Het is allemaal verwarrend. Want wat is nu helemaal een Vigor?
Zo zou het kunnen gaan: “Wat heb jij dan eigenlijk?” “Een Vigor.” “Ja, dat komt omdat je te veel zuipt. Je hebt het zweet op je voorhoofd staan man! Je moet eens aan je lever denken!” “Nee, dat komt door die warme winter, ik zweet mijn Husky uit.” “Een Husky? Een poolhond? Wat doe je in godsnaam in een poolhond?” “Loser! Mijn Husky is mijn thermo-winteroverall en die Vigor is gewoon een Honda offroad ding met een Dominatorblok.” “Het wordt steeds gekker. Dominatorblokken horen onder Nortons. Dat waren 500- en 600 cc tweecilinders. En in dat pak zie je er uit als een Bifi, niet als een Husky!” “Man! Je bent een fossiel. Nortons zijn uit het jaar kruik! Tegenwoordig doet Norton alleen software! En kan ik er wat aan doen dat jij niet weet waar ik over praat?”
Een soort Honda’s
Goed. Zo omstreeks de eeuwwisseling was de Honda Vigor gewoon heel vroege echte allroad. Van 1985 tot 1991 werd de naam overigens voor een compact soort sedan van Honda gebruikt. Maar deze Honda Vigor heeft weer twee wielen. Hij is zo smal als een enveloppe op zijn kant, je zit met de knieën zowat tegen de voorste knipperlichten en het blok is dus een 650 cc eencilinder met vier radiaal geplaatste kleppen. En dat wil dapper stampend best van zijn plek. Het ding weegt nog twee keer niks ook. In Nederland waren er maar verdraaid weinig dealers die er brood in zagen. Maar bij Arie Molenaar Motoren in het Utrechtse IJsselstein hebben ze vanaf 1927 ononderbroken bemoeienis in de motorfietswereld. Daar maakten ze een andere inschatting. Arie kocht een stuk of veertig Vigors (Vigorren? Vigri?) en de dingen gingen als warme broodjes de deur uit. Na verloop van de reguliere garantieperiode en onder de al dan niet liefdevolle zorg van de tweede, derde en tigste eigenaar verdwenen ze uit beeld. En dan komt een van die verloren kinders zomaar weer terug op het nest. De eigenaresse wilde hem inruilen. Inruilen?
Terug op het oude nest
De Maja-de-bij gele eencilinder werd liefdevol als een Japans weesje geadopteerd. Tijdens een bezoek aan het dorp onder de zendmast stond de Honda Vigor ongewassen en ongepoetst in de werkplaats. Met een snel geschreven sticker ‘inruiler’ op de koplamp. Hij stal mijn hart. Zo’n motor met net zoveel charisma als Kawasaki’s uitbundig vergeten Tengai. Of Tenga. Of Tanga. Net zo onaanzienlijk. Net zo vertederend. Op zo’n motor ziet iedereen dat je motorrijder bent. Op een grote, nieuwe motor zien ze alleen maar dat je kredietwaardig voor een fikse financiering bent bevonden. Kijk eens in de stoffigste hoeken bij je local dealer. Misschien vind je er de leukste motor die er is. Voor minder dan twee miel. Laat de lente maar komen!
Oh ja: Originele Vigors worden straks veel geld waard. Want omdat ze goedkoop en leuk genoeg zijn worden ze momenteel eerder opgebouwd naar scrambler – want hip & trendy – dan dat ze gerestaureerd of gekoesterd worden.
