Op 2 oktober 1969 werd de Autobianchi A112 voorgesteld. Hij staat symbool voor een tijdperk waarin voorwielaandrijving en het optimaal benutten van ruimte steeds belangrijker werden voor autofabrikanten. De Autobianchi A112, die uit Giacosa’s project X1/2 is voortkomt, is een groot succes. De Italiaanse Supermini, waarvan het ontwerp ook de handtekening van Gandini draagt, zal in acht verschillende generaties gedurende zeventien jaar worden gebouwd.
In de jaren zestig had Fiat – de eigenaar van Autobianchi – heel wat te duchten van de revolutionaire Mini, die in Italië door Innocenti werd gebouwd. Autobianchi heeft een concurrentievoordeel door de ervaring die het bedrijf heeft opgedaan met voorwielaandrijving (Primula). Het bedenkt – met moeder Fiat als toezichthouder – een concept dat beter is dan dat van Mini. Op technisch, praktisch en optisch vlak. De ontwikkeling van de Autobianchi A112 loopt gelijk op met die van de Fiat 128, die beiden in 1969 aan het publiek worden getoond.
903 cc motor, oude bekende
De Autobianchi A112 wordt aangedreven door de 903 cc motor, die feitelijk afstamt van de 603 cc Tipo 100 krachtbron uit 1955 (de eerste Fiat 600 wetd ermee uitgerust). De 903 cc motor is bijvoorbeeld ook in de Fiat 850 Sport Coupé en de latere Fiat 127 te vinden. De krachtbron zit in de A112 dwars voorin, met de versnellingsbak ernaast (en niet eronder, zoals bij de Mini). De motor levert in de A112 in eerste instantie 44 PK, en vanaf 1971 zal dat naar 47 PK toenemen. Dankzij de montage van een extra deur is de bagageruimte makkelijker te bereiken, maar de auto blijft compact van buiten. Binnen is er veel ruimte. Het onderstel heeft onder meer McPherson-veren voor en een bladveer achter. De wielen zijn onafhankelijk opgehangen. Er zijn schijfremmen zijn aan de voorzijde van de wagen geplaatst. Het gehele concept wordt afgemaakt met een sierlijk koetswerk, dat zowel van buiten als van binnen lof oogst vanwege de puike afwerking.
Basis voor een langdurige productie
De Autobianchi A112 wordt feitelijk als wegbereider gezien voor de in ontwikkeling zijnde Fiat 127. Zowel Fiat’s proeftuin Autobianchi als Fiat zelf zijn verrast door het succes van de A112. De verkoopcijfers van het luxe kleintje zijn vanaf de lancering direct goed, de kritieken van de pers en de gebruikers (zeker het weggedrag wordt geroemd) zijn lovend. De Autobianchi A112 legt niet alleen de rode loper uit voor de aankomende 127, het initiële succes is ook de basis voor een lange productieperiode.
Beknopte uitbreiding
Autobianchi heeft het aantal A112-modellen iets uitgebreid en varieert ook in de cilinderinhoud van de motoren. In 1971 doet de Autobianchi A112 Abarth zijn intrede. De topversie krijgt een tot 983 cc vergrote motor die 58 PK aan de verstevigde krukas levert, onder andere door de toepassing van een tweetraps carburateur. Daarnaast krijgt de Autobianchi A112 Abarth een sportief interieur en een verbeterd remsysteem. Ondanks de stevige prijsstelling blijkt het A112 concept in combinatie met de sportieve (meesterlijke) Abarth specificaties een succes. De Abarth evolueert in de loop van de jaren mee met de gewone A112, die ook al snel als luxere Elegante versie leverbaar is.
In series steeds bijgepunt
In de loop van de tijd vinden er carrosserietechnische en motorische verbeteringen plaats. Vanaf de derde serie (1975) kunnen vijf personen in de Autobianchi A112 zitten, en het uiterlijk van de kleine auto wordt steeds beter. In 1977 introduceerde het bedrijf een motor van 965 cc in antwoord op de vraag naar meer vermogen en milieutechnische verbeteringen. Deze motor had maar een pk meer dan de 903 cc motor uit eerdere modellen: 48 pk. De basismotor wordt aangepast en daalt in vermogen naar 42 PK vanaf 1975. De Abarth is nu ook verkrijgbaar met een 70 PK 1050 cc motor, terwijl het topmodel met een 983 cc motor uit de productie gaat.
Verkocht als Lancia en de komst van de Nuova A112
Vanaf 1977 wordt hij in diverse landen als Lancia verkocht. Dit is het gevolg van de keuze van moedermaatschappij Fiat om Autobianchi onder Lancia te plaatsen. Ook in 1977 kwam de Nuova A112 (serie 4) uit, met het hogere dak. De A112 heeft op dat moment echter nog een lange toekomst voor zich, hij blijft nog lang in productie. In 1979 wordt het uiterlijk van het voertuig veranderd door het toepassen van kunststofelementen. Daarnaast krijgt de A112 Abarth een nieuwe vijfbak. Daarnaast kunnen we de A112 verwelkomen in het nieuwe uitrustingsniveau Elite (met een 965 cc motor), terwijl de Junior vanaf dat jaar de basisversie zal zijn.
Jaren tachtig
De A112 behoudt de uitrustingsniveaus traditioneel lang, hoewel de Elegante in 1982 (we zijn dan al bij de zesde serie) wordt vervangen door de LX. In 1985, na zeven generaties, zullen de meeste versies van de A112 van het toneel verdwijnen. Lancia’s nieuwste model, de Ypsilon, is klaar voor productie. De A112 zal toch nog een laatste eerbetoon krijgen. De Junior (vanaf 1979 de naam voor het basismodel) vertegenwoordigt tot in 1986 nog solo de achtste generatie, als uitloopmodel. De teller stopt uiteindelijk bij het aantal van ruim 1,2 miljoen geproduceerde exemplaren. En dat aantal is niet voor niets bereikt. De kleine A112 heeft een ongeëvenaarde aantrekkingskracht die tot op de dag van vandaag voortduurt.
Abonneer nu en krijg elke maand Auto Motor Klassiek in de bus.
Gelijk heb je. Dit komt door het overmatige ( lease ) gebruik en tankpas. Voor iedere meter wordt die auto gebruikt door het achterhaalde systeem van ambtenaren; met bijtelling, én tankpas kun je rijden zoveel je wil!
En ons milieu?!
Kijk eens wat een glasoppervlakte de auto heeft (zien en gezien worden). Je kunt als verkeersdeelnemer communiceren met de bestuurder en met de passagiers. Ik heb dit altijd als een prettige eigenschap ervaren van rijden in Zuid Europa. Een knipoog en glimlach geeft je voorrang.
Vergelijk dat eens met de huidige auto’s. Niet te zien wie er inzit, geen contact met de chauffeur, geen contact met de buitenwereld.
Duidelijk een 100x beter rijdende, zittende, betrouwbaardere etc. autootje dan de mini!
Ook de Ypsilon was/is geweldig, en doet niet onder voor een dure middenklasser!
Ik heb er meerdere gehad en in gereden. De ene wat roestiger dan de andere. Blijven leuke auto’s en een duidelijke upgrade van de Mini’s die ik daarvoor reed.