Volvo 480 ES. Eigenzinnige klassieker tikt de 40 lentes aan

Veertig jaar na zijn eerste onthulling in de media dachten we de Volvo 480 ES toch wel te kennen. Tijdens een rijtest die we hielden om zijn robijnen jubileum te vieren kwam hij echter verrassend uit de hoek met eigenzinnigheden die helemaal uit het geheugen waren geglipt. De Nederlandse combicoupé ontketende een totale revolutie binnen het conservatieve concern en de dealerorganisatie stond op zijn kop; gelukkig in positieve zin. 

Tekst en foto’s: Aart van der Haagen

Eigenlijk zijn we aan de vroege kant met deze reportage en een ’85-er Volvo 480 die als lijdend voorwerp kan dienen komt sowieso niet in het wild voor, aangezien de eerste exemplaren pas in de late winter van 1986 de weg op gingen. Dáár komen we dan weer aardig dicht in de buurt met de PV-20-NL, ingeschreven bij de RDW op 10 juli van het eerste officiële modeljaar en daarmee onbetwist eentje van het eerste uur. We lenen hem van Auto Mooij in Beek en Donk, dat op tien minuten rijden ligt van Helmond, de geboortestad van Volvo’s eigengereide blikvanger en dus een logische keuze om naar een passend fotodecor te zoeken. De rode staalconstructie van de oude kraan bij De Cacaofabriek matcht perfect met de bies in de laterale stootstrips en bumpers, die nog meer snelheid suggereert dan de pijlvormige combicoupé van nature al doet, extra geholpen door zijn agressieve vijfspaaks lichtmetalen wielen. Esthetisch trekt hij nog altijd volledig zijn eigen plan, niet in de laatste plaats door de langgerekte daklijn, de transparante derde deur die optisch versmelt met de achterlichten en de reusachtige beglazing. 

Uit de hoge hoed

In de 480 ES van Auto Mooij reizen we denkbeeldig terug naar de introductiefase van het model en ineens schiet ons weer te binnen hoe we ons indertijd zo verbaasden over het uitgebreide commandocentrum dat lijkt te zweven tegen het dashboard, zes luchtroosters en een verticaal verstelbaar stuur. Elf gekke witte bolletjes hebben hun taken strikt verdeeld over het kachel-ventilatiesysteem, het klokje en de boordcomputer, die op afroep allerlei weetjes uit de hoge hoed tovert. Wie dan nog het gevoel heeft dat de Volvo informatie achterhoudt, hoeft alleen maar even een blik naar rechts te werpen om via twee additieve instrumenten de toestand van de oliedruk en het voltage te controleren. Beter verborgen houdt de 480 enkele slimmigheden die pas onder specifieke omstandigheden aan het licht komen, namelijk de snelheidsafhankelijke interval op de ruitenwissers en het laten ontwaken van het armpje op de achterklep zodra je de versnellingspook naar R duwt. 

Elektronische bliepjes

Van de zitkwaliteit van de befaamde Volvo-stoelen kijken we niet meer op, maar speciale vermelding verdient de tweevoudige hoogteverstelling. Om de kruin kriebelvrij te houden onder de lage rand van het later gemonteerde schuif-kanteldak moet je de rugleuning een beetje lui zetten. Dat kan óók achterin, waar het voor coupébegrippen aardig toeven is. Sommige aspecten aan de 480 roepen zelfs niet eens meer dat ‘o ja’-gevoel op, zoals de elektronische bliepjes die door het interieur galmen bij het aangeven van richting in het verkeer. Tot de dingen die door de jaren heen wel bleven hangen behoren de enigszins tamme motor, de vijfversnellingsbak die soms twijfel zaait, de uitgebalanceerde stuurbekrachtiging en het even solide als levendige weggedrag, met de geruststellende wetenschap dat deze auto als eerste Volvo ooit tot 0,92 g aan dwarskrachten weerstaat. Onderweg zoek je je suf naar bepaalde schakelaars, maar al die eigenzinnigheid zullen 480-rijders met de mantel der liefde bedekken en ze hebben groot gelijk, want het model ontleent er juist zijn karakter aan. 

Met dank aan Auto Mooij, Beek en Donk

Het complete artikel, mét foto’s, is te vinden in het augustusnummer. Dat ligt nu nog in de winkel.