Het is al weer een paar weken geleden. In alle vroegte vertrekken fotograaf Spijker en ik naar Utrecht. Op de afgesproken plek stap ik bij Bart in de Lynk & Co. En we maken ons klaar om via onder meer de A28 naar Utrecht af te reizen. De zon zit in de lift, de hemel toont veel blauw, met een vriendelijk wolkje als maatje. En midden in het ochtendgloren verheugen we ons op de dag, die voor ons ligt.
We zijn onderweg naar Arie-Jan en Bianca. De afspraak is een tijdje eerder gemaakt. Twee weken voor de reportagedag bezoek ik met Durk het fantastische museum van Henk Visscher, op uitnodiging van Arie-Jan. Daar beleven we een prachtige dag, u las dat misschien wel. En nu, twee weken later, ontmoeten we de gastheer en zijn vrouw opnieuw. Bij hen thuis, in Utrecht. De hoofdact van de dag is onze date met Sophietje, de in Sable gespoten Peugeot 204 uit december 1975. Maar we gaan echt veel meer beleven, want we weten al dat in het huis van het echtpaar in Utrecht ook veel verwijzingen zijn naar zuivere Franse autoliefde.
Na onze aankomst zijn er presentjes over en weer. Zelfgemaakte jam, een prachtig schaalmodel, en het eerste exemplaar van de Peugeot-kalender van 2025 (door Arie-Jan samengesteld) vallen mij ten deel. Zelf trakteer ik de gastvrouw op een bos bloemen en voor de gastheer heb ik een ingelijste foto meegenomen van de Meccano-Dinky 204 die ik bij VIsscher Classique kocht. Ook heb ik- voor de miniaturencollectie in Utrecht een Renault 4 Plein AIr in schaal 1:43 meegenomen. Een gokje, want ik wist niet of Arie-Jan deze versiie al in eigendom had. De gok pakt goed uit.
En dat geldt ook voor de immense collectie aan schaalmodellen die we in Utrecht zien. Als jochie wilde je dat graag, en ik ga terug naar de tijd dat ik onder meer droomde van een kast met alle NOREV-modellen. En hier staan we oog in oog met de jeugddroom. De nagenoeg complete collectie naoorlogse Franse autoschool trekt in schaal aan ons voorbij. En elders in het appartement komen we ook miniaturen tegen. Natuurlijk vinden we de 204 meerdere keren terug. We vinden er van alles. De collectie schaalmodellen Zwitserse postvoertuigen is ook indrukwekkend, en de Citroën HY transporter is ook zo’n voorbeeld. Dat is een 43 keer verkleinde replica van de het voertuig, waarmee Citroën bijvoorbeeld door Amsterdam reed om de SM aan de wereld te tonen. Of een ander model. In Utrecht staat de bescheiden LN op de treden. De verbeeldingskracht wordt er niet minder om.
Er is nog veel meer wat het liefhebbershart sneller laat kloppen. De collectie boeken is indrukwekkend, de Oostenrijkse typegoedkeuringen (gestempeld en wel) van de 204 maken het keuringsproces van weleer écht tastbaar. En het liefhebbershart slaat een paar keer over als wij een businessplan van Simca uit de jaren zestig onder ogen krijgen. En wat te denken van een stalen-en kleurenboek, waarmee gegadigden voor een Peugeot tijdens de eerste helft van de jaren zeventig hun mogelijke nieuwe auto konden samenstellen. Ja, dan had je de auto al bijna gekocht, en dit heeft zoveel meer charme dan de klinische configuratoren op internet. Daar zit altijd een scherm tussen, maar met zo’n boek raakte je de auto al half aan, voelde je al wat je ging kopen. Lang leve de historie, die je vandaag nóg voelt.
Na de lunch rijden we naar het complex met garageboxen. Sophietje wordt wakker gemaakt, en de 204 is blij dat ze naar buiten mag. De geschikte locatie is zo gevonden, en vormt de dunne scheidslijn tussen prachtige natuur en stedelijke bebouwing. Die laatste laten we voor wat het is, de locatie is landelijk genoeg om een prachtige fotoreportage te maken. En natuurlijk rijden we met de Peugeot, natuurlijk wil je voelen waarom een 204 zich historisch perspectief elf jaar lang onderscheidt van menig concurrent. Het dakje open, een plekje vinden, alles gaat vandaag vanzelf. En dat geldt ook voor het rijden met Sophietje, het gaat zo gemakkelijk. En met zoveel gevoel. Ze maakt je continu het hof.
Het einde van de dag nadert, en het is een episode waarin liefde voor Franse auto’s centraal staat.En deze gaat gepaard met prachtige gesprekken en wederzijdse interesse. En die factoren maken de dag af. Dezelfde taal spreken en een veelzijdige reportage maken zijn ook binnen het vak van klassiekerredacteur niet altijd vanzelfsprekend. In Utrecht, op 22 april, komt alles samen. Rijden met een jeugdliefde, ondergedompeld worden in pure historische autoliefde en mooie, persoonlijke gesprekken. Meer dan een dag uit duizenden, die fine fleur bracht aan een prachtige reportage.
Als kleine jongen ging ik altijd naar de boerderij van opa en oma hun hadden een zoon die op de stadsbus reed en in zijn vrije tijd altijd aan zijn auto sleutelde een echte technicus dus op een avond vertelde oma ga maar naar je oom ik vroeg waar woont mijn oom en oma vertelde ongeveer waar hij woonde en vertelde : ga maar op het gevloek af ,dat is je oom en ja hoor in de verte hoorde ik hem vloeken als een volleerde , toen ik om de deur van zijn garage kwam zag ik de Peugeot 204 mijn oom stuurde mij naar hun huis en kwam later bij zijn vrouw koffie drinken , jaren later vertelde hij wat een onding maken die stomme fransen , nooit meer zo een onding
Later had ik het ook bij een 404 heb het gerepareerd en verkocht en nooit meer 🤗🤗🤗😂
Een prachtige auto waar je best trots op mag zijn . Zulke mooie auto’s worden niet meer gemaakt . Lekkere vering en de meeste met een schuifdak .Het zijn fijne auto’s om mee te rijden. Deze heb ikzelf ook gehad in 1974 en dat was ook onze trouw auto in dat jaar. Daarvoor heb ik twee keer een 404 gehad ook fijne en prachtige auto’s . Jammer dat je deze auto’s niet meer hebt ….nu weet je wat je mist