Vakantie. Zoals het was
Een jus pan vol gehaktballen onder de bijrijdersstoel.
De voetruimte tussen rugleuningen en achterbank zitting zo vol gestouwd met spullen dat er een soort vlakke vloer tussen de rugleunngen ontstond.
“Alpenkeuzer” vouwwagens die voor een 1200 cc Kever zo uitdagend waren dat moeder en twee kinderen uit moesten stappen om de amechtige combinatie tegen de helling op te helpen komen.
Er werd toen trouwens meer zo geladen omdat mensen dachten dat Max. Laadvermogen gewoon een iemand was.
Kokende motoren en oververhitte remmen. Er een volle dag voor nodig hebben om Luik te bereiken. En bijna nog een dag nodig hebben om Luik weer uit te komen. De eerste files 1.0. Motorrijders die nog gewoon genoten in plaats van dat ze volgens Het Grote Veiligheidsrenken Friet uit van oude kranten gedraaide puntzakken.
Vakantie. Zoals het was
Hollandse toeristen die gillend van het lachen de werkstudenten/ gidsen in de Luxemburgse ondergrondse fortificaties 1 Nederlandse cent of een knoop gaven als fooi.
En van olijfolie? Daar kreeg je buikloop van. Een camping in Luxemburg die in de Margriet of Libelle veel lof had geoogst stond zo boordevol Margriet en/of Libelle lezende families dat de scheerlijnen van de tent van de buren zowat in je eigen tent stonden.
En de Nederlandse properheid gold blijkbaar alleen bij ‘Eigen Stoep Eerst’, want de wc’s waren strontsmerig. Tot in de wasbakken aan toe.
Uitbundig zwaaien als je in Frankrijk een auto met Nederlandse kentekenplaten spotte.
De loodzware katoenen tent opzetten en ervaren dat dat ambachtelijke meestewerk bij de eerste de beste plensbui niet waterdicht bleek. Het leermoment tijdens diezelfde wolkbreuk: Zet in vreemde streken je tent nooit op in een uitholling in het terrein of langs een vriendelijk lispelend beekje.
De stranden die toen vaak al overvol waren. De hitte. De zonnebrand. Geld wisselen, bij elke aankop omrekenen hoeveel de aankoop in guldens kostte. De blijdschap of woede na die berekening.
Hollanders die aan het eind van hun vakantie zowat scheef liepen omdat ze in een zijzak van hun lange korte broek twee weken lang als die moeilijke muntjes hadden opgeborgen omdat ze telkens met papier betaalde omdat dat gedoer met dat kleingeld zo moeilijk was…
Vroeger was niet alles beter. Het was anders…
Zie zo mijn jeugd voorbij komen, prachtig.
Ik denk met weemoed aan die tijd terug, jammer ook dat dat
“vreemde geld” er niet meer is. Vond zo’n portemonee met
buitenlands geld altijd een extra tintje geven aan die 14 dagen
in Frankrijk, België en/of Spanje.
En achter in vaders kever zwaaien naar andere Hollanders…