Hardenberg met Pasen
Hardenberg, de beurs die georganiseerd wordt door motorclub ‘de Gasschoeve’, is in het oosten van het land een instituut. Wat ooit als vertederend clubideetje begon, is nu een gesmeerd lopende operatie die ondanks alle digitale media sterk zijn regionale karakter heeft behouden.
Hardenberg, de beurs van het oosten
Dat de instroom aan Duits publiek aanzienlijk groter is dan die aan ‘Randstedelingen’ is helder. Hardenberg ligt ergens in tussen Coevorden en de Poolcirkel. De saaie rit ernaar toe duurt lang en gaat grotendeels over ‘het Veen’. En dan is er nog het feit dat Echte Westerlingen en Genetisch Zuiver Oosterlingen op meerdere vlakken elkaars taal niet verstaan. Bezoek Hardenberg en je ziet waarom het in Europa niets gaat worden.
“Maar ik kon die man niet eens verstaan!”
Dat hoorden hoorden we in het voorbijgaan. Media Goois is natuurlijk ook een dialect maar de raakvlakken waren blijkbaar te gering om tot zaken te komen. Maar met wat minder arrogantie kom je er in Hardenberg altijd prima uit. Zelfs als de verkopende partij een ruig bebaarde particulier in joggingbroek en op klompen is die uit pure ontspanning zijn gebit thuis heeft gelaten en het gesprek prettig continueert terwijl hij een hamburger met veel uien, curry, ketchup en mayo eet. We verstonden elkaar niet optimaal, maar begrepen elkaar goed genoeg. Al moest ik bij het zien van het gekauw op de hamburger ketchup massa wel telkens denken aan een ongeluk in een tunnel.
Hardenberg op de 30ste maart
Met drie man in een Volvo 240 om naar een motobeurs te gaan. ‘Niet alleen, maar samen gaan’ is belangrijk op zo’n lange saaie reis. Maar met gelijkgestemden is het alleen maar voorpret. Voorpret met verlanglijstjes in de knip. Het blijft altijd maar afwachten in Hardenberg. Het aanbod is verrassend wisselend. We maakten ‘Hardenbergs’ mee waar het leek alsof Honda CB450 K1s nog gewoon reguliere handel waren. Waar je zomaar kon kiezen uit uitlaatsystemen voor Suzuki GT750’s. We hadden een Hardenberg waar enorm veel aanbieders van goedkoop Chinees gereedschap stonden.
Deze keer was er erg veel 50-100 cc brommerspul en waren er verrassend veel ‘koperen’ onderdelen, spul voor echte veteranenfietsen. En de ‘nieuwe’ locatie was blijkbaar al goed ingeburgerd. Het was druk, druk en gezellig. De standhouders, waar nog steeds echte particulieren onder zitten, sjouwen altijd zoveel mee dat je, ook wanneer je het idee hebt dat er wel erg veel ligt spul staat, altijd wel aan je trekken komt. Erg grappig is dat je in Hardenberg dingen ziet aangeboden die ‘in het westen’ aanzienlijk duurder te koop worden aangeboden. Maar ja, als je dan als een boekhouder de drie+ uur reistijd en de kilometers aan houdt, dan ligt dat toch wat genuanceerder. En pakt gewoon de meeste winst wanneer je er uit de buurt komt.
Duitsland ligt op een steenworp afstand
Daardoor zijn er ook veel Duitse aanbieders en kopers. En daardoor kun je om de kilometerkosten te beperken na het beursbezoek mooi even de grens over wippen om te shoppen. Want in Duitsland zijn de prijzen van sterke drank ongeveer de helft van het Nederlandse accijnssap.
De klapper
De nummer 1 en 2 van mijn persoonlijke verlanglijstje scoorde ik al direct bij de ingang, daar stond motorsloper Joost Woesthoff. Uit Brummen. Brummen ligt een steenworp van mijn woonplaats af.
Dag Jan, Bedankt 🙂 Het is gewoon hoe je er tegen aan kijkt. Hardenberg is vertederend. En de beurzen zijn de enige twee keren per jaar dat ik een hamburger eet. En dat pokke eind rijden? dat nemen we dan maar voor lief.
Mooi en humoristisch geschreven verslag over de beurs in Hardenberg! Of dat nou komt door de typische “beurs-inhoud”, of omdat de schrijver zo enorm onder de indruk was van het doen en laten van de bezoekers, dat zullen we nooit weten… Zo zie je maar weer; het is de toon die de muziek maakt! En in dit geval de beurs en het artikel:-)