In 1974 was de Alfa Romeo Giulia al twaalf jaar een stabiele en betoverend fraaie factor binnen het programma van de Italiaanse fabrikant. Alleen al de Berlina was tijdens die periode in meerdere hoedanigheden leverbaar geweest, en de sportsedan had zich ontwikkeld tot een uitermate begerenswaardige auto met een bijzonder plezierig rijkarakter. Toch ontkwam ook de Giulia niet aan een makeover.
In 1972 had Alfa Romeo een soort rationaliseringsslag doorgevoerd in het Giulia gamma. Men noemde de modellen van dat jaar “unificata” en dat stond eigenlijk al voor een eerste lichte versobering. De grille was zwart met vijf chromen spijlen, de velgen lagen open en ook verdwenen enkele chromen accenten. De gewijzigde Giulia’s vormden een opmaat naar een wijziging die voor wat betreft de Giulia nog ingrijpender werd. Want in 1974 kwam de Alfa Romeo Giulia Nuova Super. Net zoals de voorganger werd hij leverbaar met een 1300 en 1600 cc motor. Deze waren goed voor respectievelijk 89 DIN-PK en 102 DIN-PK. De top in combinatie met deze motoren was respectievelijk 165 km/h en 175 km/h.
Berlina 2000 invloeden
De Giulia Nuova Super viel op door een wezenlijk anders vormgegeven front. De twee verlichtingsunits aan weerszijden waren nu van gelijke omvang. Zij waren gemonteerd in een zwarte plastic/kunststof Berlina 2000 grille die ook aan de buitenkant van de buitenste koplampen een stukje doorliep. Verder was de Alfa Romeo scudetto aangepast. En de motorkap was nu vlak. Aan de achterkant was nu sprake van een rechte, strakgetrokken achterklep. Het kenmerkende profiel was met pensioen gestuurd. En dat was voor de puristen wel een beetje wennen.
Behoud van het goede met vernieuwingen
Toch bleef er meer dan genoeg over om de de Giulia als zodanig te herkennen. En profil bleef er veel gelijk en bovendien waren er nog altijd die heerlijke 1300 cc en 1600 cc motoren met dubbele carburateurs. Het interieur, dat nu een uitgebreide middenconsole (a la Berlina 2000) had gekregen. Daar was nu ruimte voor de olietemperatuur- en watertemperatuurmeter. Ook bracht men twee extra openingen ten behoeve van de ventilatie aan. De Giulia Nuova Super kreeg ander meubilair met standaard hoofdsteunen. De afwerking was nog altijd luxe, met veel houtaccenten en het houten stuurwiel. En de bestuurder had nog altijd de beschikking over een fijne vijfversnellingsbak en uitzicht op een mooi vormgegeven snelheidsmeter en dito toerenteller.
Diesel
Feitelijk liep de Giulia zo naar het einde van haar productie, maar niet voordat Alfa Romeo de dieselmotor in een personenauto liet debuteren. Dat gebeurde in 1976. De Perkins 1760 cc dieselmotor met 50 DIN-PK paste met een top van 138 kilometer per uur eigenlijk niet bij het sportieve karakter van de Alfa Romeo Giulia Nuova Super. Toch wisten de Italianen er nog 6500 van te verkopen.
Charisma mooiste standaardvoorziening
Opmerkelijk was dat de Alfa Romeo Giulia Nuova Super nog altijd werd geprezen vanwege de fijne rijeigenschappen, de mooie afwerking, het motorkarakter van de Nordkrachtbronnen en….de aerodynamica. Ook bekrachtigde schrijfremmen met gescheiden circuits, twee horizontale dubbele carburateurs en (op de 1600) een stabilisator achter waren standaard. De mooiste standaardvoorziening was echter het charisma, dat de koper van de Giulia Nuova Super ook na de wijzigingen van 1974 mocht begroeten. En hoewel de Nuova Super een paar mooie ontwerpdetails verloor, bleef er tot aan de dag van vandaag nog genoeg karakter over om van te genieten.
Mijn eerste auto,
Der is een overval gepleegd, de daders zijn gevlucht in een alfa romeo giulia..
Wat was dat magisch in die tijd.
Het heerlijk rijden, schakelen dat het een plezier was, iedereen voorbij gaan.
Zicht op de mooiste klokjes, en gezwind in toeren gaan…
Tot bij de eerste platte band. Auto opkrikken, krik naar boven en auto bleef staan….
De ziekte is gebleven, vele Alfa’s gepasseerd, maar die ene Giulia maakt me nog steeds week
Ach dat hebben wij met een Triumph Herald gehad , achteraf kun je er om lachen 🙂 en ik kan niet anders zeggen dat mijn supertje gewoon keihard is dus blij mee !!
Beste Joris, je had gewoon het verkeerde exemplaar! Nooit last van gehad, wel 20 stuks gehad!
Ik ben ook blij met mijn 1300 super uit ’74, met stoffen bekleding, niet zo warm in de zomer…
Overigens past de oude mooie kofferklep ook op de Nuova (afmetingen hetzelfde),
maar als echte purist doe ik dat natuurlijk niet.
Met genoegen neem ik nu nog mijn 1974 Alfa Guilia 1300 ter hand. Zelfs na enkele weken volstrekte stilte, start de wagen na enkele pogingen. De uitstraling ih straatbeeld is er nog steeds. De laatste lange trips waren Spanje en Portugal. En over roest kan ik niet meespreken. Enkel het Prugno kleur bevalt mijn vrouw niet.
Spuit he de andere 1/2 toch in háár kleur Koen
He Sineke,
Jij hebt idd een echte, jammer dat een boel van die oudere Autos zo gekrompen zijn.
Ooit was onze 67 Custom 500 best groot, Ik weet het niet zeker maar de nieuwe Camry
lijkt alsof hij groter is. Tja, auto kopen vandaag de dag, wilt U 8 of 10 vierkante meter SUV?
Het liefst met een heeel lang verlengsnoer.
Bro.
Ja bro de SUVjes van tegenwoordig bbbrrrr blij dat er nog leuk spul te koop is. Nou je Custom was giga groot en toen ik je belde dat in de Rocky Mountains de auto wat slingerde zei je alleen , oh dan rijd je te hard whahaha !
En toen ik ergens stond en de deur opendeed en met een giga klap de auto naast me raakte oei nog nooit zo een grote deur gehad dus foutje bedankt.
Maar om het slagschip te parkeren in een rij daar zag ik wel tegenop en dacht , ik wacht wel tot iedereen voorbij gereden is maar nee gingen ze staan wachten (uit beleefdheid) tot ik klaar was en gelukkig lukte het ook nog.
Doet me ook denken aan die keer dat ik in Hilversum met de Chevrolet Malibu (wel een stuk kleiner maar toch geen Lupo) moest parkeren en het enige plekje was precies voor het politiebureau en nog aan de verkeerde kant van de weg ook. Ik dacht nou ja kan mij het schelen en terwijl die juten stonden te kijken voor het raam prak ik hem er in 1 x in en strak langs de stoep. De enige keer dat ik applaus kreeg van de politie !
Wees maar blij dat jij nog lekker met je CX kunt dieselen in Canada , dat wordt hier steeds kostbaarder en moeilijker.
Begin jaren 80 van vorige eeuw bestond ons gezinswagenpark uit een Mercedes 250 S (“uitgerust” met een 2 liter dieselmotor: topsnelheid 110 km/ uur) en een ALFA ROMEO GIULIA NUOVA SUPER, zoals in dit artikel. Qua carrosserie een drama. Kort gezegd: alles wat lager zat dan de portierklinken verpulverde voor onze ogen door roest en rot en viel er dan gewoon af of onderuit, Grille vooraan met de koplampen viel er gewoon uit, de hele ophanging van de uitlaat was weggerot dus alles op de grond, achterbumper viel er spontaan af, vloer in kofferbak was gatenkaas, …..Maar verder een prachtig interieur en uitrusting en technisch een briljante auto waar ik het zelfs mee opnam tegen Golfjes GTI.
Beste Joris, je had gewoon het verkeerde exempkaar! Nooit last van gehad, wel 20 stuks gehad!
Heb een 1300 Nuova Super gehad, maar doordat ik toentertijd belazerd was door de Hilversumse Alfa dealer was dat geen succes. Wel fantastische wagens, tijden daarvoor dik genoten van een 1600 GT Sprint uit ’66. En een studiegenoot had een echte 1600 Super waarin we vaak reden, grandioze wagen. Mijn latere 155 vond ik niets, alleen al door het verkeerde geluid…
Qua vermogens overigens geniet ik nu zeker heel erg dik van mijn 17 jaar jonge 2 liter Subaru WRX (vloeken in de kerk wellicht voor “echte” alfisti) waar nu een dikke 312 pk in zit. En mijn Cobra met 7 liter V8 was ook dik kicken 😉 Maar een echte oude GTV of Super mag hier zeker bij: die vormen, die sfeer en dat geluid!
Te vrezen valt echter dat met alle donkere wolken boven het echte autoland het genieten gekilled gaat worden, klassiek of niet.
Ik stapte in 1976 in een taxi in Rome en tot mijn verbijstering bleek de Giulia inderdaad een trage diesel. Dat had ik in Nederland nooit gezien, een diesel was hier altijd een Mercedes of Peugeot of zo’n luidruchtig knikkerende Rekord 2.1D.
Als ik zie hoe mooi een gezinswagen toen was en hoe afgrijselijk ze nu zijn (de SUVjes en hatch backjes) dan kan ik alleen maar huiveren bij het moderne. De moderne materialen maken design gemakkelijker, maar het resultaat wat men ermee weet te bereiken is toch erg teleurstellend.
Hetzelfde voor het interieur. Die klokjes en knoppen die destijds in de autos’s zaten zijn inmiddels vervangen door schermen. Ziet er niet uit en is niet te bedienen. Als vervanging voor de klokken zijn de dure horloges ineens gewild (ik kijk trouwens tegenwoordig gewoon op mijn telefoon). Doe mij maar gewoon de klokjes van Veglia, Jaeger of Smith.
En tot slot: zoveel vermogen uit een 1600 Alfa blok levert zoveel meer plezier op als 260 of meer PK systeemvermogen uit een huidige motor/E-hulpmotor. Op papier lijkt dat niet zo maar ik zou iedereen aanraden om het eens uit te proberen. Nu kan het nog.
Het is bijna een wetmatigheid dat iedere karosserie-modernisering van langlopende modellen een auto minder aantrekkelijk en minder gezocht maakt op termijn.
Bij de Guilia was dit de mooie kofferklep die eraan moest geloven en het vervangen van chroom door zwarte plastic (vonden ze in de jaren 70 verschrikkelijk mooi)
Ja echt he , ik ben erg blij dat ik een super 1600 heb dat is voor mij de echte !!
Ja, ik weet nog dat ik met matzwarte verf het chroom van mijn Opel Kadett ging moderniseren. Achteraf idioot natuurlijk.