De handel

Ik ben een koper, geen verkoper. Gewoonlijk denk ik niet na over inkoop- en verkooptrajecten, maar over de ruimte in mijn garage. Als je kunt betalen wat je wilt hebben of wilt verkopen, moet je gewoon realistisch zijn, terwijl je je daarbij over absoluut niets moet verbazen.

Van wat we horen, is het momenteel wat rustig in de klassiekerwereld. De redenen? Het vakantiegeld is op en er zijn mensen die in de huidige wereldsituatie er de voorkeur aan geven op hun geld te blijven zitten in plaats van ervan te genieten.

Gelukkig zijn er ook slimmerds die de zaak anders inschatten en die inzien dat je als koper in deze markt misschien niet direct keihard je slag kan slaan, maar dat je wel steviger kan staan in je onderhandelingen. Dat is de dikke plus aan de aankoopkant.

Als je zelf wilt verkopen, is er natuurlijk het internet. Dat internet heeft door een soort advertentie-incest vaak een totaal wereldvreemd marktbeeld. Adverteerders zijn handelaren die elkaar en de markt nauwlettend volgen qua prijsstelling. Maar al hun prijzen zijn vraagprijzen. En het is verbazend hoe flexibel die kunnen zijn. Maar er moeten natuurlijk wel kopers zijn.

Intussen is bewezen dat adverteren in de gedrukte media beter werkt dan internetadverteren, omdat alleen al het lezen van een klassiekerblad (buiten het feit dat het onderhoudend en in het geval van een abonnement op AMK niet duur is) een drempel opwerpt tegen de simpelste zielen die vaak online reageren. Een voorbeeld van zo’n online reactie? “Ik zie op de foto dat de motor blauw is. Maar dat is geen originele kleur. Waarom is hij blauw?” Als je daar niet op reageert, komt er een bericht: “Ik zie dat je niet het fatsoen hebt om te reageren op mijn vraag. Ik hoop dat je met het ding blijft zitten.”

Particuliere aanbieders oriënteren zich ook op het aanbod, maar hebben er vaak een droomfactor bij. Maar ook hun prijzen zijn – mits duidelijk anders vermeld – vraagprijzen. Als je naast de klassieker staat en serieus onderbiedt, dan blijkt zo’n vaste prijs trouwens best vaak flexibel.

Omdat het om geld gaat, probeer je als verkoper natuurlijk de beste deal te sluiten.

Je zou dus kunnen zeggen dat je je klassieker het best aan een particulier kunt verkopen qua opbrengst. Maar dan doen we weer even een stapje terug op het internetverhaal. Op internet kan iedereen met iedereen communiceren. Alleen is een groot deel van die ‘iedereen’ toch meer dan een beetje het spoor kwijt.

Zo ontaarden veel internetaanbiedingen in een tsunami van berichten van mensen die in de pre-internettijd doorgaans in bosrijke omgevingen onder de medicijnen werden gehouden.

Tussen al dat geblaat en gekwaak kan een koper zitten. Dus je leest alles wel en verdwijnt in een moeras van verbazing. Daar moet je heel zen voor zijn om dat aan te kunnen. En wij hebben alle respect voor de handelaren die deze ongein massaal over zich heen krijgen. En zo komen we bij de handelaren.

De handel

De handel bestaat bij de gratie van een buffervoorraad tussen vraag en aanbod, en van het verschil tussen in- en verkoop. Als je – zoals veel mensen – besloten hebt Marktplaats maar te laten voor wat het is, dan kun je overwegen je klassieker aan een klassiekerhandelaar aan te bieden. Daarmee loop je je droomprijs mis. Want die handelaar wil je minder betalen dan dat hij (we kennen geen vrouwelijke klassiekerhandelaren) voor zijn aankoop wil gaan krijgen.

Een niet te onderschatten voordeel van het verkopen aan de handel is tegenwoordig dat je geen vreemd en mogelijk niet deugend volk op je erf krijgt. Want het is al vaker gebeurd dat de kijkers die overdag kwamen, ’s nachts terugkwamen. De tip: spreek af op het parkeerterrein van de lokale voetbalclub of zo. De vrijblijvende kijkers weten dan niet direct waar je woont en hebben geen kijk op de andere schatten in de schuur of garage.

Verkopen aan de handel kost je dus geld, zou je zeggen. Maar het is een duidelijke aanpak waarbij de kopende partij niet verward is of wordt door emoties en irreële gedachtenspinsels. Je komt een prijs overeen, zucht een keer diep en denkt aan alle mooie, onbetaalbare tijden die je met je klassieker hebt gehad. Een hobby is nu eenmaal geen verdienmodel. Je bent je klassieker kwijt. Je hebt direct je geld. Je kunt weer onbevangen de toekomst tegemoetzien.

En dat is heel wat anders dan de verkoper die zijn klassieker, een auto, voor zijn prijs aan een particulier had verkocht. De koper daarvan kwam na vier maanden met zijn familie als knokploeg terug om zijn geld terug te halen. Want een vriend van de koper, een Echte Kenner, had de koper verteld dat zijn aankoop geen donder waard was omdat er een Essex-drieliterblok in lag. Echt waar. De politie is er aan te pas gekomen.

Een aankooptip: zoek op het internet naar de oudste advertenties. Als een klassieker al heel lang te koop staat, dan is de prijs doorgaans het meest bespreekbaar. Een korte rondgang binnen de kennissen- en vriendenkring leerde dat de langst te koop staande motor, een vrij zeldzame Triumph Daytona, al vier jaar te koop staat.