We zijn aan het afsluiten voor het novembernummer.
LADA 1200 S (1985) – “fun-car” voor Geart en Aram
Eind jaren zeventig en begin jaren tachtig was de LADA 1200 een bekend gezicht op straat. Een Oostblok klassieker die niet uitblonk in glamour, maar in degelijkheid, eenvoud en een prijs waar je portemonnee blij van werd. In 1985 kostte een nieuwe LADA 1200 S 9.595 gulden. Geen franje, maar gebouwd op de bewezen basis van de Fiat 124 en aangepast voor Russische winters en hobbelige wegen. Dat maakte hem destijds betaalbaar en nu een steeds gewilder oldtimer.
Van Trabant naar LADA oldtimer
Aram bekent lachend: “Mijn echte autoliefde is de Trabant, maar samen besloten we de LADA als fun-car te nemen.” De tijd dat de LADA alleen als mop diende – “Hoe verdubbel je de waarde? Door de tank vol te gooien!” – is voorbij. Vandaag de dag stijgt de waarde van nette exemplaren gewoon. Voor wie een LADA oldtimer kopen wil: beter nu dan straks.
Familiewortels in de LADA
Het verhaal gaat dieper. Aram: “Mijn grootvader werkte in een carrosseriebedrijf en reed ook LADA. Betrouwbaar, goedkoop, en altijd klaar als werkpaard. Die auto’s kregen weinig genade.” De huidige 1200 S van Geart en Aram krijgt dat wél. Natuurlijk, een paar krasjes en deukjes horen erbij, maar verder wordt de Oostblok klassieker keurig verzorgd. Samen trekken ze er mee op uit: Aram in zijn Trabant, Geart in de LADA.
Nostalgie op wielen
Voor Geart en Aram is het meer dan een stukje rijden. Het is ontsnappen aan de drukte van alledag en teruggaan naar eenvoud. Hun LADA 1200 S is een nostalgie auto: terug naar het bekende, het vertrouwde en naar de emotionele waarde die alleen een klassieker kan geven.
Slimmer dan ooit: een abonnement op AMK
En voor wie de sfeer van vroeger écht wil vasthouden: een jaarabonnement op Auto Motor Klassiek kost slechts € 49,50. Twaalf keer per jaar ligt er een tijdschrift vol verhalen over klassieke auto’s en motoren op de mat. Ons advies? Doen. Net zo verstandig als een LADA kopen toen was, maar stukken leuker.
(Hieronder gaat het verder met de foto’s.)
Sjoerd
Het is mij niet bekent hoe het nu is maar 7 jaar gelden reden er in Cuba nog duizenden rond, de type’s weet ik niet zeker meer maar ik denk 2105, ze rijden daar als taxi naast de vele oude Amerikanen maar die worden veelal voor toeristenvervoer gebruikt, de taxie waarin ik passagier was had zoals de meesten zo goed als geen enkele bekleding meer, gewoon ijzer.
Vering was er ook maar schokbrekers waren niet meer aanwezig of werkten in ieder geval niet meer, maar ik kwam wel op mijn bestemming.
Allemaal heel mooi , Lada is en blijft een Russische tank , kan er niet toe komen om hem te prijzen, mijn zwager heeft er 3 gehad en reed toendertijd liever in één van mijn BMW’s , heden ten dage rijd ik liever in een Renault Austral iconic esprit alpine full hybride
Een vriend van mij had een Lada 1600GL. Je moest goed weten hoe de kleppen goed te stellen want aan één klep kwam je heel lastig om goed te meten. Dat netjes gedaan liep dat ding altijd als een zonnetje. Die Lada had links en rechts in de kofferruimte verdiepte bakken waar de reserveband en het gereedschap in lagen. Onder de Lada in de werkput om de krokant en ‘muzikaal’ geworden uitlaat te vervangen zagen we aan de rubberstop in de bodem van de rechter bak een druppel water hangen. Afvegen hielp niet want er kwam meteen een nieuwe druppel. Mijn vriend besloot om de stop dan maar even te verwijderen. Dat had hij beter elders kunnen doen want zijn vers aangestoken sigaret werd door de dikke waterstraal gedoofd en omgeknikt en wij werden beide gedoucht met liters van dat muf ruikend water 🤣. De andere stop werd er dan maar buiten uit getrokken…. De oorzaak van het euvel bleek een los liggende rubber van de kofferbak. Hoewel het plaatwerk dik was, roestte de Lada door aan de rechter benedenhoek bij de rechter voordeur en de wielkast. Dat werd sterk gerepareerd en de Lada kon er weer tegenaan. De motor was robuust en startte altijd. Ook in winters toen het 15 graden vroor en andere auto’s het vaak lieten afweten. Toen het interieurlampje vergeten werd, bleek de accu net te leeg om nog te kunnen starten. We hebben de nummerplaat opzij geklapt en het lukte ons warempel om het ding met de bijgeleverde sleutel aan te slingeren. Zijn dubbele koplampen zorgden voor goed en bruikbaar licht op de weg. Nadat ik een nieuwe koppeling gemonteerd had zaten we niet meer ‘boven in de stoel’ zoals bij het intrappen van die zwaar lopende oude koppeling. Fenomenaal vond ik het schakelen van de versnellingsbak. Heel direct en alsof een elektrische schakelaar omgezet werd. Heel mooi. Minder mooi was het zwaar sturen van dat ding. Als je daarmee overweg kon, kon je alles rijden, zo vond ik.
Hij was niet zuinig maar dat was toen geen probleem. Een volgende eigenaar heeft het ding ‘plat gereden’ waarbij het motorblok volledig van zijn plaats gerukt werd. Einde verhaal. Heel erg jammer
Die Lada 1600GL was een prachtig okergeel exemplaar waar veel plezier aan beleefd is. Hij was niet van mij maar zelfs ik mis die Lada nog. Het kenteken weet ik nog van buiten.
Ik, wij als gezin hebben er 3 gehad de Lada 1200 1 in okergeel zoals in de reportage , 1 in beige en 1 in leverkleur. Allen gekocht bij Lada Dealer Dingerink in Zwolle. Allen op lpg. Daar ik verl kms reed ruilde ik hem elk 1 1/2 jaar in en kreeg weer een nieuwe mer fl 1500 bijbetaling. Top deals. Fantastische autos starten, rijden nooit problemen mee gehad mijn vrouw vond de stoelen fantastisch zitten. Reizen naar Oostenrijk, bergen niks was ‘m teveel. Fantastische herinneringen daaraan. Ruud
Leuk! Mijn eerste auto was in 1982 een 6 jaar oude Lada 1500S (2103), deze kostten nieuw in België zeer zeer weinig en tweedehands al helemaal niets meer (de pot verf die ik ervoor kocht om van wit naar blauw te gaan was bijna even duur als de auto zelf).
Vele goede herinneringen aan de 60.000 km gedurende 2 jaar die ik er zelf mee gereden heb.
Als je moet kiezen tussen een Fiat 124 of een Lada 1200, dan is de Lada de betere keuze. Alles is net wat zwaarder uitgevoerd dan de Fiat en het plaatwerk is ook een stuk dikker.
Je kon in de jaren 80 ook niet zelf de kleur kiezen, eerst een volledig schip kersrode, dan een schip babyblauw, dan een schip groene etc… Vele Lada’s gingen al heel snel naar de sloop omdat de kleur gewoon niet beviel.
Ze werden door Rusland ook sterk onder de prijs verkocht in ruil tegen harde valuta. Mooie tijden waren dat!
En deze gepolyesterde afgetrapte gatenkaas auto deed het ook nog uitstekend in de winter van 1985, kort voordat die naar de sloop ging.
Startte bijna onmiddellijk na een nacht buitengestaan te hebben bij -21C