Sluitingsdatum novembernummer: 23 september
Vallen is een schande
De afgelopen 50+ jaar heb ik me op de motor altijd naar de seizoenen gekleed. Een Husky Difi thermo overall tijdens bittere koude. En – jawel – tot een korte broek en een T-shirt ten tijde van tropische temperaturen.
De laatste jaren krijg ik kritiek op die aanpak. Niet in de winter als ik warmpjes op de brommer zit en de beterweters thuis op de bank zitten, maar vanaf de eerste warme lentedag. Dan word ik in de lente en zomer toch wel een paar keer aangesproken door mannen die tegenwoordig zelfs airbagvesten en zelf opblazende nekbraces als aanvulling voor hun tweewielige overlevingskansen dragen.
“Nou nou, jij bent dapper!” (kijkend naar mijn blote knieën), of: “Weet je wel dat dat heel onverantwoordelijk is om zo op een motor te rijden! En als je wat overkomt, dan kom je op mijn kosten in het ziekenhuis te liggen! Mannen als jij maken de zorg onbetaalbaar!” (Kijkend naar mijn blote knieën.)
De schade in de praktijk is dat ik op een paar motoren met een blote kuit even een uitlaatbocht of uitlaatdemper heb aangetikt. En dat het bij echt hoge temperaturen gewoon comfortabeler is om een spijkerbroek met lange pijpen te dragen.
Gelukkig krijg ik soms ook een opgestoken duim vanaf een terras.
Ik weet wat valschade met een body kan doen. Zo’n dikke dertig jaar geleden heb ik daarom besloten niet meer te vallen. Dat besluit is mede genomen naar aanleiding van wat Ernst ‘Kacks’ Leverkus ooit zei: “Vallen is een schande.”
Als motorrijder ben je kwetsbaar. Het verkeer is erg druk geworden. Op het wegdek kan van allerlei spul op je ideale lijn liggen. Veel automobilisten hebben geen rijbewijs, maar een wapenvergunning. Een beetje motorfiets heeft momenteel toch al gauw zo’n 150 pk, terwijl de bestuurder er max. 50 aan kan. De gemiddelde motorrijder rijdt tegenwoordig blijkbaar 2000 km/jaar.
Aan de pluskant: ‘wij’ motorrijders hebben de leeftijd van de testosterondwang al ruimschoots overleefd. Goede remmen en daaromtrent (ABS) hebben het motorrijden echt veiliger gemaakt.
En dan komt de wijsheid die ik ooit van een motorinstructeur hoorde: “Je moet anticiperen, anticiperen en anticiperen. Vooruitzien dus. Kijken, waakzaam zijn. Want er kan van alles gebeuren.”
Met het gangbare tempo van de klassieke motorfietsen heb je gelukkig iets meer tijd om het universum om je heen in de gaten te houden. Om de weg voor je te ‘lezen’.
Je moet je motor ook kennen en beheersen. En dat gaat niet gebeuren als je een leasebak als vervoer en een motor als ‘lifestyledingetje voor erbij’ hebt. Dan kun je nog evenveel schik hebben. Als je je beperkingen maar beseft.
In de 35 jaar dat ik klassieke ex-Sovjetdriewielers rijd, heb ik geleerd dat een noodstop op zo’n konijn al gauw een kwartier of zo de tijd vraagt. Laat het wat minder zijn. Daar kun je op anticiperen. Ik heb door de gebrekkige remmerij ooit een keer een aanvarinkje gehad met een bouwvakkersbusje. Dat busje had extreem goede remmen en besloot op het laatst het oranje licht toch maar niet te negeren. Gelukkig gebeurde dat voor een terrasje, en konden we de schade afproosten. De huidige driewieler heeft een extra dikke voorremkabel en boterzachte remvoeringen. Bij een kruissnelheid van 70 km/u op de 23 pk sterke 750 cc-machine blijkt dat een enorme upgrade.
Maar alles daar gelaten: het is natuurlijk niet fout om je naar je eigen gevoel veilig te kleden. Maar voor mij is een goed stel handschoenen daarbij het meest van belang. Als je valt, dan heb je reflexmatig de neiging de val op te vangen met je handen.
En laten die handen nou net de dingen zijn waarmee ik de kost verdien. Want achter een toetsenbord presteer je weinig met een stel ingezwachtelde Mickey Mouse-handen.
Ben opgegroeid in de jaren ’70, toen vrije liefde, oranje behang met bruine bloemen, en ribcorduroi hee normale dagelijkse zaken waren..
De meester schreef nog met krijtjes op het bord (stoflongen), en had daarbij een shaggie op de lip (COPD).
Mamma (dubbel M) haalde me op in een Kever zonder achtergordels (massatraagheids-problematiek), en gaf me een snoepje met alle gevaarlijke suikers en E-nummers..
Allemaal overleefd…
Dus wanneer ik besluit om in korte box en klompen op het AWO-SPAN te stappen, dan doe ik dat met het volle bewustzijn dat ik allang in reservetijd leef..
Leven en laten leven..
Ooit de garage ingereden, denkend dat ik met het zijspan was…. Bleek dat ik op mijn solo zat. Dan schaam je je pas wanneer je het zware kreng weer op moet rapen… gauw kijken of niemand het gezien heeft…gelukkig alleen imagoschade.
Het moet 1978 of 1979 zijn geweest toen ik met mijn Laverda 750sf naar huis reed van mijn stageplek in Venlo, het was herfst en mistig. Door het vochtige weer duurde het altijd een paar meter voordat de trommelremmen begonnen te remmen. Het was op de A2 met 30 meter of zo zicht toen er plotseling auto’s voor me vol in de remmen gingen, ik zou nooit op tijd stop komen en week uit naar links, tussen de auto voor me en de vangrail kwam ik tot stilstand. Tegelijkertijd hoorde ik naast me een enorme klap, de auto achter me was vol op de auto voor me geklapt. Hadden mijn remmen goed gewerkt en had ik toen ABS gehad (zoals nu) dan was ik tussen beide auto’s gesandwicht. Zo zie je dat elk nadeel ook voordelen kan hebben.
Ach, je neemt een paraplu mee als regen dreigt en dus blijft het droog; al die vrouwen en mannen (let op de beleefde volgorde) die bang zijn te vallen hebben dus geen vertrouwen in hun eigen rijvaardigheid, schaffen zich voor een vermogen aan bescherming aan in plaats van een auto….! Als ervaringsdeskundige, en ik ben vast niet de enige: een keertje goed op je platte muil gaan maakt je een betere fietser, bromfietser en motorrijder. Ooit op een XT500 Spanje Portugal gedaan, korte broek, crosslaarzen maar wel altijd helm op….voorkomt een zonnesteek!
Geweldig weer Dolf, is al lang geleden, die prachtige slingerbochten bij Brienenoordbrug, uit het werk met nette kantoorbroek op de R69S, koude februari avond met beetje vorst, glad hier en daar, laatste rechterbocht voor het rechte stuk naar F Stadion, onderuit. Verbandmeester op het werk ( wilde men huisarts niet lastigvallen met zo’n kleinigheidje) was dik een uur bezig om met een pincet het asfalt uit men dij en bil te peuteren, en toen dik in de jodium, oei…..
Ze kunnen ook vallen zonder berijder bleek afgelopen weekend. Mijn gerestaureerde CB450 viel “zomaar” van de jiffy…
Te snel afgestapt op een naar voren aflopende stoep…😡
Geen lakschade, wel ego-schade …
maak er KLACKS van en we lullen er niet meer over
donderdags in bockhorn een stukje op een oude liefde gereden , een cbx, klein stukje met het voorwiel van de grond , want tusen de oren nog steeds jong en wild
vrijdag met de step met de grote wielen op mijn muil gepleurd want niet goed opgelet en haring over het hoofd gezien in de bocht
tja…..
Een mooi stukje Dolf! Al denk ik het al te kennen. Maar daarom is het bepaald niet minder actueel. Ik kleed mij altijd in motorkleding als ik op de motor zit. Hooguit, als de kraaien rokend uit het zwerk vallen, kleed ik mij in spijkerbroek en spijkerjas. Maar dat is dan ook wel de concessie. Als motorhandschoenen draag ik werkhandschoenen met Kevlar op de knokkels en in de vingers. Ze ventileren aanzienlijk beter dan de reguliere motorhandschoenen en bieden een beter gevoel. Wel zo prettig.
Als motorrijder ben je zelf de kreukelzone. Anticiperen is de sleutel tot overleven. Ik denk altijd van: “Die autodebielist ziet mij niet” en ben altijd bezig met ‘a way to bail out’. Dusver heeft mij dat al ernstig veel ellende bespaard. Of dat ook voor de toekomst geldt? Geen flauw idee. Voorspellingen naar de toekomst zijn daarmee namelijk niet mogelijk. Als ik dat wél zou kunnen was ik heel wat waard geweest. Maar helaas….
Hij is weer geweldig Dolf, en al die betweters, laat ze.
Ik heb er aan boord ook wel last van.
Dat het onverantwoord is om aan dek te lopen zonder zwemvest.
Je zou zomaar overboord kunnen vallen.
Tja, een paar punten,
1] We waren niet van plan om overboord te vallen
2] We kunnen zwemmen
3] We hebben een verschansing om het dek
4] Op zee wagen we ons -niet- zonder zwemvest op dek, vanwege de uitgestrektheid
Net als op een motor, alle risico is in te schatten.