De jarige Lancia Delta en het eerbetoon van echte Lancisti

In bescheiden getale zijn ze vertegenwoordigd op de wegen in de diverse Europese landen. De drie generaties Lancia Delta. Toch is er een trouwe geloofsgemeenschap die vasthoudt aan de eigenzinnigheid en het karakter, dat vanaf 1979 in drie bedrijven en subculturen een keur aan verscheidenheid blootlegt. Die wordt door andere parelen uit de Lancia historie verder ingekleurd. Tijd voor een jubileumviering, en wát voor één.

Arian van Beusekom heeft met de Squadra Chivasso en het Lancia Delta Register, in samenwerking met Lancia Club Nederland, iets moois gemaakt van de verjaardag. Ik rijd míjn Lancia Delta het terrein op, en ik vergeet haast  het programma, de jurykaart en de uitgestippelde middagroute mee te nemen. Iets te enthousiast, het zij mij met een lach vergeven. Mijn Lancia Delta 3 sluit aan bij zijn broertjes, en ondertussen stroomt het terrein vol met diverse Lancia Delta 1 varianten. Van 1300 tot Integrale Evo 2. Ook zij worden keurig- naar uitvoering en legende- ingedeeld. Jongens, wat een indrukwekkend schouwspel wordt dit.

De Lancia Delta 2, de uitermate fraaie Nuova, krijgt evenzeer een aparte strook. De erehaag voor het gehele palet Lancia Delta’s wordt door tal van prachtige exemplaren van andere Lancia modellen gevormd. Nan en Chiel zijn gekomen met de Flaminia Bicolore, er zijn twee Flavia Coupés met de oude kont en de oude snuit, een prachtige blauwe Gamma Berlina rijdt het terrein op en zo valt er nog meer te genieten. Van Thema tot Kappa, van Beta HPE tot Beta Coupé, van Flaminia Touring Coupé tot Flaminia Touring Cabriolet, van Prisma 4WD tot Dedra. Wij zijn met honderd Lancia’s één. Zo gaaf.

Het is een machtig gevoel hoor, de uniciteit en de zeldzaamheid waarop zoveel mooie exemplaren van het in afzetaantallen bescheiden merk samenkomen. Het is smullen van een hoekje Martini’s, het is genieten van die duivelse Integrales in verschillende vormen, het is bewonderen van Lancia’s verdere historie, die zo treffend wordt samengevat in een stickertekst op een originele Lancia Delta 1500 uit een vroeg bouwjaar. Lancia- Distanz zur Masse. Wat een juweel van een spreuk, die groots is in bescheidenheid. Niks zelfmedelijden, pure realiteit.

Zo wás het ook, niemand die dat kan ontkennen. De eigenzinnigheid ten top, altijd omarmd door een soms wat meer en soms wat minder klanten, die allemaal iets gemeen hadden en hebben. Zij maakten de keuze voor specifiek, innovatief en eigengereide vormgeving met dat briljante tintje finesse. Durf. Dat gaf Lancia een eigen, klein maar onvergetelijk indrukwekkend plekje in het grote auto universum. Ik voel dat de hele dag, hier in clubverband. Mooie en fijne club, zei Nan Beers vorig jaar al tegen mij. Hij zei niets te veel.

Rijden. Dat hoort ook bij een meeting. Er is op de 12^e Lancia Delta Pannenkoeken dag een juweel van een parcours uitgezet, op de Betuwe. Ik rij zelf niet, maar schuif achterin de Flaminia van Nan Beers, die ik al langer ken. Af en toe een foto, onderwijl genieten van het 2.5 geluid dat uit het vooronder van die fraaie Berlina van Lancia komt. De Betuwe straalt onder een fijne september zon, het is een ultieme omgeving een klassieker rit. De zeldzaamheid van de hoge Lancia concentratie flirt met wonderschoon Nederlands dijklandschap, met bij vlagen uitzicht op de laagstaande Maas. Echt, dit is genieten, zeker ook tijdens het laatste stuk waar op iedere hoek een Lancia met de eigenaar de passerende Lancia’s de weg wijst.  Een druk op de claxon, een hand omhoog, weer die vriendelijkheid. Wij hebben allemaal een band. Waardige gezelligheid.

In die klassieke koets van Nan lachen wij de hele rit door, letten op, wisselen mooie verhalen uit. Vanaf de achterbank schiet ik een serie foto’s van de Flavia 1800 Coupé van Jan Bruikman, die ons achtervolgt en graag die foto’s wil hebben. “Dan zeggen we gewoon dat ze niet scherp waren en dat ik ze daarom heb gewist”, zeg ik. Voorpret, want dat zeggen wij later ook tegen Jan, die zichtbaar en hoorbaar baalt. Hilariteit alom, een dagje Noord-Hollandse achtergrond onder elkaar leidt altijd tot pure lol. De foto’s zijn bewaard gebleven, en Jan heeft ze inmiddels van mij gekregen.

De voorwaarden zijn een hele dag perfect, en het jubileum wordt afgesloten met de juist gekozen prijswinnaars van het Deltaconcours. Nog een klein bubbeltje, een kop koffie. Ik schud Nan en Chiel de hand. En Arian natuurlijk. Ik ga absoluut niet moe, maar wel heel voldaan huiswaarts.

Ik ben trots, omdat ik met mijn Lancia Delta bij een mooi geloof hoor. Een dag lang is zichtbaar hoeveel uitmuntend werk er door Arian en zijn mensen is gedaan, voor een heerlijk evenement waar het merk en niet de aanwezigen centraal staan. En waar het respect voor elkaars auto een waar eerbetoon is voor het merk. Bij Mercedes-Benz meetings zie je dat bijvoorbeeld heel sterk. En de Lancisti, zij kunnen dat ook.

.