Latest stories

  • Harley
    in

    Gratis aandacht voor bedrijven: Een oude Harley

    Gratis aandacht aan bedrijven geven we in Auto Motor Klassiek online best vaak als het relevant is De site is niet ons belangrijkste verdienmodel, maar trekt intussen zoveel bezoekers dat we er gewoon niet onderuit kunnen dat onze site ook een belangrijke drager is voor mensen die beroepsmatig onze passie delen. Zowel voor […] More

  • trots op wat Hun Merk nu weer gemaakt heeft. 'Dat zal ze leren, die Jappen. Herstel: Moffen!' De vloeistofgekoelde V-twin is beeldschoon in zijn ontwerp. En dan hebben we het niet over de 60 graden, vloeistofgekoelde V twin met zijn vier kleppen per cilinder en zijn dubbele bovenliggende nokkenassen. En 120 pk bij 8250 tpm uit 1130 cc hebben we ook al gehad. Maar dat koppel van 108 Nm bij 7.000 toeren is weer erg leuk. Nee hoor, dat is alleen maar domme techniek. Mooi dat het bewezen heeft heel te blijven en dat het lekker klinkt. Het beeldschone zit hem gewoon in het uiterlijk van het motorblok. Die uitbundige massa metaal ziet er bruut, maar ook subtiel uit. In tegenstelling tot het luciferdoosjesplakwek van veel Japanse motorblokken ziet dit er uit als 'Techniek.' Een motorblok dat in lichte spreidstand heel erg duidelijk maakt dat hij niet alleen motor, maar daadwerkelijk 'Krachtbron' is. Autistische meisjes zijn er net zozeer van onder de indruk als de vereelte stoker op de museum stoomlocomotief van de VSM. Dichters raken er van 'angeheizt' en pubers krijgen bij het zien van de V-twin spontaan begoeiing op de bovenlip en bredere schouders. Dat geldt natuurlijk voor de jongens pubers. Oh ja; motorrijders willen het blok starten om er onderweg uren naar te luisteren en het tijdens terrasstops vertederd te bekijken. Tot zover teveel passie voor jou? Dan ben je toe aan een nieuwe BMW. Kun je ook blij mee worden hoor. Als 'blij' niet een te wild begrip voor je is. Dat motorblok is als een sierraad gevat in een frame waarmee het Merk zich in een klap van zijn reputatie van traditionele motormaker heeft ontdaan. De massieve welvingen van het frame doen wat denken aan een heel volwassen python die wat ligt na te denken over hoeveel calorieen er in zijn laatste toerist zaten. De krommingen zijn loom, maar stralen kracht uit. Het geheel is mooi, maar toch ook bedreigend. En de zuivere schoonheid wordt bevlekt door iets dat je alleen maar 'obsceniteit' kunt noemen. "GEIL" noemen onze Duitse buren dat. Die term dekt de lading helemaal, maar met de Hollandse 'harde G' klinkt het minder broeierig. Al dat driedimensionale gebuig van die dikke buizen, dat is geen kattepis. Harley boetseert die pijpen middels hydroforming. Of eigenlijk 'Hydraulic Forming'. Of 'hydramolding'. Die tak van sport werd ergens in de vijftiger jaren bedacht om keukenbladen te maken en is momenteel ook heel gangbaar in de autoindustrie. Ah, en in de raketindustrie. Voor uitlaatkegels van raketten. Bij Harley worden de framebuizen met olie gevuld. Daarna gaan ze in mallen en wordt de olie op druk gebracht. De hete olie blaast de pijpen van binnen uit in de vorm van de mal. Makkelijk toch? Niet echt. Er zijn vaak meer dan 12 pompsessies nodig voordat zo'n deel van binnenuit in vorm is geboetseerd. De V-Rod, om hem in zijn algemeenheid maar zo te noemen, is lang, laag en oogt op een wat genieperige manier gemeen. De afwerking van het ding is top en als motorrijder verbaas je je over het feit dat je er gewoon op kunt zitten. Heel anders dan op je eigen fiets. Maar het voelt niet aan als iets waar de fysiotherapeut of de zedenpolitie bij moet komen. Starten doet de V-twin als elke andere motor. Maar hij klinkt veel prettiger dan de meeste andere motoren. Ergens in de diepte hoor je toch weer dat Amerikanen staan voor de grofstoffelijke dingen in het leven. Iets van; dit is een motoblok, en dat moet je ook ervaren. Een heel beetje spelen met het gas laat horen dat de V-Rod veel meer toeren lust dan zijn oudere - half- broertjes. Dat klinkt vinnig, maar toch diep. Voor de echte streetfighter piloot is het dan effe wat zoeken met de voeten, maar dan ben je op weg. Je zit zoals de VRSC is. Laag en gestrekt. 'Actief gerelaxed' is gevoelmatig een rare combinatie. Maar het voelt ongevver wel zo. Het motorblok bromt tevreden en de zwarte schoonheid gaat in een losse draf als op rails. Met een uurtje over secundaire wegen knuffelen krijg je dit brave monster aardig in de vingers. De motor is in feite goedmoedig en koersstabiel. De zitpositie is verrassend goed uit te houden en bevalt Motorblaadje in elk geval veel beter dan de vette buikschuiverstijl waarbij alle gewicht op de polsen hangt. De V-Rod wil best door bochten. Natuurlijk is het geen supermotard, maar met een beetje bodylean kom je niet onmiddellijk vonkentrekkend tot stilstand. Je moet de machine rijden zoals je een wat groter zeilschip of een Amerikaanse full sized V8 zou besturen. Ver vooruit kijken en lange slagen maken. Dan kom je er wel en nog vlot ook. Het geeft alleen een uniek slijtagepatroon aan je motorlaarzen. De hakken slijten door. Sniet erg. Het waren toch alleen maar 'Lidl' instappers. Ze kosten 30 euro en gingen driekwart seizoen mee. Motorkleding moet je niet bij de supermarkt kopen. Niet via Internet ook trouwens... weer wat geleerd. De smaken: In den beginne was er de VRSC. Intussen heb en we ook nog de VRSCAW, de VRSCD, de VRSCDX, de VRSCC en de VRSCR... En jawel: achter elke afko zit een passende verklaring. Dat is ook mooi
    in

    Harley-Davidson V-Rod productie stopt

    Doek voor Harleys V-Rod. Dit jaar stopt Harley de productie van wat ze zelf als de Hareley-Davidson 2.0 zagen. En dat worden dus geheide klassiekers. Maar nu zijn het gewoon nog ‘mislukte Harleys’. 15 Jaar geleden begon Harley aan een strijd om de harten van jongere motorrijders te veroveren. Toen al was het […] More

Load More
Congratulations. You've reached the end of the internet.