieuwd naar het vervolg. Durk gaf nog een paar 205-exemplaren ter overweging mee. Maar een 309 ligt minder voor de hand, is praktisch bruikbaarder, en minder iconisch. Ondetussen juicht nog een paar autovrinden mijn plannen toe. Zij begrepen mij, de mede-liefhebbers.

En déze 309, de Marktplaats 309, maakte bij mij los wat voor iedere autoliefhebber altijd heel gevaarlijk is: een koopimpuls. De gedachte dat ik daarvoor de V50 moest laten gaan was de voedingsbodem voor aarzeling. Ik zou tot maandagochtend wachten, dan zou ik alles in stelling brengen. Want ik zou het toch gaan doen. De 309, deze museumwaardige 309 GR Plus, déze moest en zou naar Leeuwarden komen. De koop was gesloten. In mijn hoofd.

Helaas. Een klik op de Marktplaatslink bevestigde waar ik stiekem al een beetje voor vreesde. Ook een puntgave 309 met een smakelijke uitrusting én een fijne kilometerstand wordt tegenwoordig snel verkocht, de advertentie was helaas verlopen. En toen ik tegen beter weten de link aanklikte, in de hoop dat de Peugeot toch nog te koop stond, dat Marktplaats zich had vergist, was daar het verdict. Het stond er echt. Gereserveerd.

Zo eindigde de kortstondige flirt, die tot een langdurige relatie tussen de Peugeot en mij had kunnen leiden. Ik troostte mij met de gedachte, dat de impuls van de advertentie misschien wel een tijdelijke gril bij mij veroorzaakte. En terwijl ik dát schrijf, weet ik dat mijzelf voor de gek hou. En een mooie kans miste. Soms heb je zin in een auto. Zeker als deze je recht in het hart raakt. De Peugeot 309 GR Plus 1.4 stal mijn hart. En brak het. Omdat de advertentie op Marktplaats was verlopen.