Visscher CLASSIQUE. HISTORISCHE BETUWSE ROEM

Het bezoek aan Buren, Gelderland, staat al lang op de verlanglijst. Daar, niet ver weg van Geldermalsen, staat een museum dat in alles teruggrijpt naar de combinatie van automobilisme en individualisme in een historische vorm. Ik verwacht veel van het bezoek aan Visscher Classique, dat al meerdere keren in de prijzen viel. Maar op het moment dat kameraad Tinga en ik vanuit Wirdum koers zetten weet ik nog niet hoeveel indruk de dag zal maken.

Op uitnodiging van Arie-Jan Vreeken brengen we een bezoek aan de pleisterplaats vol Frans erfgoed, mét daarnaast een fijne vleug Opel. De rit naar Buren verloopt voorspoedig, het is rustig op de weg en binnen een kleine twee uur parkeert Durk mijn V50 voor het museum. De parkeerplaats is gevuld met een aanzienlijk aantal Alfa Romeo Bertone exemplaren, de club heeft deze dag uitgekozen om het museum te bezoeken.

We maken onze entree binnen het museum. nadat we door de lange gang met een dito print met ‘auto’s door de tijd heen’ zijn gewandeld. De auto’s van het jaar staan erop, de geschiedenis van CItroën, Peugeot, Simca/Matra, Renault Sport en Opel is met de hand getekend. Alle auto’s leiden je dus naar het echte erfgoed. We worden keurig verwelkomd, en onze komst is aangekondigd.

We horen het applaus dat Henk Visscher kort na onze binnenkomst krijgt van de club Alfisti, dat gebeurt in de fraaie conferentiezaal op verdieping twee. Even later maken we kennis met de bevlogen ondernemer, die na een jarenlang dealerschap (verdeeld over meerdere vestigingen) stopte, en met een fantastisch en nieuw project begon. Kort erna pakken we de eerste indrukken mee. Na een eerste snelle rondgang hebben we de smaak al goed te pakken, en niet veel later schudt Arie-Jan Vreeken ons de hand. Hij gaat ons rondleiden, en maakt de toch al mooie dag nog meer speciaal voor ons. We wisselen details en kennis uit, en beleven een fantastische dag met onze gastheer.

We wandelen langs en door een prachtige collectie Citroëns, die we na onze entree als eerste ontdekten. Die historie van Citroën is voor mij altijd bijzonder. De Double Chevron raakte van 1976 tot medio 1984 de gevoelige snaar binnen mijn toen al voortwoekerende autoliefde. Even denk ik weer terug aan de GS-en en aan de twee 2CV4 exemplaren van papa en mama. En oog in oog met alles wat de Double Chevron draagt voel ik het sentiment, de hang naar vrijheid en -in het geval van onze 2CV4-tjes- het anti-establishment van destijds. Van nul tot honderd in 62 seconden, windafhankelijk. En toch kwam je op de plek van bestemming. En thuis. Zo, zo mooi.

Ik ontwaak uit mijn jeugdherinneringen, en stap weer op een andere manier de wereld van destijds binnen. Prachtige DS-en, een juweel van een GS Pallas, een Spaanse (dat klopte dus inderdaad) Dyane 6, een Visa Club én de SM van wijlen JC-nummer 14, bekoren in hoge mate.

De M35 is een gepatineerd juweel, dat echt de expirimentele rol van destijds uitstraalt. En die omvangrijke proef met meer dan tweehonderd prototypen liep anders af dan gedacht. Het is maar goed dat niet alle M35 exemplaren door Citroën werden teruggehaald, anders had niemand er ooit meer één gezien. Want dat was het plan: alle M35 exemplaren zouden na de proef worden gedemonteerd. De Franse slag verhinderde, dat dat gebeurde. Gelukkig maar.

Mooi: de Citroën collectie wordt geflankeerd door de wand met véél advertenties, die binnenkort gebundeld gaan verschijnen. En we gluren nog door de ruiten van een grote deur, waarachter de Snoekfabriek zit. Dáár is het vandaag stil, maar door de week wordt daar alles, wat hydropneumatisch is, in stand gehouden. De twee Panhard exemplaren had ik nog niet genoemd. Ze hebben een bescheiden plekje, tussen de Citroëns. En even denk ik: opgeslokt, net als vroeger. Maar deze auto’s zijn zó bijzonder, dat je er nooit om heen kunt. We praten over M8 motoren, M10 motoren en klepbediening met torsiestaafjes. En prijzen de schoonheid van deze illustere exemplaren.

De Peugeots lonken, en vooral mij zwak voor de hele -04 serie wordt gevoelig en delicaat geraakt. De Peugeot -04 modellen vertellen hoe licht individualistische chic het fijnmazige verschil maakte. Vooral bij een 204 heb ik dat, de in Buren getoonde Berline én de gerestaureerde cabriolet zijn prachtig. Verder genieten we van de 203- en 403 Decouvrable, zien we meerdere 404-exemplaren. Ik word ook warm van de 304 SLS (nieuw geleverd in Nederland, práchtig) en de 504 Ti Automatique wekt ook beroering in de goede zin van het woord. Bijzonder: ook de 504 Cabriolet, waar Ilja Gort zijn programma mee doorkruist, is er. De Peugeot-collectie (ook de exemplaren die ik niet noem) is fantastisch.

Bij een museum waarin een historisch Simca-dealerschap is verweven verwacht je natuurlijk ook een fantaistische Simca-Matra-Talbot afdeling. Die verwachting komt dubbel en dwars uit. Het allang niet meer bestaande merk openbaart in Buren het verschil tussen hedendaags en het verre verleden. En hoe. Twee in Rotterdam geassembleerde Simca 1200 S Coupé (Bertone) exemplaren, een Simca 1000 Coupé, twee prachtige Rallye-exemplaren, een heel vroege 1000, en een 1501 Tourist (met uitgenomen pick-nicktafel en dito aankleding, prachtig) vormen slechts een kleine greep uit de schitterende Simca-verzameling.

De Matra hoek (met onder meer de Djet en twee 530-exemplaren) gaat vergezeld van auto’s die de overgang van Simca naar Talbot markeren. En die laatste serie staat weer haaks op de gloriejaren van Simca. Een heel lief Simca 5 exemplaar, een Ariane en een Aronde Monaco vertellen de verre historie van het merk. De Simca-sectie vertelt, dat de favorieten van de dag dáár staan: de 1200 S Coupé én de 1501 Tourist zijn de winnaars van de dag. Ook tot mijn eigen verrassing.

En dan hebben we het nog niet over de Johan van der Zand heritage gehad, mét een paar prachtige trucks (DAF Torpedo en Volvo). Of over de fraaie Opel-verzameling, die het Opel van de jaren vijftig tot en met de jaren tachtig representeert. De Rallye-Kadett vind ik de mooiste, maar ik vind het ook bijzonder om te zien dat een heel late Ascona-B en een schitterende Opel Olympia Rekord de eer van Bochum en Rüsselsheim in Buren hooghouden. Ja, ook het historische Opel zwak gloeit. Als we naar boven gaan worden we nog getrakteerd op een fantastische verzameling van VKV-Heritage. Ja. Alpine en Renault-Sport doen daar een flinke duit in de liefhebberszak. En natuurlijk is er ruimte voor de youngtimers, waarbij het leeuwendeel wordt verzorgd door diverse 205-exemplaren. Maar ook een 305 en een 505 spreken aan, om over de tegenwoordig al uiterst zeldzame 605 maar te zwijgen. Of de 205 T 16 in aanbouw.

Er is nog meer, veel meer. Er is nog een verzameling gemotoriseerde tweewielers. Het museum herbergt -verdeeld over tal van vitrinekasten- duizenden schaalmodellen. In één vitrine staat voltallige collectie van Visscher in kleinformaat.Er hangt overal fantastisch reclamemateriaal aan de talrijke wanden, de memorabilia stralen je eveneens tegemoet. De enorme collectie autofolders zien we niet. Wel komen we een paar keer in Brasserie La Bombe, waar je onder meer een fijne kop koffie en appelgebak kunt nuttigen. En daar hangt ook het werk van de onlangs overleden fotograaf Edwin Olaf, die op een prachtige en kunstzinnige manier fotocollages maakte van Citroën modellen. Natuurlijk is er een shop, waar bijvoorbeeld door particulieren aangeboden schaalmodellen wachten op een koper. En daar aarzel ik niet als ik een Meccano-Dinky Peugeot 204 zie. Zij lonkt, en ik dwaal kort af naar een mooi moment. Het is alsof ik haar hand zachtjes op mijn elleboog voel rusten tijdens de wandeling van kort geleden, vredig, delicaat. Dát gevoel brengt een 204 bij mij naar boven. Het modelletje gaat mee naar Leeuwarden, samen met de prachtige Peugeot-kalenders die Durk en ik van Arie-Jan krijgen. Ja, je kunt soms als een kind zo blij zijn.

De dag loopt ten einde, we hebben een mooie nababbel en zijn diep onder de indruk. Ook al heb je minder met klassieke auto’s, dan nog kun je met allerhande deelgebieden vermaken binnen Visscher Classique. Er valt zoveel te zien. En toch is de rijk geïllustreerde collectie zo op elkaar afgestemd, dat alles overzichtelijk blijft. Zo kun je de Franse (en ook de Opel-) glorie van weleer in alle rust tot je nemen. Indrukwekkend is slechts een understatement.

Tegelijk wordt je de adem benomen. Bij mij in ieder geval wel. En het bezoek werkt nog lang door, ik voel de nostalgie, ik voel mijn autojeugd die ook uit Citroën bestond. En ik voel het verschil tussen het belijden van merkliefde en het op indrukwekkende wijze cultiveren en waarmaken ervan. En precies dat laatste maakt, dat het bezoek aan deze indrukwekkende collectie nog wel een tijdje doorwerkt. Omdat vooral Franse klassiekers dat gevoel van individualiteit, vrijheid en romantiek op een subtiele wijze uitdragen. Omdat zij een deel van mijn autogekke jeugd vertegenwoordigden. En het bezoek aan Visscher Classique was een dans met historisch geluk, dat ook vanwege de prachtige samenstelling van de collectie diep melancholische gevoelens opriep.

Met heel veel dank aan Henk Visscher, Arie-Jan Vreeken, Bianca Vreeken-van Os en Durk Tinga