Het is vaste prik in oktober. De Oldtimer & Classicbeurs in Leek staat voor de deur. Je weet het van te voren al. De beminnelijke Anton Rosema heeft met zijn mensen weer een juweel van een krachttoer uitgehaald door een heerlijke beurs samen te stellen. Natuurlijk ligt het kaartje klaar, en opgetogen word ik wakker op zaterdag 14 oktober, in alle vroegte. Dit wordt een mooie dag, dat kan niet anders, ook omdat het evenement in Leek tot mijn favoriete beurzen behoort. In Leek wortel ik, altijd.
Het is ook daarom dat ik in alle vroegte de V50 bij het Sportcentrum parkeer. Ik ben niet de enige. Even later neem ik het kaartje in ontvangst, en stap direct door naar de eerste hal, Hal 2 in Leek is zoals altijd toegespitst op handelsdoeleinden. Eén van de eerste aanwezigen die ik spreek is Sjirk Schepers. Hij brengt gepassioneerd zijn Ekowax producten aan de man. Wassen zonder water? Dat kan toch niet? Ja, dat kan. Sjirk demonstreert wat ik zelf al wist. Het goedje uit de flacon komt terecht op de motorkap van de blauwe Mustang, en binnen no-time is het vuil van de motorkap af, en verschijnt een glans, symbool van een grijns van oor tot oor. Zelf ben ik ook bekend met het goedje, en het werkt. Ik behandelde zowel de meesterlijke V50 als de Jetta met Ekowax, en de lak kreeg zijn glans en glorie terug. Echt. Probeer het maar als u het niet gelooft.
Zo start de dag dus, ik tref al vroeg veel bekenden, de gesprekken zijn mooi, informeel en soms diep gevoelig. Wanneer je dik tien jaar in dit wereldje rondloopt ken je mensen, en ze kennen jou ook. De hele dag gaat dat zo door, er komen onderwerpen ter sprake die niets met klassiekers te maken hebben, en juist dát maakt de dag in Leek ook zo mooi. Een aantal mensen uit het wereldje is mij zeer, zeer dierbaar. En ik trek de conclusie dat wij het goed met elkaar voor hebben, meer dan dat.
Maar ik ben natuurlijk ook in Leek vanwege de fraaie en uiteenlopende verzameling klassiekers. Op de stand van Gerard Kramer zie ik een prachtige Dyane 4, nog met de dichte c-stijlen. Een juweel van een Citroën, waarvoor het setje periodecorrecte bumpers al binnen is. En ik tref een oude bekende, die ik meerdere keren in Noord-Holland zag. Dat is de Talbot 1100 uit het laatste leveringsjaar van het type. Nee, geen Simca, een Talbot. In Wieringerwerf zag ik in juni dat de auto tot in detail origineel is, tot de Talbot stickertjes onder de kap. Dit is materiaal voor Visscher Classique in Buren, maar nu zie ik de fraaie Fransman hier, in Leek. Verderop maken enkele Benz-exemplaren indruk, Hofman Leek heeft traditioneel weer een mooie samenwerking met Rosema cum suis én een fijne en met mooi materiaal ingerichte stand, waaronder een smetteloze Mercedes-Benz uit de Baureihe 201.
Er is veel meer te zien in Leek, uiteenlopend materiaal trekt zich aan mij en alle andere bezoekers voorbij. In de achterste hal wordt traditioneel het Franse feestje gevierd. Dit jaar is de Franse auto voor de gewone man het thema. Er is vandaag de dag niets gewoon meer aan. De gezamenlijke clubs hebben wonderschone auto’s bij elkaar gebracht. Onvoorstelbaar fraaie Peugeots (waaronder de oudste 304 van Nederland), bekorende Renaults (de 12 TS is er één uit de categorie ‘zo zie je geen tweede‘), een prachtige Panhard Dyna X waar Anton bij poseert en ga zo maar door. Wat een feest der herkenning, je loopt zo je eigen jeugd uit de jaren zeventig binnen, toen de Fransen ook al een niet mis te verstane rol speelden binnen het Nederlandse verkeersbeeld.
Ook het museum met vooroorlogs materiaal ziet er bekorend uit. Wanneer ik oog in oog sta met een Graham-Paige denk ik even terug aan de familie Zapp, die in 2017 CLASSICSNL in Leeuwarden aandeed. Zij presenteerden destijds het prachtige verhaal over de levenslange wereldreis die zij met zo’n klassieker maakten, dat was destijds indrukwekkend. De oudste auto van de beurs is de T-Ford van Jan Bosma, een heel mooi gerestaureerd exemplaar. Op de stand van MG Noord zien we een Lotus Europa en een VW SP2. Elders is er is Amerikaans naoorlogs werk, en de traditioneel aanwezige clubs zijn ook weer van de partij.
De HAV heeft wederom een erg fijne stand ingericht, met onder meer een prachtige Kadett-A Coupé, een tomeloos mooie Suzuki LJ80 en een bijzondere VW 411 Variant in Gulftenue. Ik geniet ervan, en voel weer waarom iedere klassieker meer aantrekkingskracht heeft dan alles wat tegenwoordig nieuw de fabriek uitrolt. Over aantrekkingskracht gesproken: ik verlaat geen beurs zonder miniatuur. En eindelijk vind ik bij een stalletje een schaalmodel van de Lancia Fulvia Coupé 1.6 HF, waarmee Munari en Mannucci in 1972 ‘Monte Carlo’ wonnen. De 53-jarige is zo blij als een kind.
Ondertussen zijn ook mijn kameraden uit Schalsum zijn van de partij, we proosten op Oane en ik laat mijn kameraden kennismaken met Anton Rosema. Volgend jaar zijn we van de partij met luchtgekoelde Volkswagens van uiteenlopende pluimage. De Jetta gaat mee, en mogelijk presenteren we ook nog een Neue Klasse, een Corvette C3 en een Alfa Romeo Spider. Zo gaat dat in Leek. Geen ingewikkeld gedoe, maar met een kop koffie en een bal gehakt zaken doen.
Het is precies dat laagdrempelige dat Leek zo mooi maakt, die ongedwongenheid waarin topkwaliteit verscholen gaat. En er is nog iets. Juist dáár, in het Sportcentrum, ligt iedere keer weer een prachtige basis voor verdieping. Op alle vlakken. Het laat zich raden dat ik met een meer dan voldaan gevoel, rond een uur of half zeven, weer in de V50 stap. En ik realiseer mij opnieuw, dat de klassiekerwereld voor mij inmiddels veel meer is geworden dan het aanschouwen van mooi erfgoed alleen. En vooral in Leek komt dat steeds weer op een indrukwekkende wijze naar boven.
Met diepe dank aan Anton Rosema en zijn crew
