DKW RT125 – RT staat voor Reichs Type

“Dan moet je hem maar niet vertellen dat deze hier staat en wat hij kost.” Sinds klassiekerhandelaar Albert Venema zijn motorrijbewijs heeft, is onze vriendschap op een nieuw ‘level’ gekomen. Albert heeft net zijn eerste motor gekocht en heeft nog vele kilometers te gaan.

De motor waar we bij staan, heeft die kilometers al gereden en is een diep doorleefde pensionado. Het ‘niet vertellen’ gaat over een kennis die, na veel zoeken, ook zo’n project heeft gekocht voor meer geld.

We hebben het over een 125 cc DKW, een DKW RT125. Dit exemplaar is daarbij een echt oud Hollandsch exemplaar, geen recente import uit Polen of wat dan ook. Het is zo’n befaamde ‘schuurvondst’. Er is iets geks met die DKWeetjes. De interesse in motoren van ‘ommernabij’ WOII neemt af, met uitzondering van modellen zoals de WL-modellen van Harley en museale Zündapp- en BMW R75-combinaties. Lichte tweetakten? Die zijn nooit erg gezocht geweest.

Alleen de DKW RT125 is daar de dappere uitzondering in het verhaal, mede omdat de tekeningen en productierechten na WOII in het kader van de ‘wieder Gutmachung’ onder de geallieerden werden verdeeld. Ze werden – in eerste instantie nagenoeg ongewijzigd – geproduceerd door BSA, Harley, MZ en noem maar op, tot in de USSR zelfs.

Tijdens de oorlog maakte DKW ‘Wehrmachtmodelle’, die in originele, zeer goede staat serieus veel geld waard zijn. Denk aan 8.000+ euro.

Na de oorlog pakte DKW de draad weer op in Ingolstadt. Dat werd dan de DKW RT125W-lijn, met de ‘W’ van West.

De DKW RT125 werd in 1939 geïntroduceerd als de laatste civiele ontwikkeling voor de Tweede Wereldoorlog. Het ontwerp was gebaseerd op de DKW RT100, die werd geproduceerd van 1934 tot 1940 en ook bekendstond als de RT 2½ pk, later RT 3 pk. In de 100 cc-klasse was dit model destijds een sensatie, want het had een kickstarter, drie handgeschakelde versnellingen, voetsteunen en geen pedalen – die in die tijd gebruikelijk waren in deze klasse – waardoor het een ‘echte’ motorfiets werd.

De naoorlogse motorfietsproductie, die begon met een maandelijkse productie van 80 machines, werd in 1955 verhoogd tot een dagelijkse productie van 400 stuks. De DKW RT125 was in die tijd de populairste motorfiets in Duitsland. Er zijn er in Duitsland al met al zo’n 450.000 van gemaakt.

Bijna overal stonden ze aan het begin van de hernieuwde massamotorisatie na het uitbreken van de vrede. En ze werden – net als de Griekse ezeltjes – bereden en beladen tot ze erbij neerkwamen. Er zijn er veel gemaakt, maar er zijn er niet veel over. En exemplaren met een duidelijke, lange historie en een verregaand authentiek uiterlijk? Die zijn zeldzamer dan de waargemaakte beloftes na verkiezingen. Daarbij gaat het bij de rustige restauratie van een DKW RT125 om veel kleinere bedragen dan begrotingstekorten.

Een burger-DKW RT125 zal, afhankelijk van originaliteit en historie, iets van 3.500 euro op kunnen brengen.

De techniek van zo’n vertederend scharreldier is een feestje voor elke beginnende restaurateur of liefhebber. Zelfs bij algemene verkopers zoals Louis staan de DKW RT125-gegevens nog gewoon online. De nu verkrijgbare onderdelen zijn doorgaans replica’s. Daarbij is het altijd even afwachten hoe passend, oftewel kwalitatief, dat is. Zoek bij digitaal aangeboden onderdelen altijd naar reviews of plan eens een gericht bezoek aan een echte leverancier.

Met iets van 4,5 pk (een 125 cc cartblokje dat een AMK-lezer in zijn Honda CB100 bouwde, levert 36 pk) zul je de klinkers niet uit de straat trekken.

Maar zo’n ‘Reichs Type’ 125’er is een heerlijk ding om je op een lome zomeravond eens optimaal te onthaasten.

(Het artikel gaat hieronder nog verder met de foto’s.)