Gloria Giulia!

“Het Supertje staat voor je klaar.” Het appje van Frans de Groot was meer dan een verjaardagscadeau. Het is een blijk van volledig vertrouwen, en een voorschot op een prachtig weekend sturen met een oude bekende: de op en top onderhouden Alfa Romeo Giulia 1300 Super, die tijdens de zomer van 2019 in Auto Motor Klassiek glorieerde. En juist omdat ik de Alfa al kende, had de voorpret geen grenzen. Want de Giulia had zich eerder al bewezen als een buitengewoon fijne klassieke sportsedan, die onmogelijk de lach van het gezicht kon poetsen. En déze auto, deze Alfa mag ik nu twee dagen gebruiken.

Ik vul de dagen met zwieren, toeren en het aandoen van mooie plekjes. Ik laat anderen meegenieten. Op zaterdag breng ik de magie van de Giulia op mijn oudste twee kinderen over, show de Alfa bij opa en oma, rijd met mijn vrouw Hester een fijn rondje Noord-Fryslân en toer met Alfa-fanaat en buurman Wilco ook nog een mooi stuk, waarbij wij tussendoor in Eernewoude nog een terrasje pikken. Tussen de bootjesmensen praten over de Giulia, het verschil maken en genieten van het leven.

De volgende dag rijden fotograaf Bart Spijker en ik de prachtige RRR rally van Bakkeveen naar Sexbierum, een fantastisch evenement waarbij veel liefhebbers de herwonnen vrijheid heerlijk toerend vieren. U leest er binnenkort veel meer over. Ook Bart pakt het stuur, hij rijdt voor het eerst met een Alfa Romeo en heeft razendsnel de slag te pakken. Alsof de Giulia van hem is. Het plezier is groot. Wat je ook doet en waar je ook bent: rijden met de mooiste sportsedan uit de geschiedenis is een feest. Niet alleen voor de inzittenden, ook voor de passanten, voor de toeschouwers. Een Giulia geeft het antwoord op de vraag waarom mensen van auto’s houden. En waarom autorijden een heerlijke aangelegenheid is. Wat een karakter. Che presenza.

Een heel weekend bevestigt de door Frans de Groot en Durk Tinga prachtig geprepareerde Alfa Romeo Giulia 1300 Super de voorpret. Zij toont wéér aan hoe knap het was dat Alfa Romeo anno 1971 in staat was om een zo kloppende auto te bouwen in zo’n aansprekende jas. Toen was Giulia al negen jaar op de wereld, want zij werd al in 1962 aan de wereld getoond. Je blijft maar kijken naar de Alfa, die iedere keer weer kloppende details openbaart. Prachtig doorlopende profielen, een passagierscompartiment dat óp de rest van het koetswerk staat en tegelijkertijd prachtig is geïntegreerd. Schuin opstaande deurkrukken, noem het maar op. Over iedere uitsnede, ieder profieltje is nagedacht, het aerodynamische ontwerp uit 1962 is van een onbedaarlijke schoonheid.

De Alfa Romeo van Frans is bovendien getooid met de nodige mijlpalen, die in stickervorm de auto sieren. De Giulia kwam overal in Europa, zij draaide nergens haar hand voor om, en geen Alp was te hoog. Ik merk twee dagen lang op welke manier het Supertje zich overal presenteert. De wegligging is formidabel. De veeruitslagen zijn prettig soepel, de stevige demping wordt dankzij een kleine soft touch nooit hard, maar blijft op een uiterst precieze wijze sportief. Je merkt continu dat er iets moois gaande is om het dynamische rijgenot over te brengen. De 1300 motor met 89 DIN-pk laat de Alfa adequaat versnellen, overal. Ongemerkt en stabiel rijd je naar snelheden boven de 120 kilometer per uur, en met die heerlijke brom van de Nordmotor op de achtergrond communiceert zij ongeacht snelheid heel fijn en solide. 1971, ik zeg het nog maar eens.

Op lange stukken, tijdens korte bochtjes, op dijkweggetjes, in lange doordraaiers: overal voelt de Giulia zich thuis, en geeft ze een fraai staaltje sportiviteit ten beste dat nooit ingewikkeld wordt. Het stuurgevoel, dat via een groot klassiek stuurwiel tot je komt, is sterk. Wanneer motorrijders ineens uit een dijkbocht zwieren dan zijn een stuurcorrectie en een snelle remactie voldoende voor een rappe reactie van de Alfa. Alles werkt direct, adequaat en safe, en bij een volgende acceleratie pakt de Giulia weer heerlijk op, geholpen door de trefzekere en met tegendruk schakelende bak, die zich laat zich bedienen met de lange pook die uitnodigend naar binnen prijkt.

De combinatie tussen de motor, de transmissie én het onderstel maakt dat deze Super in iedere omstandigheid soepel reageert. In alle opzichten is de Alfa vriendelijk voor de voeten. Zij smeedt een innig verbond met het asfalt en werkt zij graag met jou samen. En dan iets triviaals: met een weekendverbruik van 1 liter premiumbenzine met loodvervanger op 12 gereden kilometers is zij ook vriendelijk voor de gebruiker. Bij één op zes had ik overigens met evenveel liefde de tank gevuld, dit plezier is iedere Euro waard.

Alles aan de Giulia bekoort, tot en met de geur van klassiek die in de kleding en iedere vezel van de inzittenden trekt. Deze auto omarmt je iedere keer, hoe vaak je ook met haar rijdt. Het is onmogelijk om er genoeg van te krijgen. Elke rit met de Giulia is een vorm van masochisme, omdat je weet dat er ooit een eind aan komt. Maar die zachte pijn wordt verdrongen door het overheersende gevoel van dagenlang nagenieten. Door het gevoel dat zij twee dagen en 500 kilometer lang de jouwe was. Door het besef, dat zij jou op een voetstuk zet. En je een beetje in verlegenheid brengt. Gloria Giulia!

Met heel veel dank aan Frans de Groot en Sicco Dijkstra