Hoornsterzwaag 2023. Terugblik op een zorgeloze oldtimerdag

De populariteit van oldtimerevenementen neemt steeds grotere vormen aan. Wanneer je een klassiekerhappening wilt bezoeken en de oldtimeragenda bekijkt, moet je tegenwoordig regelmatig kiezen. Bovendien vind je steeds vaker nieuwe en/of jonge events op de kalender. Binnen dat omvangrijke aanbod zijn natuurlijk ook de nodige vaste waarden opgenomen. Zoals het Oldtimerfestival Hoornsterzwaag, dat ook in 2023 traditioneel weer tijdens Hemelvaartsdag werd gehouden.

Over tradities gesproken: al jaren is het vaste prik dat ik met Michel, Piet en Jens naar Hoornsterzwaag afreis. De laatste twee keren gebeurde dat met twee Fiat 2000 Spiders, en tijdens de pré-COVID edities namen we ook de VW Typ2 T3 van Michel mee. Daar reed ik dan mee, ook om de nodige handel mee te vervoeren. De VW bus is tijdelijk in ruste, dus ook dit jaar pikt Piet mij met zijn rode Fiat 2000 Spider (een 124 CS2) op. In alle vroegte.

In alle vroegte is het al behoorlijk druk. Wij raken in de wachtrij in gesprek met de eigenaar van een Kever, die in een prettige customized trim wordt ingezet voor de klassieke kilometers. Een tijdje later draaien wij het terrein op. De organisatoren ontvangen iedere deelnemer enthousiast, en dat is een prestatie van formaat. Want het aantal deelnemers lijkt weer te zijn gegroeid, en dat betekent: veel werk aan de winkel. Eén van de vrijwilligers pakt mijn aandacht ook op een andere manier. Ik hoor hem de eigenaar van een bijzondere auto welkom heten met de tekst: “Ga je hier ook wel eens het water mee in?” Direct is er de trigger, want nog voordat ik mij omdraai denk ik dat er een Amphicar achter ons staat. Dat blijkt niet zo te zijn.

De auto in kwestie is een werkelijk prachtige cabriolet: een Renault Floride. Een kwartiertje later staan eigenaar Edwin en de auto naast ons geparkeerd. En direct raken Edwin en ik met elkaar in gesprek. Er komt een klassiek Renault-gamma voorbij, Edwin is groot fan van het Franse merk, en heeft meerdere zeldzaamheden in eigendom (waaronder bijvoorbeeld een R14, vandaag de dag een exoot). Binnenkort maak ik een afspraak met hem, zodat wij nog een mooie juli-reportage met de Floride kunnen en mogen maken.

Niet veel later ontwaren we- binnen het toch al omvangrijk geworden klassiekeraanbod- een juweel van een coupé. Getekend door Vignale, gebaseerd op de Fiat 600. Maar deze auto is geen Fiat. Dit exemplaar is een Neckar Jagst 770 Riviera. En deze prachtige auto ontleent haar bestaan weer aan de Duitse Fiat 600: de Neckar Jagst 770. Je ziet het bijvoorbeeld aan de Neckar-NSU plaatjes. Het koetswerk komt regelrecht uit Italië, en ging naar Heilbronn om als auto te worden geboren. Dames en heren, jongens en meisjes: wát mooi!

Het klassieke juweeltje is een regelrechte verwijzing naar het glorieuze ontwerpverleden van de talrijke Italiaanse carrosseriehuizen, die niet zelden een al fraai basis-Fiatuitgangspunt aanpakten. Om daar vervolgens op een volstrekt eigen wijze een gezicht aan te geven. De glorie van het verleden komt nooit in de schaduw van het vluchtige heden, dat vertelt de buitengewoon fraaie coupé. Met de genoemde Floride en de Neckar heb ik -naar later blijkt- ook direct twee van de allermooiste klassiekers van Hoornsterzwaag 2023 te pakken. Binnen dat favorietenrijtje past ook de Packard 200 de Luxe, een Amerikaanse parel uit de jaren vijftig. Ook zulke ontdekkingen maken een bezoek aan ieder evenement al de moeite waard.

Ik struin met Piet over het terrein in Hoornsterzwaag, en het is als vanouds. Het sfeertje is ontspannen. Geen gedoe. Talloze klassiekers in alle soorten en maten, binnen een sfeer waarbinnen jezelf zijn het altijd wint van etiquette en gewatteerde State of Art jasjes. Dát is Hoornsterzwaag, waar ondertussen ook een Trekker Trekwedstrijd plaatsvindt waar Johan Vollenbroek echt de hik van krijgt. Maar in Hoornsterzwaag kan dat. En er kan veel meer. Het terrein is groot, en biedt ruimte voor enthousiasme in veelvoud.

Zo spreken we een eigenaar van een Volvo PV544, die erg blij is met zijn auto, er regelmatig dagelijks mee rijdt en hem stipt laat onderhouden. We hebben het over jaarcodes, over de onberispelijke staat (“hoef ik niet eens veel voor te doen”) en over de historie van het Volvomerk. Piet keert terug naar de Spiders, Michel en Jens zijn daar ook en ondertussen komt een andere vriend van de Spidershow in beeld. Ook een liefhebber, die graag over klassiekers praat. Zo verloopt de dag. Ontspannen, en die hele setting in Hoornsterzwaag leent zich daarvoor.

Thomas is ook gekomen, met zijn laatste aanwinst: een 1302 uit 1971 mét schuifdak. De VW staat gebroederlijk naast een Opel Olympia A geparkeerd. Zie daar- even los van bouwjaren en productieperiodes- de verschillen. De Opel is prachtig, hij deugt volkomen en de 1.1 SR motor toont trots twee in rood gespoten luchtfilterhuizen. Niet voor niets heb ik een exacte kopie van de auto in Hoornsterzwaag in de kast, én heb ik de Coupé F versie van de Olympia-A ook in de schaal 1:18 in eigendom. Maar- en dat is altijd zo geweest- de Typ 1 heeft mijn voorkeur, van jongs af aan ben ik een groot Keverfan, mijn eerste klassieker was niet voor niets een VW 1303. En wel vanwege meerdere redenen.

Samen met Thomas kuier ik nog een keer over het terrein. En terwijl de geur van benzine en frituurvet zich steeds meer met het prettige karakter van het Oldtimerfestival vermengt, lopen we over de onderdelen- en automobiliamarkt. Talloze standjes met allerlei parafernalia, onderdelen, boekies en aanverwante zaken doen weer een verleidelijke dans met de portemonnee. En de beurs, ja, die trek ik, want ik neem een schaalmodelletje van een VW 1302 LS Cabriolet (1:43) mee. Dat is niet het enige wat de huiselijke poort na een dagje Hoornsterzwaag passeert. Want Piet geeft mij onder meer nog enkele jaargangen van Autovisie mee (1982/83).

Zo beweegt de middag zich voort, met gesprekken links en rechts, met foto’s, met een biertje, een hamburger, een Rivella bij de Spiders. Alles is herkenbaar, de dag verloopt haast op traditionele wijze. En ook weer niet. Want ik zie opvallend veel nieuwelingen binnen het klassiekeraanbod in Hoornsterzwaag. En ik blijk aan het einde van de dag veel aanwezige bekenden te hebben gemist. Dat is geen smet, want ik weet zeker dat ik hen wel weer tref. Tijdens één van de vele andere evenementen, of volgend jaar in Hoornsterzwaag. Want dat ik daar weer te vinden ben staat vast. Omdat ik nergens anders op een meer onbekommerde wijze van mensen en klassiekers geniet. Op de terugweg in de Spider realiseer ik mij dat -naast Piet- opnieuw. En die gedachte verveelt nooit. Sterker: ik word er heel gelukkig van.