Oud is relatief. Vanochtend hoorde ik tijdens het uitlaten van de hond kinderstemmen zingen. Het waren de kinders van de overburen. Ze zongen “Lang zal hij leven”. Voor hun konijn. Voor Flappie.
Vanwege het liedje dat Youp van het Hek ooit zong heet dat konijn Flappie. En ook vanwege dat liedje wordt zijn verjaardag elke tweede Kerstdag gevierd. Lief toch? Maar hoe oud kan een konijn worden? Hoe oud kunnen dingen worden? Hoe oud kan een auto worden?
Heel veel oud spul
Deze zomer vonden we in Frankrijk weer zo’n soort klassiekers verzamelende kluizenaar. Iemand die al een jaar of zeventig overal van allerlei oud spul op wielen had gevonden, gekocht, gescoord en versleept.
De krasse grijsaard had nog voor een paar eeuwen aan oud restauratiewerk te staan. Het pleit voor hem dat hij de inschatting maakte dat hem dat niet helemaal zou gaan lukken.
Geen tijd meer…
Daarom was hij voorzichtig aan het besluiten de auto’s, onderdelen van auto’s en resten van auto’s van voor 1910 in de verkoop te doen. Nog niet direct… Maar toch… Wij zagen resten van Echt Heel Oude Auto’s. Onderdelen, motorblokken, assen chassis…
Feitelijk allemaal los spul. Ik moest denken aan die geleerde opgravelaars die op basis van één gevonden teennagelsegment moeiteloos een zes met hoge dino kunnen reconstrueren. Dat soort projecten lijkt mij een paar bruggen te ver.
Natuurlijk is niets onmogelijk
Om zo’n echt oude klassieker te reconstrueren heb je enorm veel geld, nog meer geld, tijd en vakmanschap nodig. Hier in Nederland is er op basis van enorm veel research een Bugatti Royale gebouwd. Dat slagschip heeft misschien wel een miljoen gekost.
Nu kan ik me voorstellen dat het rijden in een Bugatti Royale een feestje is. Maar het rijden in een La Buire uit 1905?
Veel vergane glorie
De verzamelaar wist een hoop over de Franse auto historie. Merken als Cottin & Desgouttes, Mieusset, Delauney Belleville? Dat zijn toch niet de merken die bij ons eerst opkomen als we aan klassieke, auto’s denken. En hoe ‘oud’ is een veteraan die is herboren op basis van het voorstuk van het chassis, een incomplete motor, twee assen en wat klein spul? We vinden dat moeilijke materie.
Museale materie ook. Want een Panhard Levassor is ook in de meest rustieke Franse omgeving niet meer het vervoer waar je een vers stokbrood bij de bakker gaat halen.
Not our cup of tea. Of ‘verre de vin’
We droomden wel weg bij andere auto’s uit de collectie, een collectie waar wij overigens alleen toegang toe kregen omdat A) We ons aan de poort meldden met een Citroën BX, B) Mijn Geliefde een prettig ogende dame is (Echte verzamelaars zijn immers altijd vrijgezel) en C) Omdat we beiden goed Frans spreken. Dat helpt aanzienlijk bij het vinden van verborgen collecties in Frankrijk.
De overblijfselen van de oertijd van de Franse automobielindustrie waren voor ons niet interessant. De rest van de collectie wel. Maar die is dus niet te koop. En feitelijk niet te bezichtigen.
Zolang je maar blijft onderhouden, kan een auto zowat eeuwig mee. Je mag immers alles vervangen behalve het chassisnummer.
Natuurlijk is het een hele kunst om een antiek gebakje te restaureren, het is echter helemaal geen kunst om bij de handelaar in klassieke auto’s een pak geld neer te leggen om een klassieker te kopen, die vervolgens in een droge stalling te zetten en er drie keer per jaar een stukje mee te rijden.
Het is wel een uitdaging om een auto gewoon te blijven gebruiken waarvoor hij gemaakt is, ook als de dagwaarde lager wordt dan de onderhoudskosten. Toch is dat een sport die ik beoefen. Ik rijd dagelijks met mijn nu bijna 33 jaar oude Mercedes en die is nog lang niet op, met 575.000 km op de teller. Ben van plan er nog enkele decennia mee te doen. Voor de sport en voor de lol en gewoon omdat het kan.
Goed bezig!
Ik heb vreselijk moeten lachen om het : From one nail clipping creating a six story tall Dinosaur.
Bedankt Mr Peeters.
“een zes met hoge dino” – het lijkt ERop dat dat de huurwoordenaar hiER iets vergeten is.
Tis de leeftijd. Tis de drukte voor de jaarwisseling. Ik stond ook al bij de Turkse buurtsuper hier. Met mijn boodschappenlijstje. Maar zonder portefeuille. “Ach, dan betaal je toch gewoon volgend jaar”. Kijk, dat soort mensen, daar wordt de wereld niet slechter van. Natuurlijk heb ik hem deze middag betaald. Het worden vanavond trouwens in roomboter gebakken aardappels, peultjes, zelfgemaakte appelmoes en een kiprollade. Allemaal van de Yidiz Market in Dieren
Mijn oude leermeester auto techniek vertelde in 1960 een auto kan een mensen leven mee gaan , als je maar goed onderhoud doet en nu rijden er zeker nog velen auto,s die 70 jaar en ouder zijn hij had het toen wel goed.
Oude leermeesters hadden het vaak goed. Mijnheer Buurma – leraar niet verspanende vakken – zei “Als het niet kan zoals het moet, dan moet het zoals het kan” Iets belangrijkers heb ik mijn hele leven niet geleerd
Ik denk dat het niet zozeer de vraag is hoelang je een auto rijdend kunt houden. Maar hoelang hij nog in het “hedendaagse” verkeer mee kan. Mijn 59 Pontiac rijd prima. Maar rembekrachtiging heb je tegenwoordig wel nodig door de drukte. En het verbruik past ook niet echt meer bij de huidige benzine prijs.
Vergeleken hiermee is mijn auto met 24 jaar nog vrij jong, maar voor een auto die nog wordt ingezet voor dagelijks vervoer is het een oud beestje.
Vrij jong? Zo Goed Als Nieuw! Gewoon lekker doorrijden tot hij oud is!
Knap gevonden hoor! Mooi verhaal om te lezen
🙂 En zoals de Vlaamse Boxer Whisper dat zegt “Alsdaddegebedanktzijtdahwiddegezulle!”