Vroeger was… Nou ja. Treffens dus

Treffens zijn niet per definitie mijn ding. Zelf ben ik lid van een tweemans motorclub met ruimte voor één aspirant-lid. Maar dat zegt niet dat ik nooit treffens heb bezocht of bezoek. Ik herinner me een treffen in Engeland, ergens in de mid-seventies. En ik herinner me een Ural/Dnepr treffen, een jaar of 25 geleden. Engeland in de herfstzon was fantastisch en geen van de Triumphs van ons groepje gaf problemen.

Dat Russentreffen? Dat was anders

Dat was in de tijd dat die Russische scharreldieren helemaal niets waard waren en de tijd dat ze de basis legden van de gruwelijke reputatie die ze nu beginnen te ontgroeien. Vage herinnering: Van de ingeschreven machines haalde de helft het treffen. En de helft van die helft ging stuk tijdens de toerrit. Dat de meeste storingen ook gewoon onderweg weer verholpen werden was een pluspunt en deed niets aan de feestvreugde af.

Intussen zijn we dus een kwart eeuw verder

Klassieke Urals en Dneprs zijn – nog betaalbare – cultfietsen geworden. Er zijn een paar mensen professioneel mee bezig. Dat geeft rust. De kwaliteit van het rollende spul is aanzienlijk beter geworden. En zo kom je dan in Genemuiden aan de start met dik dertig Russische boxers, een Nato Guzzietje en een Enfield Himalayan (of zo). Grappig: Er reden ook een stel recente Urals mee, zelfs een 2021’er. Die nieuwe Urals hebben dan wel allerlei nieuwigheden van schijfremmen tot aan startmotor en inspuiting aan toe, maar voor niet kenners valt dat gewoon niet op. Het zijn dan ook geen retrofietsen. Een nieuwe Ural is het milde resultaat van een jaar of zestig behoudend productbeheer.

Tijdens de toerrit van zo’n 100 km waren er twee pechgevallen

Het eerste was klassiek Russenwaardig: Er ging een lagerkap van een big-end los. Dat was dan de definitieve stop. Want de boxer was al met een bonkend big-end aangekomen. Het andere pechgeval was gewoon vertederend. Zes Volt is niet veel. En als de accu niet meer geladen wordt, dan stoppen de vonkjes op een gegeven moment. Het was natuurlijk symptoombestrijding, maar met een andere accu was het probleem feitelijk opgelost. En zo was iedereen op tijd voor de prima BBQ op Camping Kleine Belterweide. En daar was het reuzegezellig. De meeste aanwezigen hadden meteen een overnachting geregeld. Het was een perfecte nazomeravond. Het bier smaakte best en de algemene indruk was dat de liefhebbers van oud Russisch spul nog niet allemaal vegetarische niet-rokers zijn. Kortom: Het was een perfect weekend.

Boven Genemuiden is het leven daarbij vrij onbevangen

Maar wat wel ter sprake kwam: Zo’n treffen met toerrit organiseren is tegenwoordig wel een dingetje. Feitelijk heb je al snel te maken met allerlei voorschriften, verplichtingen en toestemmingen. En als je in dat traject bij ‘de organisatie’ hoort, dan draag je opeens voor een heel stel dingen ‘De Verantwoordelijkheid’. En dat kan naar uitpakken. Gelukkig worden de diverse soorten soep niet zo heet gegeten als ze worden opgediend. Maar de ervaring heeft geleerd dat het binnen gemeentes erg gewaardeerd wordt als je het aantal deelnemers overzichtelijk houdt, de lokale politie even inseint en als je geen kruispunten gaat afzetten om je colonne de vrije doorgang te garanderen.

Toch maar eens kijken of er deze nazomer nog een leuk klassiekertreffen te doen is. Het mag immers weer.