Een voorjaarstrip: Sedan, plezier voor twee

Reisverhalen hebben een hoge wegdroomwaarde. Het zijn de mooiste ritten in de fraaiste gebieden. Maar mijn grootmoeder zaliger zei ooit eens “Je kunt toch wel dansen, al is het niet met de bruid”.

En wat zou je somberen over het feit dat je geen tijd kunt vrijmaken voor drie weken Franse Alpen? Met alle mogelijkheden van vandaag de dag  zou je bijna vergeten dat er nog meer is dat de Alpen, de Himalaya of een overland trip naar China. Denk eens aan drie daagjes Noord-Frankrijk. Aan een weekendtrip naar Sedan. Dat is plezier voor twee.

Noord-Frankrijk is vooral befaamd om het slechte weer, de desolaat verlaten industrietreinen, zijn apotheken, het druggebruik in het algemeen en de mitraillettes. Een mitraillette is een open gesneden half stokbrood dat gevuld is met niet nader bepaald of omschreven lading lauw warm vlees, uiten, ketchup, mayo, currysaus en warme frieten. Groenten zijn optioneel. Cholestrolwaardes stijgen direct na consumtie vijf punten.

Voor de rest is Noord-Frankrijk vaak vertrouwd regenachtig en lekker rustig. Je gaat er bijna per definitie heen via de snelweg. En zolang je op de heenreis constant jongetjes met petjes op als tegenliggers hebt, ga je zuiver richting Noord-Frankrijk. De mildgekleurde petmansen zijn altijd op weg naar ons land om drugs te scoren. U kunt ook aanhaken bij zo’n petmans als uw klassieker langdurig sneller dan 120+ kan.

Dan komt u in elk geval in Philipeville of Charleroi en bent u al een heel eind op weg. Bij de mensen van de narcoticabrigade en gendarmerie die de petmansen uit het verkeer halen is altijd na te vragen of de gekozen rijrichting van af dat punt aangehouden kan worden.

Wanneer u besluit de toeristische route via de Maasvallei te pakken, dan heeft u genoeg aan een beetje dappere 250cc machine vanaf bouwjaar 1956 of een A Ford. Dan slentert u van koffiestop naar nicotinepauze binnendoor en snapt u waarom uw ouders vroeger zo opgewonden vertelden over hun vakantietrip naar België. Het is als of de tijd heeft stil gestaan. Nou ja; bijna. En over de 350 kilometer naar Givet kun je zomaar 8 uur doen.

Givet ligt wat verderop aan de Maas pal tegen België aan en draait op somberheid, drank en Prozac. De Maas stroomt er terecht met een boog omheen. Om bij Sedan te komen is het dan nog iets doorrijden en toch veel leuker. Sedan heeft wel wat. Apotheken bijvoorbeeld en winkels zoals ze in Nederland omstreeks de jaren zestig in Assen en Doetinchem waren te vinden. En ongeschonden historie vanaf net na de oorlog toen het platgebombardeerde stadsdeel werd ingevuld met nieuwbouw.

Ze hebben er een enorm oud kasteel – het grootste in Europa –  dat tot voor een paar jaar nog gewoon zijn werk deed en hebben er jaarlijks een grootscheeps middeleeuws festival in die originele setting. Indrukwekkend. Het voelt aan als een tijdreis. Bier. Ridders, jonkvrouwen en kraampjes. Ambachtslieden en minstreels. Monsters, gedrochten en reuzen. Tovenaars en heksen. En allemaal handel. Stalletjes met middeleeuws wapengerei. Harnassen en andere wapenrustingen met verse APK, want helemaal nieuw en origineel uitgevoerd. Het is een festijn dat het Prinsesje dat in elke vrouw verstopt zit wakker kust. Als klassiekerliefhebber van de simpeler soort sjouw je dan dapper maar braaf mee in het kielzog van je lapjes en kleding keurende en kozende Lief. En je kijkt je ogen uit naar ambachtslieden in passende kledij, loslopende ridders, figuranten, diverse middeleeuws schaars geklede danseressen, en duivels. Die duivels zijn losjes gemodelleerd op de waterspuwers op kasteel- en kerktransen. Die zijn demonisch dartelend en springend artistiek heel geslaagd griezelig en doordat ze – net als die atleet met zijn geamputeerde benen van de afgelopen Olympiade – op verende stelten lopen. Denk aan een twee meter veertig hoge bok op zijn achterpoten. Inclusief vurige ogen en hoorns en de neiging duikende kusbewegingen naar dames te maken en kinderen de schrik aan te jagen. De dames schrikken trouwens ook.

Met een hap en een slok slenter je zo de dag door. ’s Avonds aan tafel wordt weer eens bewezen dat elke Belgische kok een moordenaar is. Voorafje, hoofdmaaltijd en toetje bestaan voornamelijk uit calorieën en cholesterol. Dan loop je nog een rondje en duizel je tevreden hand in hand dromenland in. De volgende dag staat de klassieker weer klaar voor de thuisreis. 500 Jaar in drie dagen, mooier kan het niet.

Negentiende Middeleeuws Festival, www.chateau-fort-sedan.fr