Sluitingsdatum novembernummer: 23 september
Schoenmaker, blijf bij je leest. (of: koop nu!)
Tijden veranderen. En dan verandert er van alles. De tijden waarin we nu leven worden in hun algemeenheid op zijn minst gezien als ‘rommelig’. Te veel macht bij te oude heersers of een slag jongere bestuurders die louter op ambitie draaien. Dat is allemaal politiek en onmenselijk. En onwenselijk. Of u en ik daar wat aan kunnen veranderen? Maar intussen zitten we wel in rare, onzekere tijden. En wat doen mensen in dat soort tijden (want ze zijn al vaker voorbijgekomen)? Ze verstarren. Houden vast aan hun vastigheden. Dat soort dingen. Pakken geen nieuwe kansen of ideeën op.
En daar komen wij, klassiekerliefhebbers, in beeld. Want door al dat verkramp stagneert de markt. Dat is even wat minder als je wat probeert te verkopen – zoals ik al twee jaar met mijn Guzzi V7 doe 😊 – maar het is duidelijk een plus als je wat wilt kopen.
In het klassiekersegment van – zeg maar € 15.000 – € 25.000 – is de handel in auto’s traag geworden. Bij motorfietsen zit dat verhaal zo tussen de € 6.000 en € 11.000. Dat traject in euro’s is van oudsher de betere middenklasse. En juist in dat segment zijn kopers voorzichtig geworden. Mensen binnen dat segment zijn doorgaans vrij serieuze, gerichte kopers. Voor een klassieker van een ton+ vind je ook vrij makkelijk een koper. Boven de € 1.000.000 gaan de klassiekers nog steeds als warme broodjes. Maar in de middenklasse? Daar zijn de verkopen door angst gestremd. Terwijl alle cijfers zeggen dat het geld er wel is… Angst en onzekerheid zijn nog grotere drijfveren dan hebzucht en seks.
Dylan zong het al: The times, they are a-changing.
Nog niet eens lang geleden, tot een paar jaar terug, waren machines als BMW R90S’en en de dikke, sportievere Guzzi’s top of the bill. Iedereen wilde zoiets moois hebben. We hebben een gedocumenteerd geval gezien van een R90S die voor € 21.500 een nieuw baasje kreeg. Maar intussen? BMW R90S-prijzen schrijf je nu in Nederland met minder dan vijf cijfers. En dan heb je opeens een heleboel motor voor je geld.
Tijdens de adoptie van een Chang Jiang-blok waren we in Genemuiden. Daar heeft Richard Busweiler zijn Ural- en Dnepr-imperium. Richard verkoopt zijn ex-Sovjet driewielers door heel Europa. Liefst contant en zonder inruil. Maar dat zijn dagdromerijen. En omdat bij sommige mensen de goede smaak wat later doorbreekt, ‘moet’ Richard ook wel eens inruilen.
En daar wreekt zich zijn specialisme. Want als Richard de markt buiten zijn specialisme in de gaten had gehouden…
Intussen heeft hij een mooie R90S staan en een beeldschone, gecustomisede Guzzi. Die BMW is helemaal origineel. Zoals het bij een R90S hoort.
De Guzzi is een gave, recent gereviseerde en gerestaureerde Moto Guzzi 750 S3, een van de 998 die ooit gebouwd zijn. De Guzzi staat nu op unieke Magni-sterwielen, maar de originele hoogschouder-Borrani’s zijn er ook bij. Cilinders opgeboord naar 950 cc. De V-twin is voorzien van twinspark-ontsteking en de dikke Dell’Orto-carbs maken het af. Uitademen doet de Guus door Lafranconi’s. De frame- en bloknummers zijn origineel van een 750 S3. Er is nu een balhoofdstel gemonteerd van een T3 voor een iets betere zit; het originele balhoofdstel met koplamphoren is er uiteraard ook bij.
Dat klinkt als spul waarvoor de kopers nog maar een paar jaar geleden om vochten. En nu? Richard concludeert verbaasd: “Ik zie alleen maar kijkers op de site. Maar er is zelfs nog niemand komen kijken.”
Dat is tekenend voor een kopersmarkt. Maar over de hele markt bezien is het een trend waardoor de aanschaf van je droomklassieker nu – in elk geval ‘bijna’ – realistisch is.
We geven deze gedachten ter overweging mee.
En gaan eerdaags zelf maar weer eens aan de slag met ons omgekeerde spaarvarken.
Want wie is er ooit blij geworden bij het kijken naar een stapeltje bankafschriften?
En een midlifecrisis krijg je als je gaat nadenken over de dingen die net níet gedaan hebt.
En als je dan toch gaat nadenken: probeer je klassieker eens te vinden op plekken waar je ze niet verwacht. Bij gerenommeerde merk- of typespecialisten weet je wat je vinden gaat.
Maar laten we weer eens wat dingen gaan durven!
Indien ik het verhaal goed begrepen heb, is er sprake van een ingeruilde Guzzi voor een Dnjepr of Ural? Tenzij de guus een ongewenst erfstuk zou zijn (geweest) kan ik zo gauw geen motief bedenken om Italië voor Rusland te willen ruilen.
De eventuele wens om te zijspannen had zeer goed gekund met de Guzzi als uitgangspunt, maar dat is dan wel (flink) bijtikken. Misschien dan toch een financiëel motief?
Tussen nu en een paar jaar komen er veel oude BMW’s op de markt, waardoor de prijzen verder zullen zakken. Oude mannen met meerdere goed onderhouden twee kleppers komen op een leeftijd dat zij gaan overlijden …
Verder vind ik, dat klassieke motorfietsen zijn om te rijden. Mijn in 2002 tot in de puntjes gerestaureerde R80/7, maar zeker niet geheel origineel, heeft sindsdien 120.000 km gereden. De waarde nu? Wie het weer mag het zeggen, voor mij blijft zij onbetaalbaar!
Helemaal met Moritzzzzz eens, de mensen die hem hebben om te rijden zullen weinig last hebben van een teruglopende markt. Daarentegen pech voor de investeerders, maarja dat zijn meestal geen liefhebbers.
Tsja, helemaal origineel is de afgebeelde R90S ook niet Dolf. In ieder geval de benzine kranen niet … Over de afgebeelde R90S kan ik verder niets zeggen, maar er zijn tegenwoordig meer R90S ‘en dan er ooit geproduceerd zijn, bij interesse sowieso altijd het framenummer checken bij BMW, dat helpt teleurstelling voorkomen.
Tja, de benzinekranen zijn dan wel niet origineel maar de bougiekappen en de kabels zijn nog veel minder origineel 😉. Ik denk dat er met aangemeten ‘TLC’ de originaliteitstatus wel strak te krijgen is. Ja, áls… de nummers kloppen. En al zou dat laatste dan alsnog niet zo zou zijn, dat kan het nog steeds een verrekt leuke fiets zijn. Echter als het om dingen als 100% origineel gaat en zulke fietsen -en laten we nu eens heel eerlijk zijn- puur voor de ‘investeringsheb’ gekocht wordt, dan lijkt investeren in een klomp goud minder riskant en vooral minder omslachtig. Zo’n motorfiets is om op te rijden, toch. Laten staan omdat hij origineel en waardevol moet blijven is eigenlijk gewoon zonde.
Sinds twee maanden heb ik het idee dat jij je kleine Guzzi helemaal niet wilt verkopen (misschien wel net als zo veel kerels die een speeltje al dan niet gedwongen te koop hebben staan). Ik had je namelijk een e-mail gestuurd met een paar serieuze vragen over die fiets (of er intergraalremmen opzaten o.a.) en ik heb nooit antwoord gehad. Niet antwoorden op aanvragen is natuurlijk ook nooit verkopen.
Of bevalt het sigaren halen op de fiets niet zo? 😉
Thom