Het is eind januari. En de US van A hebben een nieuwe president. HERSTEL: Het is koud op een hinderlijk vochtige manier. Snijdend koud. Doordringend. Vroeger. Vroeger waren de winters gruwelijk koud. Maar toen reed ik gewoon door in een toen onder motorrijders gangbaar laagjessysteem: Een onderbroek, een lange onderbroek, een pyjamabroek, een spijkerbroek en een PVC regenbroek (geel). Boven de navel werd iets soortgelijks gedaan, waarbij de borstpartij extra beschermd werd door een paar kranten.
De doodlopende einden, de handen en voeten waren altijd de pijnpunten. Maar met te grote legerlaarzen en (drie)dubbele sokken kwam je een heel eind. Een stel rubberen overlaarzen topten de zaak af. Want er is maar 1 ding erger dan kouwe voeten: kouwe natte voeten.
Voor de bescherming van de handen was er eigenlijk maar 1 goede optie: ‘Hippo Hands’. Hele grote stuurmoffen die de windchillfactor goed de baas konden.
Vanaf de schouders, net onder de ogen langs tot net voorbij de oorlellen, wikkelde je een wollen sjaal. Het door die das ademen gaf zo tegen de lente een heel aparte smaak en geursensatie.
Een gelaatsscherm was voor jethelmdragers een must. Financieel beter bedeelden staken de kop in een integraalhelm en reden door de aanslag op het vizier vaak op gegist bestek.
Het resultaat was dat je door en door verkleumd aankwam. Mijn ouders hebben me een keer van de motor af moeten tillen omdat ik er op eigen kracht niet meer af kwam.
Nu heb je kleding die Noordpoolstorm bestendig is. Handschoenen, laarzen met verwarming. Verwarmde buddyseats. En een puike windbescherming door kuipwerk dat bijlessen in de windtunnel heeft gehad.
Het is nu dus rotweer. Maar de mogelijkheden om je er tegen te wapenen zijn enorm. En duur. Maar blijkbaar is het geld er – elders wel – voor. Mij stoot het tegen de ruim behaarde (warm!) borst om aan kleding/bescherming evenveel geld uit te geven als waar ik een motor voor zou kunnen kopen. Het ’s winters rijden heb ik dan ook in principe afgesloten. Maar nu heb ik mijn Husky Difi pak terug. Dat had ik aan mijn zoon geleend toen hij als armlastige student door weer en wind pendelde op een 125 cc Hondaatje. Hij heeft nu een E-Kia van De Zaak. En is voor het motorrijderschap verloren.
Die Husky thermo overall zag ik voor het eerst op een Elefantentreffen of zoiets winters. De bewoners van die kledingstukken zagen er warm en tevreden uit. Het zal ook geholpen hebben dat ze met Glühweinen rum afgetopt bijna met de neuzen van hun laarzen in de kampvuren zaten, maar toch.
Mijn Husky heeft eerst bij mij, later bij mijn zoon aardig wat kou gevat. En nu is mijn warmhouder weer terug. Hij past natuurlijk nog steeds en ik heb hem net uitgeprobeerd. Gewoon op mijn winterbestendige Mash. Want hoeveel windchill wil je je klassiekers aandoen?
Met een stel goeie laarzen, goed ingedragen handschoenen, een paar meter wollen das om en met een extra schoon vizier ging in naar Velp. Bij Roadrunner was er koffie. De terugreis ging ook prima en thuis had ik het niet echt koud, maar het was wel even lekker om bij de houtkachel te zitten.
Ik heb mijn thermo overall weer terug. Ik blijk nog steeds winter bestending. Maar ik mag ter plekke hartstikke omvallen als ik voor 15 maart nog op de motor ga stappen.
In de garage gaat de kachel aan.
Het heeft een jaar of vijftig geduurd.
Maar dit baasje stapt ’s winters niet meer op de motor.
Mijn Husky mag met pensioen.
En zo kwam hij dan uit Utrecht
Ik kan me voorstellen dat jij er ook wel mee kunt leven!
Wat een prachtig verhaal weer Dolf, en zo herkenbaar. Vroeger ging ik op de motor ( een Ducati 900, ook dat nog! 🤣) door weer en wind naar m’n werk, s’winters glibberend en glijdend gewoon doorrijden. Ik moet gek geweest zijn want ik moet er nu niet meer aan denken! De motor blijft tegenwoordig s’winters in de schuur staan.
Ook mannen kunnen leren!
Eigenlijk heb ik verrassend weinig winterkleding voor op de motor gehad. Mijn leren jas is zowat aan mij vast gegroeid. Zoals ook de leren broek. Daaronder ging een combinatie van spijkerbroek en dikke wollen trui met daarover ‘Jet-Set’ isolerend spul alvorens dus die leren jas en leren broek aan te trekken. Dat werkte prima. Echter na 25km was het wel een beetje op. Te zwijgen van de dik 37km naar mijn baas. Aanvankelijk gewoon leren handschoenen, wollen sokken in leren motorlaarzen van Sidi maar geen kuip bij -12 grC. Eenmaal aangekomen kon ik nog net de zijstandaard uitschoppen en ging ik naar binnen. Mijn handen pijnlijk ontdooien en een mond zo stijf als een dikke zaterdagskrant. Knieën stonden in een bevroren hoekstand. Nee, mij hoefden ze het eerste half uur niets te vragen. Al gauw kwam de handvatverwarming. Nu was het wel net te doen. De keren dat ik door en doornat bij de baas aankwam waren niet te tellen. Daarvoor heb ik uiteindelijk gewoon bij de Aldi zo’n combi regenpak gekocht. Een van mij leukste investeringen! Dat er nog overheen en ik was ‘bomb proof’. Blauwtje mocht achter de warme produktiepersen opwarmen. Startproblemen waren er zodoende in de krakende winter niet eens 😊
Een mooie, positieve afsluiting!
In 1984-1985 zal ik in het leger in Seedorf. Ik reed om de paar weken, als je verlof had, op een Suzuki GT750 van Amsterdam naar Seedorf. Onderweg twee keer tanken (ca. 440 km) want dat apparaat liep ca. 1 op 6, zeker als je het gas in Duitsland flink open trok. Maar affijn, in de winter van 1985 met temperaturen onder nul en onderweg bakken met regen was het gruwelijk afzien. Geen kuip, legerkleding aan en daaroverheen een PVC doorwerk overall. Plastic zakken over mijn handschoenen en kisten. De rits in de overall was dus niet waterdicht en in mijn kruis bleef een plas water staan. Toen ik aankwam in Seedorf parkeerde ik de Suz, stak mijn been uit en viel gewoon om. Been en knie werkten gewoon niet meer van de kou. Door wat collega’s opgeraapt en binnen tegen de warme radiator aangezet. Na een halfuurtje ontdooien ging het wel weer.
Rij tegenwoordig op een Honda DN-01 maar alleen als het knap weer is. Ook nog een CZ 125 uit 1964 maar dat is meer voor de echte hobby ritjes.
Eigenlijk zijn we veteranen die begeleiding, therapie, troost en warmte nodig hebben! Knap weer is top!
Ik had :
-een pak Alpinestars jas met een voering die je er in/uit kon ritsen
-Gerbing electrisch verwarmde handschoenen
-Thermo pull
-Thermo sokken met Bering laarzen
-en een nekkraag die over je borst viel.
-Een PC800
Allemaal van de bekende tweedehands site MP voor nog geen €500 (ex motorfiets)
Het hoeft dus echt niet veel te kosten!
Die PC800 lijkt me een top aanschaf. Je hebt gelijk. Maar ik ben allergisch voor kou geworden. Ik heb een verhaal over ‘spiergeheugen’ gehoord…. Zoveel kou geleden….
In de strenge winter van 1984 was er bij motorrijschool Joop Hagen (Vaasen) weinig tot geen animo om te komen lessen, dus had hij maar een aanbieding gemaakt ; 10 lessen + examen voor 250 gulden. Dat leek mij wel wat, en dat heb ik geweten ook. Destijds rookte ik nog sjekkies maar dat draaien lukte na die eerste les voor geen meter met een paar bevroren vingers. Na die eerste keer mochten we na de les bij Mevrouw Hagen in de keuken opwarmen met koffie en dat voorgedraaide sjekkie oproken, dat kon toen nog.
Op de motor had ik mij “warm” aangekleed met daar overheen alleen een regenoverall, veel te weinig natuurlijk.
Ondanks dat ik altijd ruzie had met mijn oortelefoontje die steeds uitviel ben ik toch in 1 keer geslaagd.
Joop Hagen! Daar heb ik in 1990 ook mijn motorrijbewijs gehaald!
Toch bijna mooi gestopt met roken!
Voor mijn werk rijd ik op een relatief moderne motor (2008) nog steeds de hele winter door. Alleen als het stormt laat ik de motor staan. Ik werk nog steeds met het laagjes systeem, heb alleen aan handvatverwarming een paar tientjes uitgegeven.
Alleen de klassiekers komen pas weer naar buiten als er 100% zeker geen pekel op de weg ligt.
gr
Reinder
Motorkleding is natuurlijk ook veel beter geworden. En Elfstedentochten zijn er al tijden niet meer geweest . Maar ik hoop dat je binenkort wer bij 20 graden op je klassiekers kan
Geweldig geschreven!
Die ‘winterkleding’ komt mij erg bekend voor. Toen ook erg veel, teveel kou geleden. Maar zo ging het. Te zuinig en te arm. Dat is nu over en totaal tegenovergesteld. Teveel geld en super kleding verkrijgbaar.
Toch zou wat extra geld handig zijn. Er is nog zoveel moois te koop! En gelukkig is het bijna lente
Ja Dolf, die kleren en fietsbroek over de halve inventaris van de Zeeman ken ik nog. Wel een blauwe. En met die Olifantenschelpen rond de klauwen naar de Nurburgring. Toen. Maar ook ik ga niet meer rond de nul de straat op met een zware.
Maar je het het bewijs dat je het wel hebt gedaan!
16 maart pas?
22 januari en als pre-pensionado heb ik ff een rondje gemaakt… in Spanje over m’n parkeerplaats.
F***King koud in Nederland!
M’n oude Shadow750ACE heeft het prima naar z’n zin hier