Een winter herinnering… – column

Het dak van mijn garage was vanochtend nog wit en er lag ijs in de vijver. De winter is weer voorbij. En het was weer een winter van niks. We stonden elk met een glas whiskey in de hand een recent aangeschafte Dnepr met een aangedreven zijspanwiel te bewonderen. De aanschaf van die driewieler was gebaseerd op verhalen over vroeger. Over Elefantentreffens. Eindeloze ritten door de sneeuw. Kamperen in een wit winterlandschap. Kampvuren en drank.

Maar winters zijn niet meer wat ze geweest zijn

In D. was het zelfs even heel warm deze winter. Vriend Eddie, die al jarenlang functioneert op onwaarschijnlijke hoeveelheden medicatie en sterke drank, moest wat aan de tank van zijn zijspancombinatie doen. Er zat nog aardig wat accijnssap in de tank, maar Eddie kon zo gauw (en zo laat) even gen jerrycan vinden. Dus goot hij de tank leeg ik de bosjes van het hondenuitlaatveldje naast zijn schuur. Daar kun je milieutechnisch je kanttekeningen bij zetten. Maar als je op oudejaarsavond een liter of tien benzine uitgiet over wat heesters of hoe dat gespuis ook mag heten? Dat is vragen om problemen. Een half uurtje later stonden de struiken magistraal in de fik vanwege een afgezwaaid stuk vuurwerk. Eddies ooit gedegen opvoeding bleek uit zijn verbaasde conclusie: “Het leek wel het brandende braambos.” (Uit de Bijbel en komt voor in Exodus 3.) En de brandweer had het al zo druk die avond.

Maar de insteek was om de zijspancombinatie Elefantentrefen bestendig te maken

In tweewielaandrijving was af fabriek al voorzien. Spijkerbanden waren er ook al. Maar de verwarming voor de passagier verdiende aandacht volgens ons chemische wonderdier. De rechter uitlaatbocht was dus omgelegd via de bak. Gewoon twee gaten in de bak boren, uitlaatpijp erdoor en klaar! Het hele spul werd beladen en de volgende dag was de aftrap.

De onderkant van de passagier bleef door de geïmproviseerde kachel redelijk op temperatuur

Maar piloot Eddie had het achter zijn windscherm en met zijn voeten in de luwte van de cilinders toch wel koud. Hij ankerde bij een dorpsgarage langs de binnendoorroute en ging als techneuten onder elkaar in gesprek met de garagist die het allemaal prachtig vond. Zo werd er onmiddelijk met wat stalen strips en wat verknipt autoplaatwerk plus een kilo popnagels een stel heel brute, hoog oplopende beenschilden met messcherpe kanten gemaakt. De reis kon weer verder gaan.

Met slechts een paar kleine hindernissen werd het kampeerterrein bereikt waar de helden merkten dat ze hun tent misten. Jarenlange ervaring hadden de reizigers geleerd dat de meeste problemen zichzelf oplossen. Dus werden de interne systemen eerst warm en gesmeerd gehouden door Bratwursten en Schnapps. Toen het laat en lacherig was geworden bleek het slaapprobleem ook opgelost. De reizigers konden in een tweepersoonstentje aanschuiven. Met vier man in een tweepersoonstentje was het in elk geval lekker warm.

Maar voor de tweede nacht werd er toch maar voor een minder sportief onderdak gekozen. Het was al met al een Elefantentrefen volgens de beste jongensdromen. Eenmaal terug in Noord-Holland bleek de tent gewoon nog op het garagepad te staan. En ook toen werd het weer voorjaar en zo kwam alles toch weer goed.

Lees ook:
– Meer verhalen over klassieke motoren
– Wat voor voordelen je als abonnee van AMK hebt
– Welke motoren te koop staan in de rubriek oldtimers te koop
– Meer columns

Wij spreken natuurlijk onze afschuw uit over de gang van zaken in de Ukraine. We hebben dan ook gedoneerd op giro 555. Maar we denken niet dat je het Kwade kunt projecteren op een paar oude motorfietsen. Er is immers ook geen embargo op het rijden van Duitse of Japanse auto’s en motoren. Het ijzer is onschuldig.