Nimbussen in Woerden
Mijn eerste link met Nimbus was in Woerden. De uitbater van de stationfietsenstalling had Nimbussen. En hij reed er gewoon mee. Nou ja: Het is meer dan veertig jaar geleden, maar toen waren de nimbussen toch al echt klassiekers. Hetgeen me het meest is bijgebleven was het motorgeluid van die machines.
De Woerdenaar had ook een boat tail Harley. Een ding dat hij had gekocht omdat niemand zoiets lelijks wilde hebben…
Nimbus dus
Terug naar Peder Andersen Fisker. Die begon in 1906 een elektromotorenfabriekje met zijn zakelijke partner Hans Marius Nielsen. Ze begonnen met de productie van elektromotoren en schaalden op naar stofzuigers en ander huishoudelijk spul. Hun merknaam is nu nog legendarisch: Nilfisk. De erste Nilfisk stofzuiger woog maar 17,5 kilo en was door 1 persoon te hanteren. De stofzuigers van de concurreentie hadden een personeelsbestand van drie of vier man nodig.
Het leek hem beter te kunnen
Volgens de verhalen zag Fisker een keer een zware motorfiets – de geruchten spreken over een FN – en hij bedacht dat dat beter kon. Daarna verliep de historie in twee delen: De eerste productieperiode van de door Peder Andersen Fisker ontwikkelde motorfiets liep van 1919 tot 1928. De tweede productieperiode startte op initiatief van Fiskers zoon Anders in 1934 en eindigde in 1959.
Hoe het dus beter kon
In 1919 was het zo ver: de eerste Nimbus werd gebouwd. De machine had de nu zo kenmerkend dikke framebuis (de “kachelpijp”) die ook als benzinetank functioneerde tussen balhoofd en zadel en een geperst stalen frame. De nieuw geborene was moderner geconstrueerd dan de meesten van zijn tijdgenoten. De 746cc viercilinder-in-lijn kop/zijklep motor met cardan aandrijving was geconstrueerd als blokmotor, met ingebouwde versnellingsbak. Het blok had ook al druksmering en een verende achtervork.
De open klepveren moesten wel nog afzonderlijk worden gesmeerd
Maar hun dans was vertederend om te zien. De voorvork was een parallellogramvork, maar die zat alleen op Fiskers voor hemzelf bestemde motorfiets. Het productiemodel ‘A’ (van 1919 tot 1924) kreeg de zogenaamde ‘zes buizen vork’. Het model “B” (van 1924 tot 1928) kreeg een korte getrokken schommelvork met één centrale veer. De bedieningskabels waren in het stuur weggewerkt. De machine had nog geen voorrem of verlichting. Dat luxe item was wel optioneel. Er was keuze tussen een carbidlamp of (door Fisker zelf ontwikkelde) elektrische verlichting.
Een prima product. Maarrr…
Bij Nimbus lag het focus op kwaliteit. Dat zorgde voor een heel stug prijskaartje. De verkopen knalden dan ook niet de pan uit. Aan de andere kant liep te stofzuigerproductie prima. In die tijd werden er alleen nog maar motorfietsen gemaakt wanneer de productie van stofzuigers dat toe liet. In 1028 werd besloten voor 100% in te zetten op de stofzuigers.
Maar in 1934 werd de motorfietsproductie toch weer opgestart
De nieuwe Nimbussen kregen kopklepmotoren en telescoopvoorvorken. En het Deense leger werd de grootste klant van Nimbus. In 1959 viel het doek definitief. De laatste opleving? In WOII mocht/moest Nimbus nog 500-600 motorfietsen aan de Wehrmacht leveren.
En dat was dan meteen het grootste exportsucces van het merk waarvan de productie grotendeels in eigen land werd verkocht. Hier in Nederland heeft de Groninger Rik Diephuis een passie voor het merk opgevat.
Er zijn ongeveer 12.500 machines gebouwd en circa 4.000 hiervan staan nog als overlevend en functionerend in de papieren.
De laatste Nimbussen zijn in 1960 uit NOS onderdelen opgebouwd.
