Wij hadden gisteren al een chopper en vonder er nog eentje. Ooit hadden we de machine eerder gezien. Een jaar of dertig geleden? Niet zo beroemd als Ness of Indian Harry, maar toch: ‘Diks Paint Chopper’ lazen we ingegraveerd op een carterdeksel waarvan het chroom wat was losgekomen van zijn achtergrond.
Een oerhollandse chopper
Intussen stond de hardtail met zijn Yamaha TR1 blok er met zijn naar een paardenschedel (?) gemodelleerde tank enorm Amerikaans bij. En ‘Amerikaans’ is voor ons: chroomglimmend en afgepleisterd met het Amerikaanse wondermiddel voor vormgevers: ‘Bondo’. Polyesterplamuur dus.
Voor de show. Niet voor de ‘Go!’
Het idee dat dit project is gemaakt als showmodel voor alles wat er ooit in een catalogus stond krijgt vorm in de ook al zo krijgshaftige ‘dop op de tankdop’. Dat onderdeel is een overzetstuk over de gewone tankdop en wordt met een paar inbusjes gefixeerd. Dat was de makkelijkste oplossing. De zelfde aanpak is gebruikt bij de dingesten aan het eind van de assen. De constructie van de voorvork is daar tegen over een voorbeeld van hoeveel moeite een techneut, artiest, of smid, kan steken in een voorvork met een korte schommelarm en twee binnenliggende veerelementen. En het ding moet 100 kilo wegen.
Remmen? Ho maar!
De remtrommel die in het voorwiel is gespaakt heeft het formaat van een jampot. Aan de achterkant zit een standaard Yamaha trommel die wel voor vertraging zal kunnen zorgen. Een heel voorzichtige inschatting van de rijwielgeometrie daar aan de voorkant indiceert dat er gegokt is op een redelijk normaal sturend rijwielgedeelte. De grondspeling in bochten vergeten we dan maar even.
Tijdens een lang en prettig telefoongesprek met Dik van Wijk bleek overigens dat die voetsteunen meer dan een gesuggereerde tuiniersachtergrond hadden. Het waren daadwerkelijk hooivorken geweest. De scherpe ‘snavel’ boven het motorblok en de spikes op het achterspatbord? Allemaal voor de kunst en het mooi. En feitelijk levensbedreigend. Vreemd genoeg bleek het geheel bij even proefzitten ergonomisch niet extreem voud.
Diks Paint bestaat nog steeds
En Dik van Wijk herinnerde zich ons fotomodel, de “ Bijlmer Expres ”, de show chopper die hij in de eerste helft van de jaren tachtig bouwde op basis van nieuwe TR1 blokken en een heel stel meer gematigde choppers met hetzelfde frame en blok. Die exemplaren werden overigens wel allemaal keurig rijdend en met kenteken afgeleverd. Al met al zijn er zo’n 130 exemplaren gebouwd en verkocht.
En, inderdaad, de Bijlmer Expres ‘was het showstuk voor op beurzen. Het blok heeft de volle nul kilometer gelopen. De link met Highway Hawk werd ook duidelijk: genetisch techneut Dik van Wijk raakte tot over zijn oren betrokken bij de productontwikkeling van Highway Hawk. Daar kreeg hij het zo druk mee dat hij in 1994 stopte met de productie van eigenbouw motoren. Nu is het bij Highway Hawk weer wat rustiger en is Dik van Wijk druk doende in de scooterwereld en aanspreekbaar voor andere opdrachten.
En wat nu?
Deze chopper is inmiddels geadopteerd voor wat hij is: een toonbeeld van wat er in de wild onschuldige jaren tachtig aan customizing en chopperbouw werd gepleegd in Nederland. Het resultaat is kwalitatief goed en esthetisch geslaagd voor mensen die er niet gruwend van weg lopen. En wat zoiets nu waard is?
met dank aan Venema Classics
