In 1982 evolueerde de Moto Guzzi 850 T3 tot Moto Guzzi 850 T4
De Moto Guzzi V twins met ‘ronde koppen’ zijn heel officieel klassiekers. Ze hebben de betrouwbaarheid van oude Mercedes Diesels en het karakter van dynamische tractoren. Als klassieker hebben ze ongekende gebruiksmogelijkheden. Het onderhoud is simpel, er zij specialisten en een hoogst actie club. De onderdelen voorziening is goed. En ze klinken heel erg lekker. De Moto Guzzi 850 T4 is daarbij extra goed inzetbaar want hij kreeg een effectieve stuurkuip. En de T4’s waren niet meer per definitie zwart.
Nieuw! Nu met windbescherming!
En dat de T4 eigenlijk niet meer dan een T3 met stuurkuip (en aan de achterkant van de voorvorkpoten gemonteerde remklauwen) was? Dat was omdat Moto Guzzi al wel 1000 machines met een stroomlijn had, de SP’s, maar nog geen 850’s in die uitvoering. Oh ja: de T4 had gietwielen en een andere kleurstelling. De brave stoterstangen 844 cc V twin ademde in door twee Dell’Orto’s van ø 30 mm. In Italiaanse traditie was het vermogen bijna 70 pk. Gewoon gemeten waren dat er 59. Maar als het op koppel aan kwam, deed de Guzzi het weer aanzienlijk beter dan de fabrieksopgaves. Dat koppel was er al vanaf ‘bijna geen toeren’. Met normaal gebruik en onderhoud was het blok met zijn Nikasil gecoate zuigers goed voor twee tin. Prima!
Een echte kilometervreter
Achter het kuipje, dat eerder al op de SP was gebruikt, zit de piloot prima beschermd en er heerst weinig turbulentie en/of gedaver en gedreun. In de luwte van het ingebouwde stukje tegenwind op het stuur kon de Guzzi dagenlang 140 km/u draven. En dat kan hij nog steeds. 140, Dat is een tempo waar je lekker mee opschiet. In praktijk was een T40 een kilometertje op 160 en een beetje per uur snel. En dat was en is zeker verkeerscompatibel. Die kruissnelheid van 140 km/u kan een T4 rijder nog steeds maar als bovengrens hanteren. Ook op onbegrensde ‘Autobahne’. De windvang van de stuurkuip zorgt er namelijk voor dat er boven de 150 km/u wat onrust is het rijwielgedeelte komt.
Lekker comfortabel
De zitpositie op de T4 is onder alle omstandigheden prettig. Het stuur is lekker breed en de voeten komen makkelijk aan de grond. Schakelen doet de Guzzi naar zijn aard wat lomp, maar duidelijk. En het in zijn vrij zetten voor een stoplicht is nooit een probleem. Als de zweep er bij zo’n T4 over gaat, dan loopt hij iets van 1 op 18. Bij normaal tot rustig gebruik kan dat zomaar 1 op 24 worden.
De grootste verbetering op de T4 is dat Guzzi er nu een goede tankdop op heeft bedacht. En dat je die niet ziet omdat er een vlakke deksel over heen zit? Dat is alleen maar handig voor de tanktas.
Roestende Brembo’s
Ook verkeerscompatibel: Moto Guzzies integrale rensysteem waarbij de voetrem ook een schijf in het voorwiel aan stuurt. De schijfremmen waren gietijzeren Brembo’s die na een rit door de regen een egaal bruine roestlaag kregen. Je haalde de ‘old school’ voorrem gebruikers er zo uit: die reden met één roestige schijf in het voorwiel.
