In 1955 verwierf Citroën een aandeel van 25% in Panhard, Frankrijks oudste autofabrikant. Panhard stond bekend om zijn innovatieve technische oplossingen en unieke auto-ontwerpen. Na de Tweede Wereldoorlog werd deze trend voortgezet, onder leiding van Louis Delagarde, met hun kenmerkende 2-cilinder boxermotoren en vaak bolvormige voertuigen.
Citroën en Panhard: een complexe relatie
Citroën was geïnteresseerd in de innovatieve technieken van Panhard, vooral hun aluminium carrosserieconstructie. Maar de unieke oplossingen van Panhard waren duur en zorgden voor financiële uitdagingen. Bovendien was Citroën op zoek naar extra productiecapaciteit voor de bestelversie van de 2CV. De interactie tussen deze factoren zorgde voor spanning in de relatie tussen de twee bedrijven.
Citroën krijgt steeds meer controle over Panhard
Na verloop van tijd kreeg Citroën meer invloed binnen Panhard en blokkeerde het de productie van een nieuwe sedan, omdat het bedrijf zelf aan een vergelijkbaar model werkte. Desondanks introduceerde Panhard de vernieuwde Dyna Z, de PL17, die een brug vormde tussen de 2CV en de ID/DS-serie. Deze auto werd gedistribueerd via het in 1956 gefuseerde Citroën-Panhard netwerk.
Citroën houdt ontwikkeling van nieuwe Panhard-modellen tegen
Ondanks het succes van de PL17 mocht Panhard geen nieuwe vierdeurs sedan ontwikkelen vanwege het risico op interne concurrentie met Citroën. Terwijl Citroën werkte aan de lancering van de Ami 6 en aan Project C-60, was Panhard bezig met de ontwikkeling van de 24, geïntroduceerd als 24 C (coach) en 24 CT (Coupé Tigre). Hoewel de 24’s innovatief en aerodynamisch waren, vonden critici dat een tweecilinder motor niet passend was voor een dergelijke auto.
Citroën stopt motorupgrade voor Panhard
Er waren plannen bij Panhard om een nieuwe viercilindermotor voor de 24 te ontwikkelen, maar Citroën was terughoudend. Hoewel Citroën en NSU een joint venture hadden opgericht, genaamd Comobil, en er een mogelijkheid was om de NSU Typ 110 motor in de Panhard-auto’s te gebruiken, werd dit uiteindelijk door Citroën geblokkeerd.
Citroën blokkeert introductie van nieuwe Panhard vierdeurs
Hoewel de Panhard 24 CT goede rallyprestaties neerzette, blokkeerde Citroën de introductie van een nieuwe vierdeurs Panhard. Citroën werd volledig eigenaar van Panhard et Levassor in 1965 en hield de controle over de productie.
Financiële problemen bij Citroën
In de tussentijd verslechterde de financiële situatie van Citroën. De aanzienlijke investeringen in nieuwe technologieën en projecten drukten zwaar op de balans. Bovendien werd op 14 april 1967 Project F stopgezet vanwege potentiële patentconflicten met Renault, wat resulteerde in miljoenenverliezen voor Citroën. Het bedrijf richtte zich vervolgens op Project G, dat later de Citroën GS werd.
Beëindiging van de productie van Panhard personenauto’s
Op 20 juli 1967 staakte Citroën de productie van Panhard personenauto’s. Dit nieuws werd op 28 augustus 1967 via een persbericht bekendgemaakt. Hierna richtte Panhard zich op de productie van pantservoertuigen, terwijl sommige aspecten van de designfilosofie van Panhard nog steeds te zien zijn in toekomstige Citroën-modellen. Dit markeerde het einde van een tijdperk voor wat eens het oudste automerk van Frankrijk was.
Mooi spul!
De PL17 was NIET de vernieuwde Dyna X. Na de Dyna X kwam in 1954 de Dyna Z met een zelfdragende aluminium carrosserie. De PL17 werd in juni 1959 geïntroduceerd aan de pers en is dus de vernieuwde Dyna Z.
Panhard & Levassor was niet alleen Frankrijks oudste automerk, maar ook de eerste auto-fabrikant ter wereld. P & L maakte in 1890 hun eerste auto en draaide in 1891 een productie van 30 auto’s.
De naam PANHARD stond tot 2018 op de gevel van de beide fabrieken van militaire voertuigen.
Ik herinner me dat in de vroege jaren 60 , de gemeentepolitie Veenendaal koos voor een PANHARD
PL17 , in de kleur licht grijs , maar aangezien de agenten niet met zo’n kleine 2cylinder konden omgaan is deze auto niet veel jaren meegegaan . Volgens mij zijn ze toen overgegaan op een
Chevrolet C10 , dus totaal geen vergelijkbare auto , wederom in de kleur muisgrijs .
Deze Chevrolets hebben ook bij de politie Rotterdam ( in het wit) dienst gedaan tot in de 80 er jaren .
Ik zie , als Nederlandse Fransman, nogal wat overeenkomsten tussen het noodlot van Panhard en DAF. Beide merken waren technisch erg inventief en de personenwagen divisie werd opgeslokt door een grotere autofabrikant. Beide merken leven nog voort in utilitaire (leger) voertuigen. Toevallig (?) hadden beide merken hun eigen motoren ontwikkeld: een twee-cylinder luchtgekoelde boxer, eerst 750 en later 850 cc. En beide merken hebben fervente liefhebbers met goed draaiende merkenclubs!
Ik rij in een Daf 44, maar ik rij ritten met de lokale Panhard-club!
“Zo hard als een pan”. Ook de miltaire tak van Panhard had zo haar verbluffende ideeën. Niet zozeer een batterij van 6 boxer motortjes, een effectieve 12 cilinder die 200 pk leverde, maar wel 2 chauffeurs , elk aan voor-
en achterkant van het hier getoonde (verkennings)voertuig om even snel voor- als achteruit te kunnen rijden.
De twee (vier) binnenste wielen worden met een Citroen veersysteem bedient. Tractie indien nodig, comfort als het kan. Het veersysteem van Citroen had veel toepassingen.
Voor de rest van het artikel.Het is niet vreemd dat een bedrijf een ander ander bedrijf “uitschakelt” vanwege eigenbelang. Lees over Borgward en BMW. Of over badge engineering in de Engelse auto industrie. DAF special products, wat nog veel spannender is dan de personenauto’s. DAF was echt spectaculair (zie Dakar). Het is natuurlijk wel triest als liefhebber van je merk dat het zo gaat en dat de afdeling finance uiteindelijk het lot bepaalt.
Jaren geleden tijdens een motorvakantie in de Maconnais, rond 1970, ben ik meegetroond door Franse kennissen op jacht naar wijnboeren in de Beaujolais in hun Panhard. Herinner me het exacte type niet meer. Het betrof wel de alu carosserie.
De rit maakte veel indruk op me: de ruimte het zicht, het confort vielen met name op. Natuurlijk was het boxer motortje niet bepaald snel, wellicht geaccentueerd door de lange versnellingen. Vergeleken met de 2 CV van mijn echtgenote was het echter een wereld van verschil! Mijn latere GS-en kwamen futuristischer over, maar bleken gehandicapt door onvoldoende uitgerijpte technische foefjes, en het ontbreken van de prachtige koets van de Panhard. Eeuwig zonde, dat de Panhard door Citroen ter ziele geholpen is!
Jááren geleden, ergens begin 80er jaren, samen met een kennis een Peugeot 203 naar ergens bij Vinkenbuurt gebracht. Daar voor het eerst van mijn leven een Panhard gezien, een beauty!
Aan de weg stond een bordje bij de inrit “Verboden voor Japanners!”
Ik mazzel want ik reed toen nog Simca Horizon!