Dat was de eerste Echt Zware Honda. Hij was bedoeld om het tegen de 650 cc stoterstangentwins uit Engeland op te nemen. En om Amerika te veroveren. Dat lukte niet. De 44 pk sterke machine was technisch lichtjaren verder dan de Britse en Amerikaanse zware jongens. Met een Honda CB450 ‘Black Bomber’ (ze waren er trouwens ook in het rood en blauw, en voor politiegebruik in het wit) kon je de 650 twins het snot voor ogen rijden als de weg niet te slecht was en niet teveel slingerde.
Wegliggingstechnisch moesten de Japanners nog wat leren
Maar de Japanse twins juichten het uit op toerentallen waarbij hun Britse concurrentie al lang in de fragmentatiemodus gingen. Ze bleven heel. Lekten geen olie. Hadden een startmotor en knipperlichten. De vroege CB450’s hadden vier versnellingsbakken en een pure wedstrijdtechnische opbouw van het blok qua ophanging van de krukas. De CB450’s vanaf het K1 type verschilden technisch duidelijk van de Bombers. De Bombers zijn allang geleden ontdekt. De Honda CB450 K1 modellen zijn nu al serieus gezocht. Het aantal mensen dat vindt dat een K4 of K5 nog steeds niet meer waard is dan 1.500 euro neemt snel af.
In 1965 was de Black Bomber een revolutionaire motorfiets
De latere modellen waren in de snel evoluerende markt gewone, al ietwat gedateerd rakende middenklassers. En dat waren ze een jaar of 5-10 dan ook nog eens in een tijd dat ‘oude’ motoren niet gekoesterd, maar gesloopt werden. Voordat het zover was werden ze vaak nog een keer opgeleukt met een ‘racezitje’, polyester tank en in elk geval Dunstall of Megaton uitlaatdempers of andere pretpijpen. Clip-ons of de befaamde ‘hangorenstuurtjes en halve- of volle kuipen scoorden in de nadagen ook hoog. Aan onderhoud ontbrak het tegen die tijd nogal eens. En ook Japanse motorfietsen kunnen dood gaan aan verwaarlozing en ondervoeding. Maar er is een gouden regel. Die geeft geen garantie, maar is wel meer dan indicatief: Als zo’n Honda CB450 DOHC er redelijk tot netjes uitziet, heb je een goede kans dat hij nog van een gezonde oude dag kan genieten bij een baasje dat hem met liefde en respect behandelt.
Engineers dreams
Dan mag het blok wel zijn boodschap hebben gedaan, maar het feit dat de motorblokken met de dubbele bovenliggende nokkenassen, torsiestaaf klepvering en de heel lange nokkenasketting echte engineers dromen waren maakte ze wel erg gevoelig voor secuur onderhoud. En een blokrevisie van de best gecompliceerde twin kost serieus geld. Daarbij zijn de onderdelen wat schaars aan het worden. En duur. Het zijn bovendien niet alleen de blokdelen die duur zijn. De glanzende en glimmende spullen zijn dat ook. Bovendien kan niet elke spuiter uit de weg met Honda’s lakkleuren uit die tijd. Een nieuwe, gelakte verder kale NOS tank kost dik 1.000 euro. Voor originele, nieuwe uitlaatdempers tik je zonder klein materiaal meer dan 1.500 euro af.
Een reden te meer om dan maar een paar euro meer uit te geven voor een zo origineel mogelijke CB450 DOHC dus. De fotomodellen stonden bij onze vriend Alex. De vraagprijzen ervan lagen op ongeveer 3.000-3.500 euro. Het waren en zijn schuurvondsten die jaren niet hebben gelopen. De enige ‘garantie’ is dat ze een ‘dikke compressie’ hebben. Tijdens ons bezoek was de ene al verkocht, de andere gereserveerd …
Inderdaad 444 cc en alleen de black bombers hadden een vierbak , de torsistaaf klepvering was iets onbegrijpelijk en de klep speling moeilijk af te stellen en na gebtuik kon je het voelermaatje weg gooien zo dun , De versnelling van de 1e naar de 2e was qua slag groter dan de andere versnellingen heb nog de originele werkplaatsboek af en toe ruik ik er nog aan en leg het weer terug en denk DAT WAREN NOG EENS DAGEN
Zelf hier een mini collectie staan. De 500T heb ik al 20 jaar maar vond hem erg oubollig, dus omgebouwd naar Black Bomber look alike met een originele tank. Alles is terug te bouwen naar origineel en ligt op voorraad. Wie weet worden de 500T’s nog eens beter gewaardeerd. Dit jaar de restauratie afgerond van een 450 uit 72, geheel naar origineel voor zover mogelijk en betaalbaar. Het blok gaat deze winter alsnog in revisie. Voor de restauratie van nr 3, ook een 450 uit 72, ben ik onderdelen aan het verzamelen. Zwakke punten van deze fietsen zijn de zwakke startmotoren en vaak slecht aanslaan na langere stilstand. Verder rijd het gewoon erg leuk, als je rustig aan doet tenminste. Krijg vaak leuke reactie’s en heb er veel plezier van.
Strak bezig. En de T500’s waren gewoon te vroeg als retro. Tot voor kort kreeg je ze nog niet weggegeven. Je boft dat je al voorzien bent!
Thanx Dolf, en volgens mij ik jou ooit eens een kawa 500 mach III verkocht, voor 800 gulden… Tja, andere tijden.
Dag Bart. Die heb ik helaas ooit weer geruild. Maar ik herinner me in weemoed!
Heerlijk om weer eens een stukje “Dolf” te mogen lezen.
Groeten,
Jarenlang heb ik in mijn gefantaseerde motorfietscollectie een CB450 twin ‘gehad’. En voor verdere illustratie van Japans vernuft een CBR250RR en RD500LC, maar de bewondering voor dit trio was en is louter technisch: ik ‘heb’ er helemaal niks mee. Maar de eerste CB450 is m.i. wel het meest illustratief voor het punt waar de japanse motorfietsen industrie die van Europa in de jaren 60 het nakijken gaf, en niet meer omkeek.
De CB450 was revolutionair. En stuurde tijdens Sterrendagen etc veel beter dan dat de Anglofielen wilden weten. Maar in Engeland mochten ze niet meedoen aan standaard en clubraces. De Britten meldden dat een motorfiets met dubbele bovenliggende nokkenassen, een startmotor en knipperlichten nooit een standaardfiets kon zijn
Dat van die knipperlichten was terecht: het is ‘not done’ inhalende competitie van slag te brengen door op het rechte eind links- of rechtsaf te signaleren……
@ die andere Pascal
‘Iedereen gaat voor de vierpitter’ geldt niet voor mij. Ik ben met de tweepitter groot geworden. Weet zowat niet beter. Dat gevoel, niet te omschrijven.
Zou eigenlijk niet anders willen als ik eerlijk ben 😃
Die 450 is zeker onderbelicht gebleven. Helemaal mee eens. Als ik tegenwoordig al die vierpittige ‘luchthuilers’ hoor en zie langsscheuren, dan gaan mij de haren recht overeind staan. Maar niet bepaald van begeerte!!
Als ik die zwarte CB450 zie, waar dan een sierspuit kuip op hangt en een dito tank naast op de grond ligt te wachten, zo voel ik aan mijn wijwater dat er iets goed fout dreigt te gaan. Origineel laten die hap en genieten van de prachtige aanblik van een originele CB450, toch?
Kan zomaar een happy end worden hoor!
Persoonlijk vind ik de 450T zéker zo’n belangrijke rol hebben als de latere 750F…helaas wordt zijn betekenis wat onderbelicht in de geschiedenis; iedereen ‘gaat’ voor de vierpitter..
Tsja..”een zware is een ware” en niet alleen in de US of A..
De twin reed rondjes om grotere engelse twins, maar de wereld ervoor hem vooral als “maar een 450″…
Bloody shame.
Erger nog: 444 cc 🙁