Fiat Panda 4×4 ploegt wel door het terrein, zolang je de vaart erin houdt: Berggeit maakt bokkensprongen

Een mens zit soms met van die prangende vragen. Bijvoorbeeld: in hoeverre kan een Fiat Panda 4×4 meekomen met de grote jongens in het terrein? We onderwierpen er eentje aan een beproeving in het buitengebied van Havelterberg en stonden versteld van zijn capaciteiten, al leerden we ook snel genoeg zijn beperkingen kennen en moesten we een list verzinnen om niet herhaaldelijk sleephulp te hoeven inschakelen. De lol was ongekend. 

Hobbeldehobbeldehobbeldehobbeldehobbeldehobbel. Schuddebuikend klettert de Fiat Panda 4×4 met zijn korte wielbasis en bladgeveerde achteras over de op dit moment nog behoorlijk begaanbare bospaden, terwijl zijn inzittenden als een cocktail geshaket worden. Manmoedig sjouwt hij door, ook wanneer de eerste plassen opdoemen.

Geen centje pijn, maar laten we niet te vroeg juichen, want we hoorden al iets over een zwembad en kunnen ons zo voorstellen dat we later op de dag diep uitgereden sporen voorgeschoteld gaan krijgen. Tijdens een rondje fotograferen verdwalen we even, maar al gauw volgen we weer de kudde richting het beloofde waterspeelparadijs, geflankeerd door een hoge bult. Die zal de kleine Italiaanse dondersteen wel eventjes nemen, ploeterend door de drek. Nou, nee. Muurvast zit de Fiat Panda 4×4 en alleen een sleepje van een Nissan Patrol helpt nog, waarna hij zich opnieuw ingraaft. In een Fiat Panda word je door iedereen uitgelachen…

Benarde situatie

Het waterbassin laten we maar voor wat het is en we snijden het volgende deel van de route aan. Vele tientallen Fiat Panda 4×4’s hebben hier letterlijk hun sporen al achtergelaten en nu kan de relatief geringe bodemvrijheid van onze Fiat Panda 4×4 zich weleens gaan wreken. Hij houdt zich aanvankelijk dapper en laat zich niet zomaar kennen, totdat we achter een paar terreinwagens belanden die zich stapvoets door een blubberige bocht van negentig graden bewegen. Het tempo daalt in een paar seconden tot nul en de spinnende wielen leggen de motor lam. Boem, afgeslagen.

We weten de uitkomst al: op eigen kracht gaan we onszelf niet uit deze benarde situatie bevrijden. Gelukkig is hulp nabij in de vorm van een Mitsubishi Pajero, die ons lossleurt. Dit moet anders, willen we niet telkens collega-deelnemers hoeven lastigvallen. Er rest ons geen andere optie dan flink de vaart erin te houden en de doorweekte groeven in het pad aan te vallen met een serieuze aanloop. Dat helpt! De vederlichte Fiat Panda 4×4 zweeft er als het ware overheen, al wijzen de reusachtige klappen die door hem heen gaan je telkens weer op de harde realiteit. Oei, wat doen we het arme Fiatje aan?

Schuldgevoel

Op tempo wordt het echt feest. Volle bak in z’n twee de hindernissen tegemoetreden en het zo uitkienen dat je het einde haalt, wat af en toe met de hakken over de sloot geschiedt; de laatste paar meter in de vliegensvlug ingeschakelde eerste versnelling. Modderige bochten nemen we driftend en dat leidt aan boord tot groot vermaak, zeker omdat de noodzaak het excuus vormt. We koesteren een zeker schuldgevoel richting de Fiat Panda 4×4, die we hevig afgeranseld hebben. “Pfff, maak je niet druk!” roept eigenaar Maarten Buitenhuis luchtig uit. “Weet je wel waar deze techniek gebouwd is?” Eh ja, bij Steyr-Puch in Oostenrijk. “Nou dan! Je kunt zo’n ding echt vreselijk op zijn donder geven; dat doe ik zelf ook.” De dappere dreumes weerde zich vandaag kranig tegen alle martelingen en we beginnen steeds meer te beseffen hoe komt dat hij zich tot zo’n cultobject heeft ontwikkeld. Eenvoud is het kenmerk van het ware, nietwaar?

In het maartnummer van AMK vinden jullie de complete reportage, inclusief de foto’s die in dit artikel ontbreken. Het maartnummer ligt nu nog in de winkel.